O Beater.gr στο Porto για το NOS Primavera Sound!

Κείμενο, Βίντεο & Φωτογραφίες: Κρυσταλλένια Μπάτζιου

Το φεστιβάλ του «χαλαρά», με ατμόσφαιρα που μυρίζει λουλούδια και βασιλικό (με βασιλικό γιορτάζουν οι Πορτογάλοι τον Αη-Γιάννη τους = São João), καλοκαίρι και ήλιο. Τα παιδιά εδώ αγαπάνε τα γρασίδια και τον ήλιο, ενώ οι μεγάλοι ξαναγίνονται μικροί μαζί τους.

Ωστόσο, φέτος, σαν να παράγινε με την ηρεμία (και την ποπ!). Λιγότερα λόγια, περισσότερες εικόνες.

Τοποθετημένο στα βόρεια της Πορτογαλίας, αγκαλιασμένο από Ατλαντικό και κρασί, το Πόρτο όλο και αναπτύσσεται, όλο και εξελίσσεται, όλο και προσφέρει. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, που αναδείχθηκε «Καλύτερος ευρωπαϊκός προορισμός 2014».

Το «μικρό ξαδερφάκι» του «Primavera Sound festival» της Βαρκελώνης, γεννήθηκε στο Πόρτο πριν από 4 χρόνια, μετονομάστηκε σε «NOS Primavera Sound» (λόγοι οικονομικοί και συμφεροντολογικοί) και φιλοξένησε φέτος στις σκηνές του «Parque de cidade» (=πάρκο της πόλης), πάνω από 50 διαφορετικές εμφανίσεις.

1η μέρα

Mikal Cronin, δεξί χέρι των «Ty Segall» (οι οποίοι εμφανίστηκαν στο φεστιβάλ πέρυσι) κι επίσης, μέλος των «Okie Dokie», σε ένα power pop ντελίριο.

Η εξαιρετική και αγέραστη Patty Smith, έδωσε 2 διαφορετικές συναυλίες, εκ των οποίων η 1η ακουστική, αφιερώνοντας ένα κομμάτι στη μνήμη του «Υπέροχου Ανθρώπου», John Nash. Από το 1975 έως και σήμερα, το κοινό της παραμένει πιστό.

Στο τέλος της βραδιάς, εμφανίστηκαν οι «Interpol» (από τους κυριότερους headliners του φεστιβάλ), δίνοντας μία όμορφη συναυλία, χωρίς ωστόσο ιδιαίτερη επικοινωνία με το κοινό.

2η μέρα

Με σιγουριά, η καλύτερη μέρα του φεστιβάλ!

Περίμενα πως και πως αυτή τη μέρα, όπου θα έβλεπα επιτέλους τους βραζιλιάνους «Banda do Mar» (γι’ αυτούς, όλα ξεκίνησαν στην Πορτογαλία και είναι ιδιαιτέρως αγαπητοί εδώ), αλλά λόγω μποτιλιαρίσματος, πρόλαβα μόνο το τελευταίο τους τραγούδι. Ωστόσο, αξίζουν την προσοχή σας, διότι η μουσική τους είναι ευχάριστη και δροσερή, σαν ένα καλό καλοκαιρινό κοκτέιλ.
Viet Cong και Giant Sand, για τη συνέχεια του απογεύματος. Η Patti Smith, ξανά στην κεντρική σκηνή και αμέσως μετά «the Replacements», για να φορτιστούμε με λίγη American Indie ενέργεια.

O υπέροχος José González στάθηκε άξιος των προσδοκιών μου. Μελωδίες γεμάτες γλύκα και πραότητα, απόλυτα ταιριαστός με το γενικότερο κλίμα στο «Parque de cidade».

Και όλα είναι έτοιμα, για να υποδεχτούμε τους «Belle & Sebastian», σε ένα indie party επί σκηνής. Μια μπάντα, η οποία αγαπά το κοινό της, σχεδόν όσο το κοινό της αγαπάει αυτή.

Κι επιτέλους, επιτέλους!

Μεσάνυχτα, καμία άλλη παράλληλη συναυλία στις υπόλοιπες σκηνές. Αυτό ήταν το αίτημα των «Anthony & the Johnsons», αυτός ο εκκεντρικός και ντροπαλός Anthony Hegarty, με τη βελούδινη φωνή και την τελειομανία του, με έκανε να ανατριχιάζω για μιάμιση ώρα. Ο συναυλιακός χώρος κατάμεστος, επί σκηνής τσέλα, βιολιά, μια άρπα, ένα πιάνο, ένας αέρινος χορευτής και ο Anthony, λιγομίλητος και αφοσιωμένος. Ήταν, με διαφορά, η καλύτερη εμφάνιση όλου του φεστιβάλ, κατά τη γνώμη μου. Μετά το τέλος, νιώσαμε την καρδιά μας ελαφρύτερη από πριν.

3η μέρα

Φτάνω γύρω στις 5 το απόγευμα και κάτω απ’ τον ήλιο, ακούω λαούτο και «Ευχαριστώ». Xylouris White, επί σκηνής, ο δικός μας Γιώργος Ξυλούρης, σε συνεργασία με τον Αυστραλό ντράμερ, Jim White, στο «Primavera Sound festival». Το κοινό μικρό, αλλά η υποδοχή μεγάλη. Σπάνιο να ακούς στο Πόρτο μουσική, που γεννήθηκε στα Ανώγεια. Η τελευταία μέρα ξεκινάει με χαμόγελο.

Πετάγομαι στη διπλανή σκηνή, να δω τους Πορτογάλους «Manel Cruz», ιδιαιτέρως αγαπητοί εδώ, κι επιστρέφω στο λαούτο του Ψαρογιώργη.

Baxter Bury και βρετανική indie. «Babies in Toyland», 3 ξεσαλωμένοι μεσήλικες, να χτυπιούνται σε ρυθμούς πανκ ροκ.

Και κατά τη δύση του ήλιου, ο Damien Rice, με την όμορφη μουσική και τους ενοχικούς στίχους, με μοναδική παρέα την κιθάρα του. Μετά από 8 χρόνια διαλείμματος, η επιστροφή του και η εμφάνισή του ήταν, ίσως, από τις πιο πολυσυζητημένες.

Αμέσως μετά, οι «Death Cab for Cutie» και το τελευταίο βράδυ συνεχίστηκε με τους «Einstürzende Neubauten», «The New Pornographers» και «Shellac».

Γενικές εντυπώσεις από το «NOS Primavera στο Πόρτο»: Θετικές! Ωστόσο, για το μέγεθος και την εξαιρετική ποιότητα της οργάνωσης του φεστιβάλ, θα περίμενε κανείς μεγαλύτερα ονόματα, περισσότερη ενέργεια και λιγότερη ποπ!