«Ο Άσπρος Λαγός», το ποίημα της Παρασκευής.

Χριστούγεννα.
Παραμονή.
Κισσός-Άγιος Δημήτριος με τα πόδια.
Ομίχλη πηχτό σύννεφο στο δάσος
δέντρα νύμφες με κλαδιά ψαλίδια
κουνιούνται ρυθμικά
ακούγεται μόνο
ο ήχος των φύλλων που σέρνονται στο χώμα.
Το πρόσωπό σου όμορφο, οικείο.
Ξάφνου ένας λαγός πετάγεται μπροστά μας.
Σχεδόν κλαίμε από συγκίνηση.
Ίσως το βράδυ κοιμηθώ μαζί σου,
ίσως όχι.
Ίσως αύριο με εγκαταλείψεις.
Όμως ο λαγός-στιγμή
ασπρόμαυρη φωτογραφία
θα διασχίζει για πάντα το σκοτάδι
σ’ ένα δάσος
Χριστούγεννα παραμονή
στο Πήλιο.