Το σκηνοθετικό έργο της Cecilia Mangini στη νέα πλατφόρμα προβολής ταινιών Another Screen.

Το σκηνοθετικό έργο της Ιταλίδας σκηνοθέτη Cecilia Mangini (1927-2021) παρουσιάζεται παγκοσμίως από σήμερα στη νέα πλατφόρμα προβολής ταινιών Another Screen του σημαντικού φεμινιστικού περιοδικού κινηματογράφου Another Gaze. Η επιμέλεια του προγράμματος αφορά στην εβδομαδιαία προβολή σπάνιου σκηνοθετικού έργου από γυναίκες που υιοθετούν διαφορετικές οπτικές, τρόπους έρευνας, παραγωγής, καταγραφής και θέασης. Παράλληλα με την προβολή ταινιών, κάθε πρόγραμμα θα συνοδεύεται από νέες μεταφράσεις κειμένων, άρθρα και συζητήσεις.

Ως αρχή του νέου αυτού εγχειρήματος, οι επιμελήτριες έχουν επιλέξει οκτώ ταινίες από το σκηνοθετικό έργο της Ιταλίδας σκηνοθέτη και φωτογράφου Cecilia Mangini, που αρχής εξαρχής με το Ignoti alla città (Unknown to the City, 1958), πήρε θέση απέναντι σε προκαταλήψεις γύρω από τα ανθρώπινα και τα εργασιακά δικαιώματα των γυναικών και των μεταναστών, σε κοινωνικές και πολιτικές αντιλήψεις όπως αυτές διαφοροποιούνται μεταξύ νότιας και βόρειας Ιταλίας, στις λεπτές γραμμές μεταξύ αληθινού και «μαγικού», παράδοσης και εκμοντερνισμού.

Με έμφαση στα δεδομένα και τους χαρακτήρες της εκάστοτε τοποθεσίας, η Mangini ανέπτυξε διαχρονικά μία οξυδερκή παρατηρητικότητα και μία αφηγηματική δομή αρχικά βασισμένη σε αυτό που θα μπορούσαμε να προσεγγίσουμε ως «έρευνα πεδίου». Σε ερωτήσεις σχετικά με την επιλογή της να μη δώσει έμφαση αποκλειστικά στις εξατομικευμένες προσωπικότητες, τις εμπειρίες και την καθημερινότητα των χαρακτήρων που σκηνοθετεί, η ίδια είχε απαντήσει πως το ενδιαφέρον της κινείται περισσότερο γύρω από την εμπειρία του σκηνοθέτη στο περιβάλλον – με συχνή αναφορά σε επιτελεστικές ή άλλες μεθόδους και δραστηριότητες ένταξης στο υπό έρευνα θέμα ή την ευρύτερη κοινότητα. Η έμφαση στα παραπάνω, είχε πει, θα οδηγούσε τελικά σε ένα πολύ διαφορετικό σκηνοθετικό αποτέλεσμα. Εξάλλου, η ίδια έχει συνολικά θέσει τις έννοιες της «επανάληψης» (repetition) και της «χειρονομίας» (gesture) στο προσκήνιο της δημιουργικής διαδικασίας – είτε αυτό καταγράφεται μέσω των αυστηρά «χορογραφημένων» κινήσεων των εργαζομένων είτε μέσω ενός παλιού τραγουδιού, προσευχής ή και της ίδιας της τελετουργίας του πένθους.

Έχοντας, λοιπόν, ένα θεωρητικό υπόβαθρο διαμορφωμένο από τις κριτικές της σε έντυπα όπως το Cinema Nuovo, το Cinema ’60 και το L’Eco del cinema, η Mangini ξεκίνησε τη σκηνοθετική της πορεία μαζί με το σύζυγό της, Ιταλό σκηνοθέτη και σεναριογράφο, Lino Del Fra αλλά και με σημαντικές συνεργασίες, όπως εκείνη με τον Πιερ Πάολο Παζολίνι (Stendalì: Suonano ancora, 1960) και τον σπουδαίο Ιταλό συνθέτη Εγκίστο Μάκι (συνεργασίες με Μπερνάρντο Μπερτολούτσι, αδερφούς Ταβιάνι και Τζόζεφ Λόουζι, μεταξύ άλλων).

Μέσα από τις ταινίες που συμπεριλαμβάνονται στο πρόγραμμα του Another Screen, μπορεί κανείς να διακρίνει το ουσιαστικό ενδιαφέρον της Mangini για τη μετάβαση από μία παραδοσιακή κοινωνία σε ένα ατομικιστικό έθνος που αναπαράγει στερεοτυπικές αντιλήψεις, κοινωνικές, οικονομικές, και προσωπικές ανισότητες (Essere Donne / Being Women, 1960), τις απάνθρωπες συνθήκες εργασίας σε εργοστασιακές εγκαταστάσεις και τη δυσκολία απόδοσής τους με λόγια (Brindisi ’65, 1966) αλλά και τον «κατασκευασμένο ρεαλισμό» μιας κοινότητας στα περίχωρα της Ρώμης (La Canta delle Marane, γραμμένο από τον Παζολίνι το 1961).

Στην πλατφόρμα Another Screen, μεταξύ 12 και 19 Μαρτίου, είναι διαθέσιμες οι εξής ταινίες:

• Stendalì: Suonano ancora (1960)
• Maria e i giorni (1960)
• La Canta delle Marane (1962)
• Divino amore (1963)
• Essere donne / Being Women (1965)
• Tommaso (1965)
• Brindisi ’65 (1966)
• La Briglia sul collo / The Bridle on the Neck (1974)

______________________

Μπορείτε να τις παρακολουθήσετε επισκεπτόμενοι την επίσημη ιστοσελίδα.

* Ευχαριστώ προσωπικά την ομάδα του Another Gaze για το υλικό και την πρόσβαση στο έργο της Cecilia Mangini.