Ο Andrea Camilleri, ο πιο πολυδιαβασμένος συγγραφέας της Ιταλίας!
«Θα ήθελα να τελειώσω την καριέρα μου καθιστός σε μία πλατεία και να διηγούμαι ιστορίες, και στο τέλος να γυρίζω ανάμεσα στο κοινό με την κόπολα (σιτσιλιάνικη τραγιάσκα) στο χέρι», απόσπασμα από συνέντευξή του.
Ο Αντρέα Καμιλέρι είναι ο πιο πολυδιαβασμένος συγγραφέας της Ιταλίας. Γεννήθηκε στο Πόρτο Εμπέντοκλε το 1925. Στην Ιταλία τον αποκαλούν «εμπεδοκλικό», από το όνομα του Εμπεδοκλή, γιατί και οι δύο αποτελούν δύο ανήσυχα πνεύματα που γεννήθηκαν στην ίδιο τόπο, τον Ακράγαντα της Νοτίου Ιταλίας, το σημερινό Αγκριτζέντο, στην είσοδο της «Κοιλάδας των Ναών».
Άργησε να αφοσιωθεί στο γράψιμο, κι όταν το αποφάσισε, στα εξήντα του, η σειρά με ήρωα τον επιθεωρητή Μονταλμπάνο (που ονομάστηκε έτσι προς τιμήν του Ισπανού συγγραφέα Μανουέλ Βάσκεθ Μονταλμπάν), έγινε αμέσως ένα μοναδικό εκδοτικό φαινόμενο. Ολόκληρη η Ιταλία, κι όχι μόνο η ιδιαίτερη πατρίδα του η Σικελία, ερωτεύτηκε αυτόν το μεγάλο τεχνίτη της πλοκής και της γλώσσας, του «πατρικού» σικελικού ιδιώματος.
Τα βιβλία του με ήρωα τον Μονταλμπάνο έχουν πολλές φορές βρεθεί στην λίστα των μπεστ σέλερ στην Ιταλία, έχουν μεταφραστεί σε 32 γλώσσες και έχουν εμπνεύσει την τηλεοπτική σειρά που προβάλλει η Rai αλλά και παγκόσμια τηλεοπτικά δίκτυα. Ο Καμιλέρι δημοσίευσε το 30ο βιβλίο με ήρωα τον Μονταλμπάνο το 2018.
Ο συγγραφέας και διανοούμενος της Αριστεράς, που τα τελευταία χρόνια είχε χάσει την όρασή του, σε συνέντευξή του στις οθόνες της ιταλικής δημόσιας ραδιοτηλεόρασης RAI είχε πει: «Αυτή τη στιγμή είναι τύχη να είσαι τυφλός, γιατί δεν βλέπεις κάποιες αηδιαστικές φάτσες που καλλιεργούν το μίσος, που καλλιεργούν ανέμους για να θερίσουμε θύελλες. Δυστυχώς, όμως, ακούω» τόνισε.
Τα βιβλία που έχουν ξεχωρίσει
Το Σχήμα του Νερού
Μια υπόθεση για τον επιθεωρητή Μονταλμπάνο
«Το Σχήμα του νερού» είναι ένα φιλοσοφικό αστυνομικό μυθιστόρημα, κάτι ανάμεσα σε έργο του Λεονάρντο Σάσα (του «εθνικού» συγγραφέα της Σικελίας) και του Τζόν Λε Καρρέ. Επίσης, είναι η ιστορία της Σικελίας, το αίμα, ο δόλος, η οργανωμένη διαφθορά και τα παιχνίδια της εξουσίας, όπως και η μαγεία του τοπίου και των ανθρώπων. Ήρωας του Αντρέα Καμιλλέρι είναι ο σινιόρ Μονταλμπάνο, που στην αρχή θυμίζει τον επιθεωρητή Μαιγκρέ, αλλά εξελίσσεται σε κάτι πολύ ευρύτερο, σε ένα πρόσωπο οικείο και πολυδιάστατο: στην ενσάρκωση της «σικελικότητας», που είναι μια γλώσσα, μια κουλτούρα, μια μεγάλη περιπέτεια. Το «Σχήμα του νερού» είναι ένα μεγάλο ιταλικό μπέστ σέλερ, ένα φιλοσοφικό αστυνομικό μυθιστόρημα για το πώς ζει και πεθαίνει κανείς στη σημερινή Σικελία.
Σκύλος από Τερακότα
Μια υπόθεση για τον επιθεωρητή Μονταλμπάνο
Ένα έγκλημα της Μαφίας. Μυστηριώδες και μπερδεμένο, ξεδιπλώνεται στη Βιγκάτα της Σικελίας, πόλη φανταστική και συμβολική, όπου τοποθετεί ο Αντρέα Καμιλλέρι το δεύτερο αστυνομικό του μυθιστόρημα με πρωταγωνιστή τον επιθεωρητή Μονταλμπάνο. Μυαλό και μάτι της δικαιοσύνης, ο Μονταλμπάνο θα έλεγε κανείς ότι επιλύει τις υποθέσεις του χάρη στη στενή σχέση του με το περιβάλλον. Είναι έντονα Σικελός που κάθε στοιχείο του τόπου του μετατρέπεται γι ‘αυτόν σε μήνυμα με σημασία: ο Μονταλμπάνο αποκρυπτογραφεί το κάθε στοιχείο σαν να είναι σύμβολο μιας αρχαϊκής γραφής. Όμως, αυτή τη φορά, εκεί που αποκαλύπτεται το έγκλημα της Μαφίας, υπάρχει ένα άλλο, πιο συγκινητικό και τελετουργικό. Τα νεκρά σώματα δύο νεαρών εραστών ανακαλύπτονται στο βάθος μιας σπηλιάς, τα φυλάει ένας σκύλος από τερακότα. Ένας φόνος που έγινε πριν από πενήντα χρόνια. Ο Μονταλμπάνο διεξάγει την έρευνα με τη βοήθεια μιας πρόθυμης παρέας ηλικιωμένων, «έρευνα με παντόφλες, σε σπίτια μιας άλλης εποχής, μ’ ένα φλιτζάνι καφέ στο χέρι».
Η Φωνή του Βιολιού
Μια υπόθεση για τον επιθεωρητή Μονταλμπάνο
«Ο αστυνόμος όμως καταγόταν από την Κατάνια, τον έλεγαν Σάλβο Μονταλμπάνο, κι όταν ήθελε να καταλάβει κάτι, το καταλάβαινε». Αυτή η ικανότητα «αντίληψης» πηγάζει από τη βαθιά αφοσίωση που νιώθει ο Μονταλμπάνο για τον τόπο του, από τη διαίσθησή του, και απέχει πολύ από τον τρόπο που λύνουν συνήθως τις υποθέσεις τα λαγωνικά της αστυνομίας. Ούτε, από την άλλη, έχει καμία σχέση με τη συνήθη «κατανόηση» που δείχνουν οι πιο φιλάνθρωποι ντετέκτιβ. Αντίθετα, για τον Μονταλμπάνο -γνωστό για το λακωνικό σαρκασμό του- το να ανακαλύψει το κίνητρο της δολοφονίας αποτελεί «το πιο βαρετό μέρος» της αστυνομικής ανασύνθεσης της υπόθεσης. Όσο για τον δολοφόνο, δε δείχνει γι’ αυτόν ίχνος κατανόησης. Η «Φωνή του βιολιού» αναφέρεται στην ιστορία μιας δολοφονημένης νέας γυναίκας, ενός μεγάλου μουσικού που ζει σαν ερημίτης και πολλών άλλων. Είναι, πάνω απ’ όλα, μια ιστορία αλλαγών και ο ίδιος ο Μονταλμπάνο, στην προσωπική ζωή του οποίου σημειώνονται εξελίξεις, θα πρέπει να αποφασίσει αν θα αλλάξει τη ζωή του.
Η Hλικία της Aβεβαιότητας
Μια υπόθεση για τον επιθεωρητή Μονταλμπάνο
Ο Μονταλμπάνο ζει τη νύχτα. Σκάβει το σκοτάδι της. Μπροστά του ανοίγεται ένας λαβύρινθος από καθρέφτες. Χάνεται στους μαιάνδρους, καθώς ακολουθεί την αντανάκλαση τους: η προειδοποίηση και η νουθεσία της καλής και της κακής του συνείδησης. Υπάρχει κάτι παραπάνω σε αυτό το μυθιστόρημα, σε σχέση με τα άλλα του Μονταλμπάνο. Η γλοιώδης συμπεριφορά του αστυνόμου Λάττες γίνεται ακόμη πιο ενοχλητική· δίνει δείγματα καλοσύνης που απρόσμενα εκρήγνυνται σαν νάρκες. Τα θορυβώδη χτυπήματα στην πόρτα και ο παράξενος τρόπος ομιλίας του Καταρέλλα, του μονίμως λαχανιασμένου αστυνομικού που κάνει πάντα σοβαρά λάθη και μεγάλα γλωσσικά ατοπήματα, τώρα ηχούν με ακόμη πιο ονειροπόλα αγριότητα. Η Λίβια είναι ακόμη πιο απόμακρη και ευερέθιστη. Μαζί της, στο τηλέφωνο, ο Μονταλμπάνο είναι αναγκασμένος να προσπαθεί να κρατήσει ένα μυστικό που του καίει τα χείλη. Ο αστυνόμος δεν μπόρεσε ν’ αυτοσυγκρατηθεί. Ο Μονταλμπάνο ζει το “γλυκό λάθος” που έζησε ο Πετράρχης. Μια καινούρια Λάουρα, “ωραία γυναίκα” κι αυτή όπως εκείνη του ποιητή, αλλά με στολή αξιωματικού του λιμενικού, τον έκανε να γίνει σαν τον Πετράρχη, αντιγράφοντας πιστά ακόμη και τη “ζήλια”. Αν του Πετράρχη ήταν “νεανικό λάθος”, το λάθος του Μονταλμπάνο ανήκει σχεδόν στην τρίτη ηλικία.
Το Παιχνίδι με τους Καθρέφτες
Τα όνειρα έχουν αρχίσει να επιβαρύνουν τον Μονταλμπάνο. Φοβάται ότι γλιστράει σ’ έναν κόσμο που όλο και συχνότερα μοιάζει ψεύτικος. Καταλαβαίνει ότι τα όρια πραγματικότητας και αυταπάτης μπλέκονται γύρω του. Έχει επίσης την αίσθηση ότι τον χειρίζονται. Ένας μυστηριώδης και εχθρικός τύπος παίζει μαζί του ένα έξυπνο παιχνίδι. Προσπαθεί με ζήλο να τον παραπλανήσει με ανώνυμα τηλεφωνήματα και επιστολές. Μετράει τα βήματα του αστυνόμου. Τα κατευθύνει. Τα ωθεί εκεί όπου είναι άσκοπο να φτάσουν, όπου τίποτα δεν ταιριάζει με τίποτα, σε ίχνη που ο αστυνόμος δεν καταφέρνει να εξακριβώσει αν είναι αληθινά και τα οποία σβήνονται ή οδηγούν σε αδιέξοδο. Ο Μονταλμπάνο έχει μια δική του κινηματογραφική κουλτούρα. Και θυμάται την παλιά ταινία Η κυρία της Σαγκάης του Όρσον Γουέλς, το φιλμ νουάρ με τα κόλπα και τις ψευδαισθήσεις. Ο Μονταλμπάνο μπαίνει στην ταινία. Βλέπει τον εαυτό του αποπροσανατολισμένο στη σκηνή του τέλους, στην αίθουσα με τους καθρέφτες σ’ ένα λούνα παρκ.
Σιωπή
Ένα παιχνίδι, ένα πείραμα, μια πρωτότυπη λογοτεχνική συνεργασία: οι δύο σημαντικότεροι συγγραφείς αστυνομικής λογοτεχνίας της Ιταλίας ενώνουν τις δυνάμεις τους και μας προσφέρουν μια ιστορία στην οποία πρωταγωνιστούν ο αστυνόμος Μονταλμπάνο και η επιθεωρήτρια Γκράτσια Νέγκρο. Μια παράξενη δολοφονία που συνέβη στην Μπολόνια τους φέρνει σε επαφή. Το θύμα βρέθηκε με μια πλαστική σακούλα στο κεφάλι, φορούσε όλα του τα ρούχα, του έλειπε μόνο ένα παπούτσι· στο πάτωμα δίπλα στο πτώμα βρέθηκαν τρία χρυσόψαρα.
Την υπόθεση ανέλαβε η Γκράτσια Νέγκρο, η οποία, όταν ανακάλυψε ότι το θύμα καταγόταν από τη Βιγκάτα, ζήτησε βοήθεια από τον Σικελό συνάδελφό της… Αλλά μέχρι ποιο σημείο είναι διατεθειμένος να βοηθήσει ο Μονταλμπάνο; Θα θελήσει να μπει στο παιχνίδι και να ακολουθήσει την Γκράτσια σε μια υπόθεση που προβλέπεται επικίνδυνη και στης οποίας τη διερεύνηση ανοιχτά αντιτάχθηκαν οι ανώτεροί τους
