Αν ήξερα
«Μακάρι να ήξερα» λες.
«Μακάρι να μου το είχες πει» σκέφτεσαι και στρέφεις το βλέμμα σου στον ουρανό,
όχι γιατί πιστεύεις αλλά γιατί εύχεσαι να πίστευες.
Μια βδομάδα πριν να ήξερα
ή καλύτερα έναν μήνα, έναν χρόνο, μια δεκαετία.
Λίγο νωρίτερα αν ήξερα και θα είχα φτιάξει την ζωή μου αλλιώς.
Δεν θα είχα κάνει τόσο ανούσια όνειρα και υποθέσεις.
Θα ζούσα το σήμερα, το τώρα.
Το φόρεμα που αγόρασα για μια ειδική περίσταση,
θα το φορούσα κάθε μέρα στην δουλειά
Τα λόγια που δεν εξέφερα γιατί κάποτε θα ερχόταν ο καιρός,
θα τα βροντοφώναζα
και θα πρόσταζα τον άνεμο να τα σκορπίσει σε πεδιάδες και θάλασσες.
Όλα θα τα έπλαθα αλλιώς, τα λάθη μου, τα σωστά μου
και τίποτα δεν θα άφηνα να βουλιάξει στο είναι μου,
να τρυπώσει μέσα μου και να με βυθίσει,
γιατί ο χρόνος δεν τα γιατρεύει όλα.
Κάποια πληγές είναι βαθιές και δεν γιατρεύονται
αφήνουν τα σημάδια τους αιώνια.
«Μακάρι να ήξερα» λες
αλλά και τότε πάλι τα ίδια θα έκανα
γιατί δεν είμαι θεός, είμαι άνθρωπος
και οι γνώσεις μου για την ζωή είναι πεπερασμένες.
Το μόνο που κατάφερα μέσα στα χρόνια
είναι να συγχωρώ τον εαυτό μου για όλα αυτά που δεν έκανε
και να τον αγαπώ για όλα αυτά που κατάφερε να κάνει.
H Εύα Κώττα σπούδασε Ηλεκτρολόγος Μηχανικός και Μηχανικός Ηλεκτρονικών Υπολογιστων στο ΑΠΘ. Στην συνέχεια μετακόμισε για επαγγελματικούς λόγους στην Αθήνα όπου και διαμένει τα τελευταία χρόνια. Μέσα στην καραντίνα δημιούργησε το The Abstract Girl ένα blog με σκοπό να στεγάσει τις απόψεις της, τα πράγματα που την εμπνέουν και όλα αυτά που την προβληματίζουν καθημερινά. Τα αγαπημένα της θέματα αφορούν την ισότητα, την αλληλοϋποστήριξη και την ενδυνάμωση των γυναικών.
Γιατί όμως The Abstract Girl? Γιατί οραματίζεται κορίτσια αφηρημένα, που δεν χωράνε σε καλούπια, δεν φέρουν ταμπέλες και δεν περιορίζονται στα στενά όρια που η πατριαρχία τους επιβάλλει, αντίθετα εκτείνονται από το μηδέν εώς το άπειρο, δημιουργούν, ονειρεύονται και ζουν με τους δικούς τους κανόνες.
