Η Πελαγία επέλεξε να κυνηγήσει το όνειρό της.

Πριν από παραπάνω από έναν μήνα αποφάσισα να δώσω το μικρόφωνο σε γυναίκες της διπλανής πόρτας. Να μιλήσουν για την ζωή, τις εμπειρίες τους και να μας αφήσουν να ταυτιστούμε μαζί τους. Να δούμε τον κόσμο με τα μάτια τους και ίσως να μάθουμε κάτι από αυτές. Σε εκείνη την πρώτη συνέντευξη μας συστήθηκε η Ηλέκτρα, δίνοντας μια γεύση από την ζωή της. Αφήνοντάς μας, μάλιστα, να ρίξουμε μια γρήγορη ματιά στα κεραμικά που φτιάχνει.

Σήμερα, το μικρόφωνο παίρνει η Πελαγία ή για όσους την ξέρουμε πιο καλά η Πέλα! Την Πέλα, λοιπόν, είχα την χαρά να την γνωρίσω στη δουλειά και, σύντομα, πέρα από συναδέλφισσα έγινε και καλή φίλη. Βέβαια, η συνύπαρξη μας σε επαγγελματικά πλαίσια δεν κράτησε και πάρα πολύ, γιατί μια ωραία μέρα στο γραφείο η Πέλα μας ανακοίνωσε ότι σκοπεύει να παραιτηθεί για να κάνει το όνειρο της. Δηλαδή να ασχοληθεί με την μουσική και το τραγούδι.

Δικαίως θα προσθέσω εγώ, αφού όσοι την είχαμε ακούσει να τραγουδά καταλαβαίναμε πόσο πολύ το αγαπά και πόσο κρίμα ήταν που δεν το είχε κυνηγήσει όσο θα ήθελε. Αρκετά, λοιπόν, με τις συστάσεις και πάμε να γνωρίσουμε την Πελαγία καλύτερα!

Στα 18 πέρασες στο Πολυτεχνείο της Κρήτης, ολοκλήρωσες τις σπουδές σου με πτυχίο ηλεκτρολόγου μηχανικού και βρήκες γρήγορα δουλειά στην Αθήνα. Πώς ένιωθες με αυτόν τον δρόμο που είχες επιλέξει;

Ήμουν από τα παιδιά που άλλαζαν συνεχώς γνώμη για το τι θέλουν να γίνουν. Από πάντα ασχολιόμουν με την μουσική, αλλά είχε κολλήσει στο μυαλό μου ότι το χόμπι δεν πρέπει να γίνει επάγγελμα και ότι δε θα μπορώ να ζήσω από αυτό. Το Πολυτεχνείο είχε περαστεί και σε ‘μένα σαν μια πολύ καλή επιλογή και ειδικά το ΗΜΜΥ μιας και από μικρή μου άρεσαν πολύ οι υπολογιστές. Από το τρίτο έτος άρχισα να συνειδητοποιώ ότι έχει πολλά στοιχεία μέσα που μου αρέσουν και θα ήθελα να ασχοληθώ και μετέπειτα, μέχρι τότε έψαχνα τρόπους να φύγω!

Η επαγγελματική αποκατάσταση ήταν σίγουρα στα θετικά του. Οπότε συγκεντρώθηκα σε αυτό, άφησα μουσικά σχήματα, θεατρικές ομάδες, χορούς και ο,τι άλλο ασχολιόμουν μέχρι τότε και συγκεντρώθηκα στη σχολή μου. Τελείωσα και έφυγα για Αθήνα ώστε να ανεξαρτητοποιηθώ και βρήκα κατ’ ευθείαν δουλειά! Όλα έμοιαζαν ιδανικά και ήμουν πολύ χαρούμενη που τα είχα καταφέρει.

Ξέρω πως ο μουσικός δρόμος είναι δύσκολος και πολλοί στην ηλικία μου βγάζουν ήδη αρκετά χρήματα και φτιάχνουν οικογένειες, αλλά δεν λειτουργώ ποτέ με το τι κάνουν οι άλλοι. Η ευτυχία είναι προσωπική υπόθεση και δεν υπάρχει μία συγκεκριμένη συνταγή, ο καθένας έχει τη δική του.

Τελικά δύο χρόνια μετά αποφάσισες να αφήσεις την δουλειά σου και να ακολουθήσεις έναν διαφορετικό δρόμο, με μουσικές σπουδές στην Ολλανδία. Πώς πήρες την απόφαση;

Στην πραγματικότητα μου πήρε 6-7 χρόνια να το αποφασίσω και να το κάνω. Πάντα υπήρχε στο πίσω μέρος του μυαλού μου, αλλά το ανέβαλα συνεχώς. Η επιλογή να δουλέψω στην Αθήνα δεν ήταν τυχαία για ‘μένα. Ήταν μια δίοδος ώστε να μπορέσω να γνωρίσω και κόσμο από τον μουσικό χώρο και να δω αν μπορώ κάπως να εντάξω την μουσική στη ζωή μου. Μου έλειπε δηλαδή πάρα πολύ η μουσική!

Η καθημερινότητα όμως, τα ωράρια, οι μεγάλες αποστάσεις της Αθήνας, δε μου έδιναν περιθώρια να το κάνω. Πιεζόμουν και ένιωθα ότι ζούσα μόνο για το Σαββατοκύριακο. Ήθελα να πείσω τον εαυτό μου ότι είμαι καλά, αλλά δεν ήμουν. Πολλές φορές δεν ήθελα να έρθει η Δευτέρα. Η ξαφνική αρρώστια και ο χαμός της γιαγιάς μου με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι πραγματικά δεν ξέρουμε τι θα γίνει από τη μια στιγμή στην άλλη. Τότε, λοιπόν, ένιωσα πιο πολύ από ποτέ ότι πρέπει να ακολουθήσω την καρδιά μου!

Αισθάνθηκες καθόλου ότι πλέον στα 26-27 ήταν πολύ αργά για να ακολουθήσεις το όνειρο σου;

Όχι, με τίποτα! Δεν είναι ποτέ αργά να αλλάξεις μια κατάσταση, μια συνθήκη και οτιδήποτε δε σου ταιριάζει και δε σου αρέσει. Η ζωή είναι μικρή για να φοβόμαστε! Ακόμα θυμάμαι τη μέρα που πήρα τα αποτελέσματα των εισαγωγικών εξετάσεων στη σχολή μου και ήταν θετικά. Έκλαιγα από χαρά!

Πώς αντιμετώπισε ο περίγυρος την απόφαση σου;

Δεν έδωσα πολλά περιθώρια αντιδράσεων. Εφόσον υπήρχε μέσα μου από καιρό αυτή η επιθυμία, αυτή τη φορά δεν έψαξα για συμβουλές και ιδέες. Το αποφάσισα μόνη μου, το έψαξα και απλά το ανακοίνωσα και στη συνέχεια το έκανα. Οι γονείς μου και ο στενός οικογενειακός μου κύκλος, βλέποντας πόσο πολύ το ήθελα και πόσο χαρούμενη με έκανε και μόνο η ιδέα, ήταν δίπλα μου και είναι ακόμη και με στηρίζουν με κάθε δυνατό τρόπο και τους ευχαριστώ πολύ. Οι φίλοι μου είναι επίσης δίπλα μου και μου δείχνουν την αγάπη τους. Τώρα με τους υπόλοιπους απλούς γνωστούς και καχύποπτους δεν ασχολούμαι.

Αν κοιτούσες πίσω στον χρόνο θα είχες κάνει κάτι διαφορετικά;

Θεωρώ πως ότι έχει προηγηθεί με έχει οδηγήσει εδώ που είμαι, οπότε δε θα άλλαζα κάτι. Δε θέλω να φανώ αχάριστη, κάνω αυτό που αγαπώ και με γεμίζει αφάνταστα. Ξέρω πως ο μουσικός δρόμος είναι δύσκολος και πολλοί στην ηλικία μου βγάζουν ήδη αρκετά χρήματα και φτιάχνουν οικογένειες, αλλά δεν λειτουργώ ποτέ με το τι κάνουν οι άλλοι. Η ευτυχία είναι προσωπική υπόθεση και δεν υπάρχει μία συγκεκριμένη συνταγή, ο καθένας έχει τη δική του.

Μπορείς να βρεις την Πελαγία στο instagram @pelagia_tr