O Αλέξανδρος Πλωμαρίτης και η τέχνη της Performance όπως θα έπρεπε να είναι!

Ο Αλέξανδρος Πλωμαρίτης είναι ένας καλλιτέχνης με έδρα την Θεσσαλονίκη. Δημιουργεί performances και installations, που έχει κατά καιρούς παρουσιάσει σε χώρους τέχνης και φεστιβάλ τόσο της Ελλάδας όσο και του εξωτερικού. Εμπνέεται κυρίως από την σύγχρονη κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα και αγαπάει τους ανθρώπους που δεν φοβούνται να δείξουν την ασχήμια της. Εμείς, μιλήσαμε μαζί του για πράγματα που αφορούν τον ίδιο όσο και την τέχνη του performance σήμερα.

Γιατί επέλεξες το performance ως μορφή τέχνης και μέσο έκφρασης;

Γιατί είναι η πιο ειλικρινής τέχνη. Βασίζεται στη συγκεκριμένη στιγμή που συμβαίνει και απευθύνεται άμεσα στο κοινό. Σε βάζει σε μια συνεχόμενη διαδικασία όπου άλλοτε αμφισβητείς και άλλοτε εκπλήσσεσαι με τα όρια σου, τόσο πνευματικά όσο και σωματικά.

Ποια είναι η διαδικασία σύλληψης και υλοποίησης ενός τέτοιου καλλιτεχνικού δρώμενου;

Η διαδικασία σύλληψης ποικίλει αναλόγως τη δράση. Πολλές φορές σκέφτομαι με εικόνες. Βρίσκω την τελευταία εικόνα της δράσης και στη συνέχεια σκέφτομαι την μέση και την αρχή της δράσης. Η κάθε θεματική που διαπραγματεύομαι απαιτεί συχνά και μια συγκεκριμένη έρευνα. Κάποιες φορές όμως και καθόλου. Η μουσική με βοηθάει να ολοκληρώνω την υλοποίηση της δράσης. Μπορεί να ακούσω ένα συγκεκριμένο κομμάτι πάνω από 50 φορές μέχρι να καταλήξω κάπου. Όλα έχουν όμως σχέση και με το πώς είμαι το συγκεκριμένο διάστημα και τι συμβαίνει γύρω μου. «Έχω κάτι να πω;» Αν ναι, τότε ψάχνω από μόνος μου χώρο για να παρουσιάσω μια καινούργια δουλειά ή αν τυχαίνει να με έχουν καλέσει κάπου με συγκεκριμένη θεματική, κάθομαι και δουλεύω ανάλογα με τη θεματική που μου ανέθεσαν. Αν δεν έχω κάτι να πω η περνάω μια περίοδο που δεν έχω καθόλου ερεθίσματα δεν δουλεύω, απλά παρατηρώ γύρω μου και σκέφτομαι μελλοντικές δράσεις.

Ποια είναι για ‘σένα η πιο δυνατή performance από αυτές που έχεις κάνει μέχρι σήμερα;

Δεν μπορώ να απαντήσω σε αυτή την ερώτηση. Θα έλεγα όμως τα performances που παρουσίασα τη τελευταία διετία είναι αυτά που με χαροποιούν παραπάνω. Κι αυτό γιατί συνειδητοποιώ ότι εξελίσσομαι και ωριμάζω σαν άνθρωπος.

Τα performances σου ασχολούνται κυρίως με την κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα. Αποτελούν για σένα μία μορφή καταγγελίας, μία προσπάθεια να καταδείξεις την καθεστηκυία τάξη ή απλά τροφή για σκέψη και προβληματισμό;

Κάνω performance γιατί είναι αυτό που ξέρω να κάνω. Δεν διαχωρίζω τη τέχνη απ’ τη ζωή. Η ζωή μου, όπως και πολλών άλλων, είναι σε μια συνεχόμενη πίεση λόγω των κοινωνικών πολιτικών καταστάσεων που ζούμε. Μέσα απ’ τα performances μου εκφέρω την άποψη μου για αυτά που με προβληματίζουν. Άλλοι τα αποτυπώνουν επάνω σε έναν καμβά, άλλοι σε ένα χαρτί και άλλοι παίρνουν μέρος σε διαδηλώσεις. Το περίεργο είναι ότι έχω μάθει να δουλεύω σε καταστάσεις δύσκολες και δεν ξέρω πως θα είναι να δουλεύω σε μια χώρα που μου διαθέτει μια ασφάλεια οικονομική και κοινωνική.

Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου καλλιτέχνες, αυτοί που έχουν επηρεάσει την τέχνη σου;

Αγαπημένοι καλλιτέχνες είναι αυτοί που δεν φοβούνται να δείξουν την ασχήμια αυτού του κόσμου. Ulay, Franko B, Ron Athey, Leibniz Live Art Company, Ana Mendieta, Θόδωρος, La Pocha Nostra, Μαρία Καραβέλα, Μαίρη Ζυγούρη και πολλοί άλλοι.

Έχεις σπουδάσει στο εξωτερικό και έχεις συμμετάσχει σε πολλά ευρωπαϊκά φεστιβάλ. Τι είναι αυτό που σε έκανε να επιλέξεις την Θεσσαλονίκη ως καλλιτεχνική σου βάση;

Διάλεξα την Θεσσαλονίκη γιατί είναι μια εύκολη πόλη. Έχει παλμό, έχει ασχήμια, έχει ομορφιά, καφρίλα και δυστυχώς είναι μια πολύ συντηρητική πόλη. Παραδόξως, δεν έχει συντηρητικούς καλλιτέχνες. Με χαροποιεί ιδιαίτερα ότι αυτή η πόλη έχει καλλιτέχνες που εξελίσσονται και διαπρέπουν τόσο εδώ, αλλά και στο εξωτερικό. Εδώ μπορώ να υλοποιήσω εύκολα αυτά που θέλω, ειδικά όσον αφορά το χώρο που θα παρουσιάσω. Το ίδιο εύκολο είναι να συνεργαστείς με τα τοπικά μουσεία και φορείς. Κύριο ρόλο παίζει και το γεγονός ότι η Θεσσαλονίκη έχει θάλασσα. Αλλά κι εδώ δεν είναι για πολύ, ειδικά για πάντα με τίποτα.

Είσαι υπεύθυνος και για πολλά από τα καλλιτεχνικά δρώμενα και φεστιβάλ της πόλης. Πες μας γι’ αυτήν σου τη δράση, τι να περιμένουμε να συμβεί στην συμπρωτεύουσα;

Μόλις τελειώσαμε με το 3ο Kapani Project που πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία. Τώρα ξεκίνησα δειλά τις προετοιμασίες για το «Platformance». Το project Platformance (Performance Art Platform) πρόκειται να επαναληφθεί την ερχόμενη άνοιξη. Το σκεπτικό ίδιο με το προηγούμενο, 3 διεθνούς φήμης καλλιτέχνες από το εξωτερικό θα επισκεφτούν τη πόλη μας και θα δουλέψουν για μια βδομάδα με νέους καλλιτέχνες από τα τρία τμήματα Καλών Τεχνών αυτά της Αθήνας, Θεσσαλονίκης και Φλώρινας. Μετά από την μια εντατική βδομάδα εργαστηρίων από τους καλλιτέχνες με τους νέους καλλιτέχνες της χώρας μας θα έχουμε τη χαρά να δούμε αυτά τα αποτελέσματα είτε μέσω από εκθέσεις ή performances.

Ποια είναι για σένα η πιο ενδιαφέρουσα ευρωπαϊκή πόλη όσον αφορά την σύγχρονη τέχνη;

Θα πω την Βιέννη μιας και δεν έχω πάει ποτέ, αλλά ακούω πολλά τελευταία.

Τέχνη είναι αυτό που βλέπεις ή αυτό που κάνεις τους άλλους να δουν;

Τέχνη είναι να ‘χεις μεράκι γι’ αυτό που κάνεις. Οτιδήποτε είναι αυτό. Τότε μόνο γίνεσαι καλύτερος προς τα εσένα, αλλά προς τους ανθρώπους γύρω σου.

Τι ετοιμάζεις αυτό το διάστημα, επίκειται κάποια performance ή βρίσκεσαι σε δημιουργική φάση;

Στη παρούσα φάση βρίσκομαι σε αναμονή. Αποφάσισα να φύγω εξωτερικό πάλι για λίγο διάστημα, έχω κάνει αιτήσεις για κάποια residencies και περιμένω απαντήσεις. Παράλληλα, δουλεύω ένα καινούργιο performance που θα παρουσιάσω τον άλλο μήνα στο Λουξεμβούργο και τις Βρυξέλλες.