Η αγάπη κάνει την οικογένεια: Μια καμπάνια για τα αυτονόητα.
Μια καμπάνια αγάπης και συμπερίληψης για τα αυτονόητα δικαιώματα των ομόφυλων οικογενειών στην Ελλάδα. Από τη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση και τις Οικογένειες Ουράνιο Τόξο. Στο πλαίσιο του Athens Pride.
Τι είναι αυτό που «κάνει» την οικογένεια; Οι άνθρωποι που ζουν κάτω από την ίδια στέγη; Ή μήπως η τρέχουσα νομοθεσία μιας χώρας; Γιατί η πυρηνική οικογένεια εξακολουθεί να θεωρείται «πυρήνας» της ελληνικής κοινωνίας; H γονεϊκότητα αφορά τους ΛΟΑΤΚΙ+ ανθρώπους; Και αν ναι, γιατί οι οικογένειες με γονείς του ίδιου φύλου δεν απολαμβάνουν ίσα δικαιώματα με τις ετερόφυλες οικογένειες σήμερα;
Η ομόφυλη οικογένεια, στην Ελλάδα του 2022, είναι νομικά ανυπεράσπιστη. Τη στιγμή που τα νομοθετικά πλαίσια στο μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης και στον υπόλοιπο κόσμο έχουν προχωρήσει στην πλήρη αναγνώριση του δικαιώματος γάμου και τεκνοθεσίας για τα ομόφυλα ζευγάρια, στη χώρα μας η από κοινού γονεϊκότητα μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου δεν αναγνωρίζεται. Στην πράξη, αυτό σημαίνει πως ο δεύτερος γονέας, ο μη βιολογικός, είναι νομικά «αόρατος».
H Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση μαζί με τις Οικογένειες Ουράνιο Τόξο, την Google και το Athens Pride ενώνουν τις δυνάμεις τους για να γίνει ο δεσμός «θεσμός». Γιατί η αγάπη από μόνη της έχει τη δύναμη να ταρακουνήσει, να αναθεωρήσει, να εξημερώσει και να εξελίξει. Γιατί η αγάπη κάνει την οικογένεια.
Η Στέγη στο Athens Pride
H Στέγη είναι κοντά στη ΛΟΑΤΚΙ+κοινότητα μέσα από δράσεις και παρεμβάσεις, στην Αθήνα και σε όλο τον κόσμο. Το 2015 έκανε το δικό της coming out στηρίζοντας για πρώτη φορά το Athens Pride. Από τότε δηλώνει #Παρούσα κάθε χρόνο, βλέποντας με χαρά τον αριθμό των συμμετεχόντων να αυξάνεται, ξεπερνώντας πέρσι τους 80.000. Γιατί οι πολλές φωνές ακούγονται πιο δυνατά.
Το 2020, η Στέγη μαζί με την Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων, την Google και το Athens Pride ένωσαν τις δυνάμεις τους για να είναι η Αθήνα μια πόλη ανοιχτή σε όλους. Δημιούργησαν την καμπάνια ATHENS HOME FOR ALL, διαδίδοντας σε κάθε γωνιά της πόλης ένα μήνυμα συμπερίληψης και αγάπης.
Συντελεστές
- Concept: Νίκος Αθανασόπουλος
- Σκηνοθεσία: Μαρίνα Δανέζη
- Campaign Manager: Δανιήλ Βεργιάδης
- Σενάριο: Ελιζαμπέττα Ηλία-Γεωργιάδου, Ευαγγελία Κολαΐτη
- Διεύθυνση Φωτογραφίας: Κωνσταντίνος Κουκουλιός
- Μοντάζ: Παντελής Λιακόπουλος
- Διευθυντής Παραγωγής: Τάσος Κορωνάκης
- Colorist: Άγγελος Μάντζιος – MetaPost
- Σχεδιασμός Ήχου: Bounce Music
- Βοηθός Διευθυντή Φωτογραφίας: Σταμάτης Κούρος
- 2ος Βοηθός Διευθυντή Φωτογραφίας: Δημήτρης Καπνούλας
- Ηλεκτρολόγος: Δαμιανός Τίμνιος
- Βοηθός Ηλεκτρολόγου: Κωνσταντίνος Λομβαρδάς
- Art Director: Μάιρα Βούλτσου
- Make-up Artist: Νίκη Οβάκογλου
- Βοηθός Διευθυντή Παραγωγής: Νίνα Ευσταθιάδου
- Βοηθός Παραγωγής: Μαρία Κοντοπίδη
- Οδηγός: Γιώργος Χασιώτης
- Ενοικίαση Βαν: Κώστας Αλεξόπουλος
- Ενοικίαση εξοπλισμού: Cekta, DK Rental House
- Φωτιστικός εξοπλισμός: Bright & Vision
- Πρωταγωνιστούν: Κώστας Βογιατζόγλου, Γιώργος Ζουμπάκης και η Έμιλυ Χριστοπούλου
- Φωνή: Γιασμίν Παπαδημητρίου
- Συμμετέχουν ακόμα: Θανάσης Αθανασιάδης, Τάσος Καμπούρης, Δημήτρης Καραβάς, Στέλλα Μπέλλου, Θωμάς Φλώρου, Στέλιος Χριστόπουλος, Έλενα Χωρέμη, Δανιήλ Βεργιάδης, Ελιζαμπέττα Ηλία-Γεωργιάδου, Ευαγγελία Κολαΐτη
- Και οι μικροί μας φίλοι: Μαρία Γιέμποα, Μάγια Καμπούρη, Μυρτώ Καμπούρη, Άννα Καραδημητράκη, Δήμητρα Καραδημητράκη, Ιόλη-Γεωργία Μουδήλου, Κατερίνα Φυσάκη
Τα αυτονόητα δικαιώματα των ομόφυλων οικογενειών
Τι δεν μπορεί να κάνει για το παιδί του ένας ΛΟΑΤΚΙ+ γονέας που δεν έχει αναγνωριστεί:
- Δεν μπορεί να το συνοδεύσει στο πρώτο του εμβόλιο. Να πάει μαζί του στο νοσοκομείο.
- Δεν μπορεί να αναλάβει την επιμέλειά του, σε περίπτωση που ο αναγνωρισμένος του γονέας φύγει από τη ζωή.
- Δεν μπορεί να λάβει οποιαδήποτε σημαντική απόφαση θα κάνει το μέλλον του καλύτερο.
- Αδυνατεί να το παραλάβει από το σχολείο.
- Να το αγαπάει άνευ όρων και να του προσφέρει το καλύτερο που μπορεί.
- Να του μαγειρεύει το αγαπημένο του φαγητό και να του μαθαίνει να αποδέχεται τη διαφορετικότητα.
- Και, φυσικά, να είναι πάντα στο πλευρό του.
Τι μπορεί να κάνει για το παιδί του ένας ΛΟΑΤΚΙ+ γονέας που δεν έχει αναγνωριστεί: Ένα χρονικό διεκδικήσεων των οικογενειών με ΛΟΑΤΚΙ+ γονείς.
Τί συμβαίνει στην Ευρώπη και στον υπόλοιπο κόσμο;
Ήδη από το 2001 η Ολλανδία και από το 2003 το Βέλγιο, προβαίνουν στη θεσμοθέτηση του γάμου για τα ομόφυλα ζευγάρια, καθώς και στη δυνατότητα υιοθεσίας που απορρέει από κάθε γάμο – άρα και από γάμο ομοφύλων.
Έπειτα, το 2009, η Σουηδία και η Νορβηγία θεσμοθετούν τον γάμο για τα ομόφυλα ζευγάρια, ενώ η δυνατότητα υιοθεσίας είχε αναγνωριστεί από το 2003 και το 2002, αντίστοιχα.
Μετά, το 2010, η Πορτογαλία προχωρά στην αναγνώριση του γάμου –και λίγο αργότερα επιτρέπει και την υιοθεσία– ομόφυλων ζευγαριών, το ίδιο και η Αργεντινή, η οποία γίνεται και η πρώτη χώρα της Λατινικής Αμερικής που θεσμοθετεί τον γάμο για ομόφυλα ζευγάρια. Το παράδειγμα της Πορτογαλίας ακολουθούν η Δανία και το 2013 η Γαλλία και η Βραζιλία.
Κατά την περίοδο 2013-2019, οι διαδικασίες θεσμοθέτησης του γάμου ομοφύλων επεκτείνονται στο Ηνωμένο Βασίλειο και ειδικότερα στην Αγγλία, την Ουαλία, τη Σκωτία και τη Βόρεια Ιρλανδία.
Το 2015, η Φινλανδία ακολουθεί τις προαναφερθείσες Σκανδιναβικές χώρες, ενώ την ίδια χρονιά ο γάμος και η τεκνοθεσία αναγνωρίζονται στο Λουξεμβούργο και την Ιρλανδία.
Στις 26 Ιουνίου 2015, το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ κρίνει ότι το Σύνταγμα της χώρας δίνει το δικαίωμα γάμου και στα ομόφυλα ζευγάρια. Η απόφαση αυτή αποτελεί τον καταλύτη για την αναγνώριση του γάμου ομοφύλων στις επιμέρους Πολιτείες των ΗΠΑ.
Ο γάμος και τεκνοθεσία ανεξαρτήτως φύλου και σεξουαλικού προσανατολισμού θεσμοθετούνται το 2017 στη Γερμανία, τη Μάλτα και την Αυστραλία και πιο πρόσφατα, το 2020, στην Ελβετία.
Στις 26 Μαΐου 2022, το Ανώτατο Δικαστήριο της Κροατίας αποφασίζει πως, δεδομένης της θέσης του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, μια διαφορετική μεταχείριση ατόμων σε παρόμοιες καταστάσεις, με βάση αποκλειστικά τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό, αντιπροσωπεύει μια μορφή διάκρισης.
Τι συμβαίνει στην Ελλάδα;
Ενώ στο μεγαλύτερο μέρος της Δυτικής Ευρώπης, στις ΗΠΑ, στον Καναδά, στην Αυστραλία και σε έξι χώρες της Κεντρικής και Λατινικής Αμερικής, η θεσμοθέτηση του γάμου και της τεκνοθεσίας ζευγαριών ίδιου φύλου θεωρείται κεκτημένο δικαίωμα, στην Ελλάδα η από κοινού γονεϊκότητα μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου δεν αναγνωρίζεται. Ένα παιδί μπορεί να ζει και να μεγαλώνει με τους δύο γονείς του, το κράτος όμως αναγνωρίζει μόνο έναν γονέα, τον βιολογικό. Ο δεύτερος γονέας νομικά δεν έχει απολύτως κανένα κατοχυρωμένο δικαίωμα απέναντι στο παιδί.
Ονειρευόμαστε έναν κόσμο στον οποίο όλα τα παιδιά θα μπορούν να έχουν τους γονείς τους δίπλα τους, σε όλες τις συνθήκες – χωρίς να χρειάζεται να διεκδικούν τα αυτονόητα. Έναν κόσμο στον οποίο οι γονείς θα εξακολουθούν να είναι γονείς και έξω από το σπίτι. Έναν κόσμο που θα είναι η μεγάλη μας οικογένεια.
