Album Review: Sólstafir – Ótta
Από τη δημιουργία τους, κιόλας, οι Ισλανδοί Sólstafir, υπήρξαν ένα μοναδικό συγκρότημα. Δεν μπορεί κανείς να τους κατατάξει σε κάποιο μουσικό είδος, και γιατί να μπούμε στον κόπο να το κάνουμε εμείς τώρα; Οι ίδιοι περιγράφουν το στυλ τους, σαν ατμοσφαιρικό rock ‘n’ roll. Τόσο η ατμόσφαιρα, όσο και η rock ‘n’ roll αισθητική είναι διάχυτα στον ήχο τους, αλλά και πάλι, αυτή και μόνο η φράση, δεν φτάνει να περιγράψει την μοναδικότητα τους. Οι ίδιοι αναφέρουν, σαν επιρροές, τους Ennio Morricone, Glenn Danzig και Sigurjón Kjartansson. Το αστείο είναι πως, ενώ εκ πρώτης όψεως, απορεί κανείς με τις επιρροές αυτές, αν ακούσει προσεκτικά, τότε θα συμφωνήσει και με το παραπάνω.
Με το διπλό και πολύ πετυχημένο “Svartit sandar” του 2011, φάνηκε ότι ωρίμασαν ηχητικά και συνθετικά, με κομμάτια μοναδικά, όπως τα “Fjara” και “Djaknnin”, να ξεχωρίζουν. Έτσι και στο Ótta, οι Ισλανδοί συνεχίζουν και εξελίσσονται στο ίδιο μοτίβο, με τον προηγούμενο δίσκο. Μεγάλες σε διάρκεια, επικές συνθέσεις, είναι το κύριο γνώρισμα του δίσκου, ενώ με τη σειρά τους, οι κιθάρες δημιουργούν μια ατμόσφαιρα, που εναλλάσσεται ανάμεσα στην απόλυτη γαλήνη ενός καταπράσινου ισλανδικού τοπίου, με την ένταση και την ορμή του Βόρειου Ατλαντικού. Ίσως να ακούγεται πολύ γραφική η μεταφορά που τολμώ και κάνω, θεωρώ, όμως, ότι είναι άκρως πετυχημένη και τον λόγο θα τον αναλύσω παρακάτω. Συναντάμε, λοιπόν, εξαιρετικά απλοϊκές, όμως πολύ ουσιαστικές συνθέσεις μέσα στο δίσκο, με έμφαση στα κιθαριστικά εφέ, αλλά και στους υποβόσκοντες ήχους του melotron, που δίνουν στα κομμάτια μια πιο progressive rock αισθητική, που φέρνει στο νου τους Pink Floyd του Meddle. Στα συν, τόσο του δίσκου, όσο και του συγκροτήματος γενικά, είναι η χρήση των ισλανδικών στους στίχους, σε σημείο να μην μπορεί κανείς, καν, να φανταστεί σε τι μπορεί να αναφέρεται το κομμάτι, αλλά να ακούγονται τόσο φυσιολογικά και ταιριαστά στο ύφος. Η περιορισμένη έκδοση του δίσκου, η οποία περιέχει ένα bonus cd, με 3 επιπλέον τραγούδια, κλείνει με το απίστευτο και επικό “Till Valhalar”, κομμάτι, με το οποίο η μπάντα δείχνει τις ρίζες της. Επικό black metal, στο στυλ των Ιρλανδών Primordial. Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο που είναι “κολλητάρια”.
Για να επιστρέψω, τώρα, λίγο στο αισθητικό κομμάτι της υπόθεσης. Ανέφερα πριν ότι η μουσική των Sólstafir είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τα τοπία της πατρίδας τους. Το εξώφυλλο του συγκεκριμένου δίσκου, αποτελείται από φωτογραφία του Ισλανδού φωτογράφου Ragnar Axelsson, από τη συλλογή “Andlit Norðursins: Ísland, Færeyjar, Grænland. Reykjavík” ή αγγλιστί “Faces of the North: Iceland, Faroe Islands, Greenland. Reykjavík”. Στην εικόνα φαίνεται ένας γέρος αγρότης, σε μια παραλία, στη νότια πλευρά του νησιού της Ισλανδίας. Στη συγκεκριμένη παραλία, λοιπόν, γυρίστηκε και το βίντεο κλιπ για το κομμάτι “Fjara”, που φιλοξενούνταν στον προηγούμενο δίσκο. Για το δίσκο “Ótta” και το κομμάτι “Lágnætti”, συνεργαστήκαν, με τους ίδιους σκηνοθέτες, Bowen Staines και Gunnar B. Guðbjörnsson, και το αποτέλεσμα είναι, και στις δυο περιπτώσεις, απλά μαγευτικό. Μοναδικά ισλανδικά τοπία και διαδρομές, σε όλα τα μήκη και πλάτη του νησιού, τα οποία θα μπορούσε κάλλιστα να χρησιμοποιήσει το αντίστοιχο Υπουργείο Τουρισμού τους, με σκοπό την προσέλκυση τουριστών.
Εν κατακλείδι: έχουμε να κάνουμε με ένα δίσκο, γεμάτο ήχους και εικόνες, που συναρπάζουν και αποτυπώνονται, για πάντα, στο μυαλό.
Sólstafir – Ótta
Season of Mist (2014)
Tracklisting:
1. Lágnætti
2. Ótta
3. Rismál
4. Dagmál
5. Miðdegi
6. Nón
7. Miðaftann
8. Náttmál
