Super Stereo: Ο ήχος της ζωής τους, από τα 90s μέχρι το τώρα!

Οι Super Stereo αποτελούν ένα από τα πιο ενδιαφέροντα συγκροτήματα της ελληνικής indie και alternative rock σκηνής, με την ιδιαίτερη ικανότητά τους να συνδυάζουν τολμηρούς ελληνόφωνους στίχους με τον εναλλακτικό τους ήχο. Το συγκρότημα, που ιδρύθηκε το 2006, έχει στο ενεργητικό του τρία άλμπουμ, που αποτυπώνουν τη μοναδικότητά του. Με αφορμή την εμφάνισή τους, Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου στο SOUL στη Θεσσαλονίκη, τους συναντήσαμε και μιλήσαμε για όλα:

Το “Σαν τα Γατιά” κουβαλάει όλη την ατμόσφαιρα της Άνω Πόλης το 2010: φίλους, βόλτες, μουσικές, εντάσεις. Πόσο εύκολο ήταν να ξαναμπείτε σε αυτό το mood και να το μετατρέψετε σε έναν ολόκληρο δίσκο; 

Όλα τα τραγούδια έχουν ένα στόρι από πίσω τους. Πολλά μένουν για χρόνια στο συρτάρι. Όταν τα κυκλοφορείς δεν προσπαθείς να αναπαράγεις την ατμόσφαιρα κάποιας εποχής. Τουλάχιστον εγώ δεν το σκέφτομαι έτσι . Σίγουρα τα κομμάτια που ηχογραφούνται την ίδια περίοδο τείνουν να έχουν κοινή αισθητική και ήχο. Μπορεί όμως να έχουν γραφτεί (και όχι ηχογραφηθεί) σε πολύ διαφορετικές περιόδους που απέχουν χρόνια μεταξύ τους . Το mood ενός δίσκου προκύπτει από το σύνολο των τραγουδιών που επιλέγεις . 

Στο SOUL θα παίξετε όλο το άλμπουμ, μαζί με παλιά και καινούργια κομμάτια. Πώς είναι για εσάς αυτή η ισορροπία ανάμεσα στο “παλιό” και στο “νέο” Super Stereo; Σας αλλάζει η σκηνή τον τρόπο που γράφετε;

Για εμάς δεν υπάρχει παλιό και καινούριο. Υπάρχει μια συνέχεια. Έχουμε περάσει από διάφορες φάσεις. Κάθε δίσκος έχει τον δικό του ήχο, υπάρχουν όμως στοιχεία που τους διαπερνούν όλους. Από την πιο pοp αισθητική του “Supergomena” μέχρι το πιο κιθαριστικό “Σαν τα γατιά” υπάρχει κάτι κοινό. Μας αρέσει όμως η ιδέα να έχουμε πολλές πλευρές. Εξάλλου η έννοια του alternative είναι πολύ ευρεία. Δεν θέλουμε να περιοριζόμαστε σε μια ηχητική κατεύθυνση αλλά ούτε και να παρασυρόμαστε από τάσεις της εποχής. Δεν κάναμε ποτέ τίποτα από τα δύο . Στα live επικρατεί ο σημερινός ήχος της μπάντας. Αυτός είναι που ενώνει τα παλιά με τα καινούρια, όσον αφορά τουλάχιστον το ηχητικό κομμάτι που μπορεί να διαφέρει από δίσκο σε δίσκο.

Η ελληνική indie/alternative σκηνή έχει αλλάξει πολύ από τότε που ξεκινήσατε. Τι σας κρατάει ακόμα ενεργούς μέσα σε όλη αυτή την εξέλιξη, και τι θεωρείτε πως είναι αυτό που εξακολουθεί να σας ξεχωρίζει;

Όταν ξεκινούσαν οι Σούπερ Στέρεο ήξερα ότι ο δρόμος θα ήταν μακρύς. Και το συνειδητοποίησα ακόμα περισσότερο στην πορεία. Εισπράξαμε πολλές αρνήσεις από εταιρείες. Η συνήθης απάντηση ήταν “δεν μας ενδιαφέρουν τα ελληνόφωνα”. Δεν ήταν της μόδας τότε βλέπεις. Δεν το λέω σαν παράπονο . Έτσι λειτουργούν αυτά. Οι εταιρείες κάνουν την δουλειά τους. Αυτό που κάναμε εμείς δεν συνέπιπτε με αυτό που ήθελαν. Οκ. Έτσι αποφασίσαμε να κινηθούμε ανεξάρτητα από αυτές. Ήταν μονόδρομος να τα φτιάχνουμε όλα μόνοι μας, που σημαίνει να τα χρηματοδοτούμε και μόνοι μας. Χρήματα όμως δεν υπήρχαν. Τα κλιπακια μας τα έφτιαχνα εγώ γιατί ήταν αδύνατο να πληρώσουμε για κάτι τέτοιο , όχι ότι δεν μου άρεσε να καίγομαι προσπαθώντας .. .Οι ηχογραφήσεις γίνονταν στο στούντιο που μοιραζόμασταν μαζί με άλλα συγκροτήματα. Ένα στούντιο που αν το δεις θα δυσκολευτείς να πιστέψεις ότι εκεί μπορεί να φτιαχτεί ένας δίσκος. Κατάλαβα λοιπόν ότι το βασικότερο “όπλο” μας θα ήταν η επιμονή και η υπομονή. Αυτό που με χρηματοδότηση και καλές συνθήκες θα χρειαζόταν 5 χρόνια σε μας θα ήθελε 10, μην σου πω παραπάνω. Όμως τι είναι 10, 20 η 30 χρόνια για έναν ονειρο ζωής ; Γιατί για μένα το να έχω μια μπάντα σαν τους Στέρεο ήταν και είναι όνειρο ζωής . Όπως και το να μπορώ να ζω από την μουσική .Έτσι κατάλαβα πως το βασικότερο που είχαμε να κάνουμε ήταν να συνεχίσουμε να υπάρχουμε, να βγάζουμε δίσκους και να κάνουμε συναυλίες, μέχρι από στόμα σε στόμα έστω να φτάσουμε στα αυτιά των ανθρώπων που ενδεχομένως θα συγκινούνταν από την μουσική μας . Και κάπως έτσι έχει γίνει μέχρι στιγμής . Ενώ υπάρχουμε εδώ και 18 χρόνια για πολλούς είμαστε σαν νέα μπάντα, μάλλον γιατί τόσο χρόνο πήρε να φτάσουμε στα αυτιά τους. Αυτή η επιμονή είναι λοιπόν αυτό που μας κράτησε . Ότι δεν υπήρχε άλλος δρόμος από αυτόν. Το τι μας ξεχωρίζει είναι κάτι που δεν μπορώ να το κρίνω εγώ. Εγώ γράφω τα τραγούδια που μου αρέσει να ακούω. Φαντάζομαι κάθε μπάντα αυτό κάνει. Το πιο ξεχωριστό πράγμα που μπορεί να κάνει κανείς είναι το να είναι ο εαυτός του . Αυτό προσπαθώ στους Σούπερ Στέρεο ή σε ότι άλλο φτιάχνω . 

Οι εμφανίσεις σας στη Θεσσαλονίκη έχουν πάντα μια ιδιαίτερη ενέργεια. Τι είναι αυτό που σας δίνει η πόλη και δεν το βρίσκετε αλλού; Τι θέλετε να συμβεί πάνω στη σκηνή στις 12 Δεκεμβρίου; 

Η Θεσσαλονίκη είναι το σπίτι μας, τι παραπάνω να μας δώσει από αυτό ; Σε αυτήν μεγαλώσαμε , τουλάχιστον οι περισσότεροι από εμάς . Από εδώ ξεκινήσαμε. Ακόμα και αν ποτέ φύγουμε όλοι από εδώ πάλι το ίδιο θα ναι. Όχι ότι δεν μπορούμε να περάσουμε καλά και αλλού . Η συναυλία της προηγούμενης Παρασκευής στο Ίλιον ήταν μια ακόμα ευχάριστη έκπληξη . Άκουγα με πολύ συγκίνηση τους ανθρώπους να τραγουδούν τα λόγια μας , όλοι ήταν χαρούμενοι και χαμογελαστοί . Αισθανθήκαμε πολύ οικεία και όμορφα . Το τι θα συμβεί στο Soul την Παρασκευή στις 12 Δεκέμβρη δεν μπορώ να το ξέρω. Αυτό που σίγουρα ξέρω είναι ότι ανυπομονούμε για αυτή την βραδιά . Θα σας παίξουμε όλο τον τελευταίο δίσκο αλλά και πολλά από τους παλιους , όπως επίσης και ένα καινούριο κομματι που ακόμα δεν έχει ηχογραφηθεί. Την βραδιά θα ανοίξουν οι αγαπημένοι μας Aflikto , μια από τις πιο ελπιδοφόρες μπάντες της πόλης .

Στο νέο άλμπουμ ακούγονται ξεκάθαρα οι 90s αναφορές: από grunge μέχρι shoegaze. Τελικά, ποιες επιρροές νιώθετε πως είναι σήμερα πιο «δικές σας» από ποτέ;

Ότι φτιάχνουμε είναι το αποτέλεσμα μιας μίξης των πραγμάτων που ακούσαμε και μας συγκίνησαν . Κάπως έτσι πάει με την μουσική νομίζω γενικά . Στην διάρκεια της ζωής μας προστίθενται συνέχεια νέα ακούσματα. Αλλά πέρα από τα νέα ακούμε ξανά τα παλιά με νέα αυτιά . Αλλιώς ακούγαμε τα 90s στην εποχή τους και άλλιως με τα αυτιά του σήμερα . Ο τελευταίος δίσκος μας έχει ίσως περισσότερες αναφορές σε κιθαριστικό 90s . Αν με ρωτήσεις όμως να σου πω από ποιες μπάντες της εποχής , θα σου πω αυτές που πάντα μας άρεσαν. Οι δικές μου αγαπημένες είναι οι Pavement , οι Blur , Nirvana , Gomez , Radiohead , Stone roses , Supergrass , Beck , … Όλα αυτά ανακατεμένα , και πολλά ακόμα που δεν μου έρχονται τώρα …