Χριστίνα Σαμαρά: Η τύχη είναι πιο ευγενική όταν ακολουθούμε τον σκοπό μας!
Η Χριστίνα Σαμαρά βρίσκεται σε μια από τις πιο δημιουργικές φάσεις της πορείας της. Με το βίντεο κλιπ του Hotel Gatto Perso να κυκλοφορεί και το πρώτο της προσωπικό άλμπουμ «Κοντά 30» να έχει ήδη αγαπηθεί, η τραγουδοποιός μιλά στον Αλέξανδρο Τσώνη και το Beater.gr για τη μετάβαση από τα 20 στα 30, τη σημασία της διαίσθησης στη μουσική, τη Θεσσαλονίκη που κουβαλά μέσα της και την ομορφιά που γεννιέται όταν αφήνεις τον εαυτό σου ελεύθερο να δημιουργήσει:
Χριστίνα, καλώς ήρθες στο Beater. Πού σε πετυχαίνουμε;
Καλώς σας βρήκα. Με πετυχαίνετε σε μία εξαιρετικά δημιουργική περίοδο. Μόλις βγήκε το βίντεο κλιπ στο τραγούδι Hotel Gatto Perso. Ετοιμάζουμε κι άλλο υλικό πάνω στο τραγούδι για το οποίο είμαι πολύ ενθουσιασμένη. Ταυτόχρονα δουλεύουμε τα βίντεο για κάποια από τα υπόλοιπα τραγούδια του «Κοντά 30». Και παράλληλα είμαι στο στούντιο για τον επόμενο δίσκο.
Το άλμπουμ “Κοντά 30” είναι ο πρώτος σου προσωπικός δίσκος. Τι σε ώθησε να τον δημιουργήσεις και ποιο ήταν το συναίσθημα όταν τον είδες ολοκληρωμένο στα χέρια σου;
Όταν ξεκίνησα το 30 ήδη τραγουδούσα περίπου οκτώ χρόνια επαγγελματικά και δεν πίστευα ότι θα μπορούσα να γράψω δική μου μουσική. Στα 27 μου απλώς δεν είχα άλλη επιλογή. Ένιωθα ότι ήταν ο μόνος τρόπος να ξεφύγω από το άγχος και τον φόβο. Ήταν βαθιά η ανάγκη της δημιουργίας και πίεσα τον εαυτό μου να τολμήσει να εκτεθεί. Μετά το πρώτο τραγούδι έγραψα άπειρα επόμενα και πολλά από αυτά είναι χρήσιμα, δηλαδή θα τα βγάλω κάποια στιγμή. Αυτό σημαίνει ότι είχε μάλλον κάποιο νόημα εκείνη η μέρα, στο πατρικό μου στη Θεσσαλονίκη που έγραψα το Κοντά 30, το πρώτο τραγούδι του δίσκου. Τα αντιφατικά συναισθήματα που προέκυπταν καθώς έγραφα εναλλάσσονταν ανά δευτερόλεπτο. Σε δύο ώρες είχα γράψει το Κοντά 30 και σε λιγότερο από μήνα είχα γράψει τον μισό δίσκο
Όταν βγήκε ο δίσκος, όταν τον είδα ανεβασμένο στο Spotify πρέπει να έβλεπα πιο έντονα τα χρώματα από τη χαρά μου. Δεν είχα ξανανιώσει ποτέ τόσο γεμάτη από ενθουσιασμό και αγάπη. Αυτή η εμπειρία μου ανέτρεψε την αίσθηση που είχα για την τυχαιότητα. Είχα πολλούς λόγους να νιώσω ενθουσιασμό και συγκίνηση επίτευξης στο παρελθόν αλλά αυτός ο συγκεκριμένος ήχησε διαφορετικά μέσα μου. Αν ίσχυσε αυτό σε μένα μάλλον ισχύει για κάθε άνθρωπο. Θεωρώ ότι είμαστε ευθυγραμμισμένοι με έναν σκοπό, τον οποίο γνωρίζουμε ενστικτωδώς και η τύχη είναι πιο ευγενική όταν τον ακολουθούμε.
Το “Hotel Gatto Perso” έχει μια πολύ ιδιαίτερη σύλληψη — πέντε δωμάτια, πέντε ζωές, πέντε εκδοχές του εαυτού σου. Πώς γεννήθηκε αυτή η ιδέα και ποια από τις «εκδοχές» σου ένιωσες πιο κοντά;
Έτυχε να μείνω δύο μέρες στο Gatto Perso. Είναι ένας σχεδόν κινηματογραφικός χώρος, με μία πολύ συγκεκριμένη αισθητική που μοιάζει σαν σετ από film noir. Εκεί προέκυψε η ιδέα με τις παράλληλες ζωές ανθρώπων που εμπλέκονται σε μία κοινή εμπειρία, τη διαμονή τους στον ίδιο χώρο την ίδια στιγμή. Στη συνέχεια, ανακάλυψα με έκπληξη ότι οι προσωπικότητες αυτές που «είδα» να μένουν στο ξενοδοχείο ήταν στην πραγματικότητα πτυχές που περιέχω. Με εκπλήσσει πάντα η συνειδητοποίηση, όταν πια περνάς από τη θέση του δημιουργού στη θέση του ακροατή, ότι σχεδόν αναγκαστικά περικλείεται η αλήθεια σου σε κάτι που θεωρούσες αν όχι ξένο, τουλάχιστον μακρινό κατά τη διαδικασία δημιουργίας.
Ο χαρακτήρας που είναι πιο κοντά στην ιδιοσυγκρασία που έχω αρχίσει να δουλεύω τον τελευταίο καιρό είναι η κυρία με το καπέλο. Τα 30 παρατηρώ ότι έρχονται με μία απενοχοποίηση, μία αποδοχή του εαυτού σου, μία ηρεμία μετά από όλες τις αναταραχές των 20 και γίνεται πρόσφορο το έδαφος όσον αφορά στην αυτοπεποίθηση, τον δυναμισμό και την αποφασιστικότητα στη λήψη αποφάσεων.
Το video clip είναι γεμάτο θεατρικότητα, χιούμορ και αισθητική λεπτομέρεια. Πόσο σημαντικό είναι για σένα το οπτικό κομμάτι στη μουσική σου;
Δεν είχα φανταστεί ότι θα είναι τόσο σημαντική για μένα η οπτικοποίηση. Το διαπίστωσα όσο ακόμα γράφαμε τον δίσκο στο στούντιο. Συγκεκριμένα, όταν έγραφα τα τραγούδια σπίτι μου με την κιθάρα, είχα στα αφτιά μου την παραγωγή και όταν ήμασταν στο στούντιο και κάναμε την παραγωγή είχα στο μυαλό μου την εικόνα και τα χρώματα που θα προέκυπταν στο κλιπ. Η εικόνα συμπεραίνω ότι είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι του Κοντά 30.
Δεν έχω ιδέα αν τα βίντεο ήταν χαρακτηριστικό του συγκεκριμένου δίσκου ή αν αυτή η ανάγκη μου θα συνεχίζεται επ’ άπειρον. Έχω μία ευαισθησία ως προς τα χρώματα, συνδέω δηλαδή μελωδίες με χρώματα, έχω ιδιαίτερη σχέση με τη ζωγραφική από πολύ μικρή, όταν ο μπαμπάς μου ζωγράφιζε επαγγελματικά και ήταν τέτοιες οι προσλαμβάνουσές μου, και επίσης έχω ασχοληθεί πάνω από 15 χρόνια με τον χορό, οπότε καταλαβαίνω ότι αυτά μάλλον δρουν αθροιστικά υποσυνείδητα και οδηγούν προς αυτή την κατεύθυνση.
Ο δίσκος “Κοντά 30” μιλάει για τη μετάβαση από τα 20 στα 30 — μια ηλικία με πολλές αλλαγές, φόβους αλλά και απελευθέρωση. Ποια είναι, για σένα, η πιο μεγάλη ανακάλυψη αυτής της δεκαετίας;
Η συνειδητοποίηση ότι το 90% των περιορισμών που βάζει κανείς στον εαυτό του είναι επίκτητοι, υποκειμενικοί και βασίζονται σε λανθάνουσες ερμηνείες των βιωμάτων του. Αυτό μπορεί να είναι απόλυτα απελευθερωτικό και ταυτόχρονα πολύ βαρύ. Έχει ευθύνη η ανάληψη ευθυνών. Είναι πιο εύκολο και απλό να ρίχνεις το βάρος της τύχης σου σε εξωγενείς παραμέτρους, αλλά πιστεύω πια ότι ο μόνος τρόπος να φτάσει κανείς στην προσωπική εξέλιξη είναι να αναλάβει την ευθύνη των σκέψεών του και να ασκεί κριτική στις πεποιθήσεις του. Πρέπει διαρκώς να αναθεωρεί, να επανεξετάζει την πληροφορία που έχει ήδη κεκτημένη, να αφήνει όποιο χαρακτηριστικό της προσωπικότητάς του πλέον δεν τον εξυπηρετεί και ίσως μιμητικά, μέσω προτύπων, να αποκρυσταλλώνει νέα στοιχεία που δομούν μία προσωπικότητα η οποία μπορεί με τη σειρά της να στηρίξει τους νέους στόχους κοκ. Θεωρώ ότι αυτή η ελευθερία κινήσεων είναι η ουσιαστικότερη απελευθέρωση και η πιο δύσκολη επίσης.
Έχεις σπουδάσει μαθηματικά, αλλά διάλεξες τη μουσική. Πώς συνδυάζονται αυτοί οι δύο “κόσμοι” μέσα σου;
Έχουν κοινή ρίζα τα μαθηματικά και η μουσική. Έχουν επίσης κοινή αφετηρία. Η διαίσθηση είναι η κατευθυντήρια δύναμη και στους δύο τομείς. Ένας μαθηματικός διαισθάνεται αν η απόδειξη οδηγείται προς κάποια κατεύθυνση που έχει νόημα, ακόμη κι αν η λογική του δεν μπορεί να το επαληθεύσει με σιγουριά ή αντίθετα διαισθάνεται όταν η κατεύθυνση που έχει πάρει κατά την αποδεικτική διαδικασία δεν είναι σωστή, ακόμη κι αν δεν υπάρχει κάποιο λογικό λάθος. Το ίδιο συμβαίνει στη δημιουργική διαδικασία. Χρειάζεται διαύγεια, ένστικτο και η βαθύτερη ανάγκη για την αναζήτηση μίας αλήθειας.
Η αλήθεια είναι ότι τα μαθηματικά μου ανέπτυξαν δεξιότητες οι οποίες είναι χρήσιμες και αξιοποιήσιμες στη μουσική. Η πιο βασική εκ των οποίων είναι η εμπιστοσύνη στην διαίσθηση και στην αισθητική. Το «ωραίο» εξυπηρετεί στα μαθηματικά μία χρησιμότητα. Ένα μοτίβο έχει πάντα νόημα. Μαθαίνουμε να εκτιμούμε την αισθητική και αυτό είναι πολύτιμο στην τέχνη. Πρέπει, θεωρώ, κανείς να δίνει σημασία και να ψάχνει με όλες του τις δυνάμεις αυτό που διαισθητικά και αισθητικά προκαλεί ευφορία.
Έχεις συνεργαστεί με σπουδαίους καλλιτέχνες όπως η Έλλη Πασπαλά, ο Φοίβος Δεληβοριάς και ο Κωστής Μαραβέγιας. Τι κρατάς από αυτές τις εμπειρίες;
Είμαι πολύ ευγνώμων για τις συνεργασίες που είχα μέχρι τώρα. Έχω γνωρίσει και συναναστραφεί με ανθρώπους που θαύμαζα και που η δουλειά τους διαμόρφωσε την αισθητική μου. Η Έλλη Πασπαλά θεωρώ ότι είναι ο μέντοράς μου. Εκτός από δασκάλα μου είναι και η φωνή που έχω μελετήσει περισσότερο από όλες. Βασικά όμως έχω θαυμάσει και προσπαθώ να μιμηθώ, τον τρόπο που αντιμετωπίζει την τέχνη. Βάζει τον εαυτό της ένα βήμα πίσω από τη δημιουργία, η φωνή εξυπηρετεί έναν σκοπό ανώτερο από την ανθρώπινη εμπειρία, η οποία είναι πεπερασμένη χωροχρονικά. Εκτιμώ πολύ αυτή την ηθική τοποθέτηση απέναντι στη δημιουργία και την τέχνη. Ο Φοίβος Δεληβοριάς είναι αστείρευτος. Έχει άπειρες ιδέες, είναι δημιουργικά πλούσιος και δεν είναι τυχαίο που κάνει τόσα διαφορετικά και επιτυχημένα πρότζεκτ. Ο Κωστής Μαραβέγιας είναι ευγενής. Ο τρόπος που κινείται, οι συναυλίες του και τα τραγούδια του θεωρώ ότι εξυπηρετούν και εκπέμπουν αυτή την ευγένεια. Από όλες μου τις συνεργασίες κρατάω τη γενναιοδωρία. Εισέπραξα πολλή δοτικότητα και ευγένεια και είμαι ευγνώμων γι’ αυτό.
Στο “Παραλογίζομαι”, βλέπουμε τον Φοίβο Δεληβοριά να πρωταγωνιστεί στο video clip σου. Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία και τι σημαίνει για σένα η παρουσία του;
Είχα έτοιμο το σενάριο του κλιπ και ψάχναμε να βρούμε κάποιον να κάνει τον πλούσιο άντρα από το ζευγάρι για το οποίο δουλεύει η καμαριέρα. Μετά από λίγες μέρες καθώς πήγαινα στο στούντιο μου ήρθε μια επιφοίτηση και σκέφτηκα ότι ο Φοίβος είναι ο ιδανικότερος όλων. Με το που φτάνω στο στούντιο, η πρώτη κουβέντα που μου λέει ο Νίκος Αγγλούπας, ο παραγωγός, είναι «Σου βρήκα ποιος θα κάνει τον πλούσιο, ο Φοίβος!». Με αυτό τον συγχρονισμό έγινε σίγουρο ότι έπρεπε να καλέσουμε τον Φοίβο για τη συμμετοχή, όπως και έγινε. Ήταν το πιο γρήγορο «ναι» που συνέβη σε αυτό τον δίσκο και το χαρήκαμε πολύ όλοι.
Πρόσφατα εμφανίστηκες στην “Ταράτσα του Φοίβου”. Πώς ήταν η εμπειρία αυτής της βραδιάς και τι κρατάς από τη σκηνική σας συνύπαρξη;
Λατρεύω τα καμαρίνια, τα κοστούμια, τις περούκες, τον κόσμο να μπαινοβγαίνει στη σκηνή γρήγορα για να προλάβει να αλλάξει και να μπει στην επόμενη δράση. Και αυτό ακριβώς συμβαίνει στην Ταράτσα. Νομίζω απόλαυσα εξίσου του backstage με τη συμμετοχή μου. Καταρχάς, ο Φοίβος έχει μία εξαιρετική μπάντα, οι οποίοι είναι όλοι ευγενέστατοι, εξυπηρετικοί και βοηθητικοί. Χάρηκα που φάνηκε να πέρασαν τα τραγούδια μου σε αυτούς. Είναι άλλου είδους ικανοποίηση τα τραγούδια να αρέσουν σε μουσικούς. Ο Φοίβος ήταν όπως πάντα γενναιόδωρος και όλη η ομάδα μου άφησε μία αίσθηση ευγένειας και φιλοξενίας. Είμαι ευγνώμων που το έζησα.
Αναφέρεις συχνά την έννοια της “αισθητικής” στη δημιουργικότητα. Πώς την ορίζεις εσύ; Τι σημαίνει «όμορφο» για τη Χριστίνα Σαμαρά;
Έχει δύο εκφάνσεις η αισθητική, η πρώτη είναι η καθολική, η «αντικειμενική» και η άλλη είναι η υποκειμενική αισθητική. Η πρώτη θεωρώ ότι λαμβάνει υπόψιν της την παράμετρο του χρόνου. Δηλαδή για να θεωρηθεί ένα έργο ή μια μουσική αντικειμενικά όμορφη πρέπει να απεγκλωβιστεί από πεπερασμένες χρονικά και συνεπώς κοινωνικά παραμέτρους και να κριθεί ελεύθερη των περιορισμών. Η δεύτερη έκφανση της αισθητικής στηρίζεται στην άμεση αντίδραση, τις προσωπικές εμπειρίες και τη διαίσθηση. Για τη μουσική θεωρώ «όμορφο» ό,τι μου προκαλεί εικόνες. Είναι ο δικός μου τρόπος να είμαι ακροατής. Υπάρχουν δίσκοι που με βάζουν σε έναν εντελώς άλλο κόσμο ή τραγούδια που στη μνήμη μου αποτυπώνονται με έντονα ιδιαίτερα χρώματα. Γενικότερα, όμορφο είναι ότι μπορεί να συγκινήσει, να εισχωρήσει δηλαδή σε κάποια μνήμη ή να δημιουργήσει μία.
Η Θεσσαλονίκη φαίνεται να είναι παρούσα στη δουλειά σου, έστω και υπόγεια. Πόσο έχει επηρεάσει την καλλιτεχνική σου ταυτότητα;
Η Θεσσαλονίκη είναι σχεδόν όλη μου η ζωή και σίγουρα όλο το Κοντά 30. Οι εμπειρίες που δομούν τον δίσκο έχουν συμβεί στη Θεσσαλονίκη και επίσης τα περισσότερα τραγούδια τα έγραψα ενώ ήμουν πάνω. Μάλλον επειδή εκεί είναι όλα γνώριμα και οικεία.
Στη Θεσσαλονίκη ξεκίνησα να παίζω ως μουσικός. Πρόλαβα για κάποια χρόνια, την περίοδο που είχε ακόμη πολλές μουσικές σκηνές οι οποίες στήριζαν τα τοπικά σχήματα. Μας στήριζαν επίσης τα τοπικά ραδιόφωνα και η τηλεόραση. Αυτά μας έβρισκαν και μας καλούσαν. Υπήρχε συνεπώς ένα εύφορο έδαφος για να γνωρίσω τη δουλειά του μουσικού και σίγουρα τέθηκαν τα θεμέλια για να μπορώ να κατέβω αργότερα στην Αθήνα και να έχω μία κατεύθυνση.
Αν έγραφες ένα τραγούδι για το επόμενο σου κεφάλαιο μετά τα 30, τι τίτλο θα είχε και τι συναίσθημα θα ήθελες να αφήνει στον ακροατή;
Ιδανικά θα ήθελα να λέγεται «Αναπνοές» και να είναι ο δίσκος της Λένας Πλάτωνος. Η εναλλακτική φαίνεται να λέγεται «βεράντα» ή «λάδι λεβάντα» και θέλω να εμπνέει την ηρεμία, την απενοχοποίηση και να έχει και λίγη πλάκα. Θέλω να αντικατοπτρίζει τη ζωή χωρίς το drama, το επόμενο κεφάλαιο.
Ποια είναι τα επόμενα καλλιτεχνικά σου σχέδια;
Τα άμεσα είναι να ετοιμάσω και να κυκλοφορήσω τα επόμενα βίντεο του 30. Προγραμματίζω επίσης την παρουσίαση του δίσκου στη Θεσσαλονίκη, επιτέλους. Ανυπομονώ πολύ για αυτό. Θα ήθελα ιδανικά να συνεχίσω να συνεργάζομαι με ανθρώπους που εκτιμώ πολύ. Κάθε συνεργασία με βοηθάει να γνωρίζω καλύτερα τον εαυτό μου και χαίρομαι στην ιδέα να συναναστραφώ καλλιτεχνικά με όσους έχω θαυμάσει κι έχουν συμβάλλει με έναν τρόπο στο Κοντά 30 και γενικότερα έχουν διαμορφώσει την καλλιτεχνική μου ταυτότητα.
