Ο πατέρας,
με τα σκληρά του χέρια
κουβαλούσε το φως σαν νερό
να το μοιράσει στα δωμάτια.
Δεν μιλούσε πολύ·
η σιωπή του ήταν
ένα μεγάλο δέντρο
που μας σκέπαζε όλους.
Κι όταν έφευγε,
έμενε πάντα πίσω του
ένα άρωμα καπνού και ξύλου,
σαν υπόσχεση
πως θα ξαναγυρίσει.
