Cinematic Odyssey #15: Οι ταινίες της εβδομάδας!
Οι ταινίες της εβδομάδας αποτελούν ψυχολογικές εμπειρίες, που ο χρόνος διαστρεβλώνεται, το οικείο μετατρέπεται σε αλλόκοτο, δίνοντας αμείλικτες απαντήσεις σε ερωτήματα για την ανθρώπινη αδυναμία και το ανεξήγητο. Η ενοχή, το άγχος και η θυσία εναλλάσσονται σε έναν αέναο χορό, όπου η πραγματικότητα μοιάζει να καταρρέει κάτω από το βάρος της ίδιας της ύπαρξής της.
______________________
I’m Thinking of Ending Things (2020)
Στην αινιγματική του ως συνήθως ατμόσφαιρα στην ταινια I’m Thinking of Ending Things, ο Charlie Kaufman σκηνοθετεί το ταξίδι μίας γυναίκας με το αγόρι της προς την φάρμα των γονέων του. Κατά τη διάρκεια αυτού του παράξενου ταξιδιού δεν μαθαίνουμε ποτέ την ταυτότητα της γυναίκας καθώς αυτή αλλάζει διαρκώς, από ζωγράφο σε φοιτήτρια κβαντικής φυσικής και έπειτα γεροντολόγο. Όταν το ζευγάρι φτάνει στο απομακρυσμένο αγρόκτημα η πραγματικότητα μοιάζει να καταρρέει. Ξαφνικά ο χώρος και ο χρόνος χάνουν την συνοχή τους μέσα από μια παγίδα αναμνήσεων και απωθημένων σκέψεων, προσκαλώντας τον θεατή να εξετάσει τη δική του σχέση με τον χρόνο και την αλήθεια.
Ο Kaufman, με μια αγωνιώδη προσέγγιση επιδιώκει να αναπαραστήσει τις υπαρξιακές αγωνίες των χαρακτήρων ως παγίδες του νου. Αυτές προκαλούνται από το παράλογο που χαρακτηρίζει την ύπαρξη και την συνείδηση, οδηγώντας μας στο συμπέρασμα, πως, κάθε πράξη μας είναι καταδικασμένη να αποσυντεθεί στο χάος του κόσμου. Η ζωή είναι γεμάτη με διαρκείς ερωτήσεις, φόβους και ερωτήματα, και μέσα σε όλα αυτές τις αισθήσεις ο χρόνος διασπάται και τα πρόσωπα παραμορφώνονται. Δημιουργείται, λοιπόν, ένα βαθιά υπαρξιακό ερώτημα: Υπάρχει κάποια αξία στις αναμνήσεις μας όταν η πραγματικότητα δεν μας υπακούει πλέον;
______________________
Beau is Afraid (2023)
H ταινία Beau is Afraid ακολουθεί τον Beau (Joaquin Phoenix) έναν ταλαιπωρημένο και μοναχικό άντρα, που μαθαίνοντας για τον ξαφνικό θάνατο της μητέρας του ξεκινά ένα ταξίδι για να επιστρέψει στο σπίτι και να την αποχαιρετήσει. Κατά την διάρκεια αυτής της οδύσσειας, η διαδρομή αποδεικνύεται δυσβάσταχτη μιας και ο Beau έρχεται αντιμέτωπος με παράξενες συναντήσεις και φανταστικά τοπία. Παρατηρούμε τον Beau σε όλες τις ηλικίες της ζωής του σε ένα πολυεπίπεδο πορτραίτο. Η φαντασία με την πραγματικότητα αναμειγνύονται σε ένα θολό τοπίο ασταμάτητων εφιαλτών, ενώ οι φόβοι του Beau αποκαλύπτονται με τις πιο ακραίες τους εκφάνσεις, ξετυλίγοντας την ψυχοσύνθεσή του.
Η αποχώρηση του Beau από την μητέρα του φαίνεται να τον βαραίνει σαν αόρατη αλυσίδα. Η απουσία αυτή σε συνδυασμό με το διαρκές άγχος που κυριεύει τον Beau, με πιθανή αιτία την καταπιεσμένη του σεξουαλικότητα, ίσως να σχετίζονται με Φροϋδικές θεωρίες, όπου η σκιώδης δύναμη της μητρικής μορφής και το άδηλο ασυνείδητο χτίζουν έναν λαβύρινθο απόκρυφων φόβων.
Ο Ari Aster, με απαράμμιλη δεξιοτεχνία αναπαριστά πώς η ίδια η ζωή μπορεί να γίνει φυλακή χωρίς εξόδους. Σκηνοθετεί τον εσωτερικό κόσμο του Beau σαν έναν λαβύρινθο, με τον φόβο, την ενοχή και τον πόνο να βρίσκονται σε μία ατέρμονη δίνη. Εξερευνά επίσης, πώς ο αποξενωμένος άνθρωπος του σήμερα αδυνατεί να διαφύγει από τον ίδιο του τον εαυτό. Ο Beau δεν επιδιώκει μόνο να αναζητήσει την μητέρα του, αλλά το αβέβαιο αυτό ταξίδι είναι στην πραγματικότητα μία μονομαχία με την ίδια του την ταυτότητα, με κάθε βήμα να κυοφορεί την αγωνία και τον πόνο της ίδιας του της ύπαρξης.
______________________
The Killing of a Sacred Deer (2017)
Στην ταινία The Killing of a Sacred Deer, ο υποδυόμενος από τον Colin Farrel, Steven, είναι ένας ευκατάστατος καρδιοχειρούργος παντρεμένος με την Anna (Nicole Kidman). Όταν ο Steven αποκτά φιλικές σχέσεις με τον έφηβο Martin και τον γνωρίζει στην οικογένεια του, ο τελευταίος απαιτεί μία αποζημίωση, για τον θάνατο του πατέρα του σε χειρουργείο του Steven. Ο άκαμπτος και ακριβής Steven εμπλέκεται με την μυστηριώδη και μαγνητική αύρα του Martin, εξερευνώντας την ενοχή και την θυσία, με έναν τρόπο που αφήνει στον θεατή την αίσθηση του αναπόφευκτου. Εμπνευσμένη από την ελληνική τραγωδία της Ιφιγένειας του Ευριπίδη, έτσι και σε αυτή την τραγωδία η ανθρώπινη αδυναμία αναδύεται μέσα από την αναπόδραστη μοίρα. O Steven, παρόλο που βρίσκεται στο αποκορύφωμα της ψυχικής του κατάρρευσης και έχοντας μία άψυχη τουλάχιστον στην αρχή καθημερινότητα, καλείται να διαλέξει ποιον από τους δικούς του ανθρώπους θα θυσιάσει για να εξιλεωθεί για το λάθος του.
Η αποπνικτική σιωπή, οι αργοί ρυθμοί και ο έντονος φωτισμός μεταδίδουν την ψυχρότητα μίας αποδομημένης οικογενειακής ζωής που συνθλίβεται από το αβάσταχτο βάρος της απώλειας. Η αφήγηση μας υπενθυμίζει πως η ευαλωτότητα καθώς και η θνητότητα του ανθρώπου δεν μπορούν να υπερβούν τις δυνάμεις που βρίσκονται πέρα από τον έλεγχο και την κατανόησή του. Για τον κόσμο του Λάνθιμου, η δικαιοσύνη δεν τίθεται ως πιθανότητα· η ερώτηση είναι ποιο τίμημα θα απαιτήσει η αδυσώπητη αυτή δύναμη για να φέρει ισορροπία. Ο Λάνθιμος λοιπόν, μας ωθεί να εξετάσουμε την ευθύνη και την αδυναμία μας μπροστά στο άγνωστο καθώς και το ότι η λογική αδυνατεί να αντισταθεί στη δύναμη του αόρατου δικαστή.
______________________
