Cinematic Odyssey #12: Οι ταινίες της εβδομάδας!
Ο ελληνικός κινηματογράφος των τελευταίων ετών έχει φωτίσει μία νέα γενιά σπουδαίων δημιουργών που αγγίζουν με λεπτότητα βαθιά προσωπικά, υπαρξιακά και κοινωνικά ζητήματα μέσα από μία προσεγμένη και ενδιαφέρουσα αισθητική. Οι ταινίες της εβδομάδας αφηγούνται τις δικές τους ιστορίες και μοιράζονται ζητήματα μοναξιάς, αναζήτησης ταυτότητας, καθώς και ανατροπών στις διαπροσωπικές σχέσεις.
______________________
Το καλοκαίρι της Κάρμεν (2023)
Η ταινία Το καλοκαίρι της Κάρμεν του Ζαχαρία Μαυροειδή είναι μία πολυεπίπεδη κωμωδία που εκτυλίσσεται στην σύγχρονη Ελλάδα. Η ταινία ξεκινά με τους δύο φίλους, τον Νικήτα και τον Δημοσθένη να βρίσκονται σε μία queer παραλία. Τότε, ο Νικήτας, ως φιλόδοξος και ανήσυχος σκηνοθέτης επιδιώκει να δημιουργήσει την δική του ταινία και έτσι εμπνέεται από τα περιπετειώδη καλοκαίρια που πέρασε ο Δημοσθένης τα τελευταία δύο χρόνια. Σημαντικό ρόλο στις ιστορίες του Δημοσθένη κατέχει ο πρώην σύντροφος του Πάνος, καθώς και ο σκύλος του ονόματι Κάρμεν, από τον οποίο αφορμάται και το όνομα της ταινίας. Εκτυλίσσεται λοιπόν μία αφήγηση «ταινίας μέσα στην ταινία» όπου οι αναμνήσεις, οι φιλοδοξίες και οι προσωπικές εμπειρίες των ηρώων μπλέκονται μεταξύ τους. Μέσα από την πολυπλοκότητα των σχέσεων μεταξύ του Δημοσθένη και των γύρω του, ξεκινάμε και εμείς ένα υπαρξιακό ταξίδι εξερευνώντας την προσωπική μας ταυτότητα, την ανάγκη μας για ουσιαστική σύνδεση καθώς και την εύρεση νοήματος μέσα σε ένα δημιουργικό χάος.
Έντονη είναι η κωμική διάσταση της ταινίας, καθώς οι ήρωες αντιμετωπίζουν τις συναισθηματικές τους ανατροπές με σαρκασμό. Ωστόσο, μέσα από την ταινία γίνεται αντιληπτή η δυσκολία του να μετατρέπονται οι προσωπικές εμπειρίες σε τέχνη, μιας και είναι πιθανό το όριο μεταξύ πραγματικότητας και μυθοπλασίας να γίνει θολό και ανακριβές.
______________________
Μαγνητικά Πεδία (2021)
Η υπαρξιακή οδύσσεια του Γιώργου Γούση (Μαγνητικά Πεδία) είναι μία ρομαντική συνάντηση δύο διαφορετικών κόσμων. Αυτόν του Αντώνη, που ταξιδεύει στην Κεφαλονιά προκειμένου να μεταφέρει τις στάχτες της θείας του για να τις θάψει και εκείνον της Ελένης, μιας μοναχικής γυναίκας που έχει ανάγκη να εγκαταλείψει την πόλη. Οι δύο αυτές μοναδικές μορφές, με τα δικά τους βιώματα και ανάγκες, συναντώνται και αποφασίζουν να περιπλανώνται στο νησί δημιουργώντας ένα ασυνήθιστο δέσιμο. Το ταξίδι του καθενός στο νησί είναι μια αφορμή για να βρουν μια νέα ισορροπία μέσα στον κυκεώνα των προσωπικών τους αναζητήσεων.
Η ταινία αντλεί από την παραδοσιακή αφήγηση του ελληνικού κινηματογράφου, όμως προσδίδει μια φρέσκια ματιά στα υπαρξιακά ερωτήματα για τη μοναξιά, την απώλεια και την αναζήτηση νοήματος. Η χρήση του τοπίου, με την απομονωμένη φύση του νησιού, λειτουργεί συμβολικά για την αποξένωση που αισθάνονται οι χαρακτήρες, ενώ η χημεία μεταξύ τους προσδίδει μια αίσθηση ελπίδας και λύτρωσης. Στην ταινία επικρατούν αργές σκηνές και μεγάλες σιωπές, εμβαθύνοντας έτσι στην αίσθηση της ενδοσκόπησης που τόσο οι ήρωες όσο και εμείς οι θεατές βιώνουμε. Πλέκοντας τις λεπτές πτυχές της μοναξιάς και της τρυφερότητας, τα «Μαγνητικά Πεδία» αποτελούν μια στοχαστική ματιά πάνω στη ζωή, την τυχαιότητα και τη βαθιά ανάγκη να ανήκουμε κάπου, ακόμη κι όταν νιώθουμε χαμένοι.
______________________
Black Stone (2022)
Σε σκηνοθεσία του Σπύρου Ιακωβίδη, η ταινία Black Stone αποτελεί μία ιδιόμορφη μαύρη κωμωδία που εξερευνά την κρίση της ελληνικής κοινωνίας μέσα από το πρίσμα της εκκεντρικής Χαρούλας. Η Χαρούλα μόλις έχει χάσει τον γιο της Πάνο, έναν δημόσιο υπάλληλο που εξαφανίστηκε χωρίς να αφήσει κανένα ίχνος. Καθώς η Χαρούλα προσπαθεί να τον εντοπίσει συναντά απροσδόκητα έναν μετανάστη ταξιτζή, τον Μιχάλη, ο οποίος σταδιακά γίνεται σύμμαχος και συνοδοιπόρος της. Μέσα από την αναζήτηση του Πάνου, συμβαίνουν σουρεαλιστικές καταστάσεις και συνάμα θίγονται με σαρκασμό ζητήματα χαρακτηριστικά της ελληνικής κοινωνίας, όπως η εξαντλητική γραφειοκρατία και η κοινωνική απομόνωση. Το νόημα της ταινίας περιστρέφεται γύρω από την αποδόμηση των παραδοσιακών αντιλήψεων για την οικογένεια και την κοινωνία.
Ο χαρακτήρας της Χαρούλας, γίνεται σύμβολο μιας κοινωνίας που έχει χάσει τον δρόμο της. Ακόμα και η φιλία της με τον Μιχάλη αποτελεί μία κωμική αλλά και συγκινητική εξέλιξη που αποκαλύπτει την ανάγκη των ανθρώπων για αποδοχή και ενσυναίσθηση, σε μία χώρα που οι κοινωνικές προκλήσεις που αντιμετωπίζει είναι αδιαμφισβήτητες. Αποδεικνύεται έτσι, ότι οι πιο απρόσμενες σχέσεις μπορούν να εξελιχθούν στις πιο αυθεντικές. Η ταινία λειτουργεί ως καθρέφτης της σύγχρονης ελληνικής ταυτότητας, αναδεικνύοντας με λεπτότητα τις συγκρούσεις και τις αντιφάσεις της.
______________________
