Σίλια Κατραλή: Είδα στίχους από τραγούδι μου, γραμμένους σε τοίχο στο Παγκράτι και συγκινήθηκα!
Ένα Σάββατο πρωί, λαμβάνω στο inbox μου το τραγούδι “Αυτό το beat δεν τελειώνει” από δύο ονόματα καλλιτεχνών που για να είμαι ειλικρινής έως τότε δεν γνώριζα καλά. Σίλια Κατραλή και Papazó. Πατάω play, ακούω το κομμάτι και παράλληλα παρακολουθώ το βίντεο. Ξαφνικά στο λεπτό αρχίζω και μπαίνω στο κλίμα και χαώνομαι στην original μελωδία, τον uptempo ρυθμό και την αυθεντική στιχουργία. Δεν άργησα να ψάξω την Σίλια και δύο περίπου εβδομάδες μετά βρεθήκαμε να μιλάμε με κάμερα μια Παρασκευή πρωί. Αυτή από την Αθήνα και εγώ από το Άμστερνταμ. Και εκεί τα είπαμε (σχεδόν) όλα!
Η Σίλια Κατραλή γεννήθηκε στην Αθήνα το 1994 και είναι μουσικός, τραγουδίστρια, συγγραφέας, ηθοποιός και σκηνοθέτρια, απόφοιτη της Ανωτέρας Δραματικής Σχολής “Ίασμος” του Βασίλη Διαμαντόπουλου. Σε αυτήν μας την συνάντηση βρεθήκαμε με αφορμή τόσο το νέο της κομμάτι “beat”, όσο και το επερχόμενο live της στον Σταυρό του Νότου την Τρίτη 19 Μαρτίου. Φυσικά όμως η συζήτησή μας επεκτάθηκε μεταξύ άλλων στην καριέρα της ως ηθοποιός, την συμμετοχή της στη σειρά του Alpha “Ο Παράδειδος των Κυριών”, τους δύο πρώτους δίσκους της «Ελεύθερο Κάμπινγκ» και «Μια Εδέμ με χαμηλό ενοίκιο» καθώς και στα επερχόμενα πλάνα της, αφού όπως μας εκμυστηρεύτηκε ο τρίτος δίσκος δεν είναι μακριά.
Συνέντευξη:
Καλώς ήρθες στο Beater.gr Σίλια. Πού σε πετυχαίνουμε αυτή τη στιγμή;
Με πετυχαίνετε στο σπίτι μου στην Αθήνα.
Καλλιτεχνικά πού σε πετυχαίνουμε;
Καλλιτεχνικά μόλις τελειώσαμε από το “influencer academy” την παράσταση που έπαιζα στο Faust. Επίσης βρίσκομαι στην τηλεοπτική σειρά του Alpha, τον «Παράδεισο των Κυριών». Ετοιμάζω έναν δίσκο και μια συναυλία την Τρίτη 19 Μαρτίου στον Σταυρό του Νότου. Μόλις έχει κυκλοφορήσει και ένα νέο κομμάτι, το «Αυτό το beat δεν τελειώνει». Ελπίζω να μην ξεχνάω κάτι (γέλια).
Σίλια, είσαι μια πολυδιάστατη καλλιτέχνις που δραστηριοποιείσαι τόσο στον χώρο της υποκριτικής όσο και της μουσικής. Δεν θα σε ρωτήσω ποιο σου αρέσει περισσότερο από τα δύο, αλλά τι είναι αυτό που σου αρέσει περισσότερο στον καθένα από τους δυο χώρους.
Μου αρέσει πάρα πολύ να γράφω γιατί εκφράζομαι με αυτόν τον τρόπο. Το κομμάτι της μουσικής προέκυψε από το στιχουργικό και όχι τόσο επειδή έχω κάποια υπέροχη φωνή (γέλια). Είτε είναι θέατρο, είτε είναι τραγούδι, εγώ γραφώ μέσα σε αυτό κείμενα και στίχους. Εάν υπάρχει κάτι ξεχωριστό σε αυτό που κάνω, στηρίζεται πάνω εκεί (στην γραφή).
Πότε ξεκίνησες να γράφεις;
Ξεκίνησα να γραφώ από πολύ μικρή. Δεν είχα συνειδητοποιήσει τι ακριβώς ήθελα να κάνω. Έλεγα ότι ήθελα να ασχοληθώ με την σκηνοθεσία. Μετά πήγα σε μια δραματική σχολή και ασχολήθηκα αρκετά με αυτό το κομμάτι για τα πρώτα χρόνια. Ήδη από τα 18, μου είχα κάνει κάποιες αξιόλογες δουλείες ως ηθοποιός. Είναι κάτι το οποίο αγαπώ πάρα πολύ. Η μουσική προέκυψε πιο μετά. Είχα γράψει κάποια τραγούδια, τα έδειξα σε κάποιους ανθρώπους και κατέληξαν να γίνουν δίσκος.
Ξεκινώντας από την υποκριτική, είσαι απόφοιτη της Ανωτέρας Δραματικής Σχολής “Ίασμος” του Βασίλη Διαμαντόπουλου, σωστά; Πώς γεννήθηκε η αγάπη σου για την υποκριτική; Είχες κάποιος ερέθισμα από το σπίτι ή και αυτό από την γραφή;
Η αλήθεια είναι πως δεν είχα ερεθίσματα από το σπίτι. Οι γονείς μου ασχολούνται με εντελώς θετικά επαγγέλματα. Θυμάμαι είχα γράψει κάτι σαν θεατρικό στο δημοτικό και είχα μαζέψει τα παιδιά να το παίξουμε και να το κάνουμε παράσταση στα πολιτιστικά δρώμενα του σχολείου. Οπότε από εκεί προέκυψε και άρχισα να λέω ότι θέλω να ασχοληθώ με αυτό και να το σπουδάσω. Όταν πια δώσαμε πανελλήνιες, πέρασα στην Φιλοσοφική σχολή, αλλά παράλληλα έδωσα εξετάσεις και μπήκα στον Ίασμο. Και από εκεί ξεκίνησε μια εντελώς άλλη περίοδος και άλλαξα και εγώ. Άλλος άνθρωπος μπήκα και άλλος άνθρωπος βγήκα. Είναι από τα πράματα που θεωρώ ότι ήταν πολύ to the point.
Και από το θέατρο… στην τηλεόραση.
Θεωρώ ότι είναι συναφή. Προσωπικά, εάν ζούσα σε άλλη χώρα, θα έκανα μόνο σινεμά. Επειδή αυτή η χώρα λειτουργεί κυρίως θεατρικά και δεν υπάρχει κινηματογραφική παραγωγή στο μέγεθος που υπάρχει στην Αμερική ή στην υπόλοιπη Ευρώπη, κάνουμε περισσότερο θέατρο ή τηλεόραση, ειδικά τώρα που έχει ανοίξει το τηλεοπτικό κομμάτι. Αλλά εάν είχα να επιλέξω κάτι, θα επέλεγα να κάνω μόνο σινεμά. Απλά δεν βρίσκομαι στην χώρα που μπορεί να το υποστηρίξει τόσο αυτό.
Σε απολαμβάνουμε τελευταία στην τηλεοπτική σειρά «Ο Παράδεισος Των Κυριών». Πώς είναι αυτή η εμπειρία;
Ήταν και είναι πολύ ωραία από την πρώτη ημέρα που ξεκίνησα. Όλοι πίσω και εμπρός από τις κάμερες ήταν πολύ βοηθητικοί. Επίσης γνώριζα πολλούς ανθρώπους ήδη επειδή είχα κάνει κάποια επεισόδια στις «Άγριες Μέλισσες» και τα συνεργεία και η παραγωγή είναι τα ίδια. Οπότε για μένα ήταν πάρα πολύ οικείο το περιβάλλον από την πρώτη στιγμή. Η σειρά είναι εποχής και παίζω μια γραμματέα, την Χριστίνα. Γενικά μου αρέσουν πολύ οι βίντατζ σειρές εποχής 50s και 60s.
Τι παίρνεις σαν καλλιτέχνιδα από το θέατρο και τι από την τηλεόραση;
Στο θέατρο είναι πολύ όμορφο ότι υπάρχει η άμεση επαφή με τον κόσμο, όπως και στις συναυλίες και τα live. Αυτό δεν αλλάζει με τίποτα. Το κομμάτι της διάδρασης με το κοινό και τα απρόοπτα είναι ένας αστάθμητος παράγοντας που υπάρχει και στο συναυλιακό πλαίσιο και στο θεατρικό και είναι πολύ μοναδικό. Αυτό είναι από τα πράματα που μου αρέσουν. Από τα πράματα που δεν μου αρέσουν είναι ότι γενικά εγώ στην υποκριτική που χρησιμοποιώ είμαι πολύ άμεση στον λόγο μου. Επειδή υπάρχουν έργα στα οποία πρέπει να ακουστείς και να φτάσεις μακριά, αυτό ρίχνει λίγο από την αμεσότητα που εγώ εκ φύσεως χρησιμοποιώ σαν τεχνική. Ο πιο ρεαλιστικός τρόπος ταιριάζει περισσότερο στο σινεμά και στην τηλεόραση. Εκεί έχουμε κοντινά (πλάνα) και δεν χρειάζεται να φωνάζεις. Και αυτό είναι που μου αρέσει περισσότερο στα δύο αυτά μέσα. Αντιστοίχως και ο ηθοποιός αντιδρά διαφορετικά λόγω αυτής της άλλης τακτικής. Έχω εργαστεί ως βοηθός σκηνοθέτη και έχω δει να «κόβονται» κείμενα επειδή υπήρχε κοντινό καδράρισμα και δεν χρειάζονταν διάλογοι γιατί ο ηθοποιός τα έχει πει όλα με τα μάτια και το πρόσωπό του. Αλλά από την άλλη το θέατρο έχει τον κόσμο. Είναι πολύ όμορφο αυτό που μπαίνεις και μετά φεύγεις κουβαλώντας κάτι από τον κόσμο, γιατί ουσιαστικά για τον κόσμο δουλεύουμε.
Πηγαίνοντας στη μουσική, πώς θα χαρακτήριζες το είδος της μουσικής που κάνεις;
Δύσκολο. Νομίζω ότι κατατάσσεσαι σε κάποιας μορφής εναλλακτικού. Τώρα τελευταία έχω ακούσει να μου λένε ότι κάνω indie. Δεν ξέρω εάν κάνω indie γιατί έχω κυκλοφορήσει κάποια ετερόκλητα πράματα. Αλλά δεν είναι ούτε και έντεχνο. Οπότε δεν ξέρω εάν έχει τίτλο. Το θεωρώ εναλλακτικό με κάποια ηλεκτρονικά στοιχεία. Αυτό (το album) που στήνουμε τώρα έχει και στοιχεία post punk. Είναι ανάλογα πώς θα ξυπνήσω! (γέλια).
Μέχρι στιγμής έχεις ηχογραφήσει δύο προσωπικά άλμπουμ, τα “Ελεύθερο κάμπινγκ” και “Μια Εδέμ με χαμηλό ενοίκιο”. Τι μας δείχνει το καθένα από αυτά για την μουσικό Σίλια Κατραλή;
Το «Ελεύθερο κάμπινγκ» ήταν ένας δίσκος που βγήκε μέσω καραντίνας, δηλαδή με το που ανακοινώθηκε το lockdown. Ήταν κάτι εντελώς πρωτόγνωρο. Δεν ήξερα καν πώς να τραγουδώ σωστά στο μικρόφωνο. Οπότε εάν με ρωτούσες, ίσως τώρα να ξαναέγραφα πάρα πολλά κομμάτια και να τα ενορχήστρωνα διαφορετικά. Επίσης το «Ελεύθερο κάμπινγκ» έχει την βασική διαφορά ότι οι περισσότερες μουσικές ήταν του Νικόλα Αδέσποτου με τον οποίο ξεκινήσαμε να το δουλεύουμε και να μελοποιούμε τους δικούς μου στίχους. Δεν είχα κατασταλάξει στο τι ακριβώς ήθελα να κάνω. Δεν είχε τόσο το δικό μου στίγμα αυτός ο δίσκος. Μου αρέσει πάρα πολύ και αρκετά κομμάτια τα παίζουμε και στο live. Αλλά όταν τα γράφαμε ήμουν ακόμη σε μια άλλη φάση, που άκουγα πάρα πολύ τι μου έλεγαν. Ένιωθα ότι δεν είχα την γνώση και την εμπειρία να κάνω πράματα. Αυτό το πράμα στην «Εδέμ» έφυγε τελείως. Έκανα ό,τι μου κατέβαινε στο κεφάλι. Σε αυτό που φτιάχνουμε τώρα είμαι τελείως απελευθερωμένη και νιώθω ότι υπάρχουν και άλλες προσωπικότητες που βγαίνουν, και κάθε μία λέει κάτι άλλο. Οπότε υπάρχει ένα escalation. Για μένα η «Εδέμ» είναι κάτι πιο προσωπικό και αντιπροσωπευτικό.
Έχεις κάποιο τραγούδι από αυτούς τους δύο δίσκους που αγαπάς ιδιαίτερα;
Μου αρέσει η «Εδέμ», το ομώνυμο του δίσκου. Και μου αρέσει πολύ και ο «Προορισμός» από τον ίδιο δίσκο. Τώρα τελευταία αυτό που παίζουμε live και φωνάζουμε με τον κόσμο μαζί, ο οποίος το έχει αγκαλιάσει, είναι το «Αυτό το beat δεν τελειώνει» το οποίο δεν ανήκει σε κάποιον δίσκο.
Πέραν από τα δύο albums όμως, κυκλοφόρησες πρόσφατα και το τελευταίο σου single-συνεργασία «Αυτό το beat δεν τελειώνει», με τον Papazó. Ήχος λίγο διαφορετικός από αυτά που σε έχουμε συνηθίσει. Θες να μου πεις μερικά πράματα γι’ αυτό το ιδιαίτερο ντουέτο;
Με τον Βασίλη (Papazó) είχαμε βρεθεί σε ένα φεστιβάλ στο Μαρούσι, όπου παίζαμε παρέα, τυχαία. Γνωριστήκαμε εκεί και στην πορεία υπήρξε μια φιλική σχέση. Κάποια στιγμή αποφασίσαμε να κάνουμε ένα κόμματι. Ήθελα να κάνω κάτι το οποίο να έχει μέσα στοιχεία Ανατολής, επειδή ότι έχω κάνει έως τώρα έχει πολλή Δύση. Επειδή ο Βασίλης με τον Leo στα live τους μπλέκουν το ηλεκτρονικό στοιχείο με παραδοσιακά τραγούδια και κάνουν διασκευές παραδοσιακών τραγουδιών με ηλεκτρονική προσέγγιση, απευθύνθηκα στον ίδιο και του είπα θέλω να κάνουμε κάτι που θα ξεκινά χασάπικο και θα εξελιχθεί διαφορετικά. Ήθελα πάρα πολύ καιρό να κάνω κάτι που να έχει πιο ανατολίτικες επιρροές. Βρέθηκα με τον Βασίλη και αμέσως ήξερα ότι αυτός μπορεί να το κάνει. Αυτό που ετοιμάζω τώρα είναι πάρα πολύ κοντά στο «beat». Είναι ένας προπομπός του επομένου άλμπουμ, το οποίο έχει αρκετά uptempto κομμάτια με τέτοιου είδους μιξαρισμένα ηχοχρώματα.
Οπότε έχεις σκεφτεί την αισθητική και το πώς θες να είναι αυτός ο δίσκος.
Είμαι ήδη στο στούντιο. Έχει τελειώσει το προπαρασκευαστικό κομμάτι. Αναμένεται τέλη της χρονιάς, κάπου μετά το καλοκαίρι.
Διαβάζω πως είσαι επίσης και η σκηνοθέτιδα του εξαιρετικού βίντεο κλιπ. Θες να εξηγήσεις την ιδέα πίσω από αυτό;
Το concept μου ήταν τόσο πολύ ξεκάθαρο. Αρχικά δεν είναι το πρώτο πράμα που σκηνοθετώ, οπότε υπήρχε η ευχέρεια να μιλήσω σε ανθρώπους με όρους και πλάνα. Εσένα μπορεί να σου ακούγεται περίεργο που σκηνοθέτησα ένα video clip μου, αλλά το έχω ξανακάνει. Ήταν δύσκολο τις πρώτες φορές, αλλά πλέον είναι εντάξει. Ήταν όντως δύσκολο όμως αυτήν τη φορά γιατί συνέβησαν πολλά ευτράπελα. Ο λόγος που σκηνοθέτησα το βίντεο ήταν γιατί όταν πήρα το κομμάτι ενορχηστρωμένο και είχα την πρώτη μίξη, είχα ξεκάθαρα το concept στο μυαλό μου και δεν μπορούσα να το μεταδώσω με κάποιον τρόπο σε κάποιο άλλον άνθρωπο. Ήθελα να το κάνω εγώ. Φυσικά βοήθησε πολύ το ότι είχα και εξαιρετικούς συνεργάτες και πολύ καλούς ηθοποιούς. Συνέβησαν ευτράπελα, όπως η βροχή ή όπως ότι η βοηθός μου έσπασε το πόδι της την ώρα του γυρίσματος. Θυμάμαι γύρισα σπίτι πολύ κουρασμένη εκείνη την ημέρα, οριακά άρρωστη και με πυρετό.
Τι μουσική ακούει η Σίλια στον ελεύθερο χρόνο της;
Τώρα τελευταία ακούω περισσότερα αμερικάνικα πράγματα. Τα τελευταία χρόνια όμως άκουγα πολύ british pop. Δεν ξέρω τι ακούω γενικά, είναι όπου με πιάσεις (γέλια). Προχθές άκουγα ραπ. Κυρίως ξένα γιατί δυσκολεύομαι με τα ελληνικά. Εάν όμως κάτι μου φανεί ενδιαφέρον, θα το ακούσω. Προσπαθώ να ακούω και νέες κυκλοφορίες, με ενδιαφέρουν τα νέα πράγματα , αλλά εάν με αφήσεις μόνη μου να ακούσω μουσική, θα ακούσω ξένη.
Επιλέγεις όμως να δημιουργείς ελληνόφωνη μουσική, εννοώ με ελληνικό στίχο. Παρόλο που ο ήχος σου είναι αρκετά μοντέρνος.
Νομίζω ότι είναι από αδυναμία αυτό. Δεν νομίζω να μπορώ να γράψω στα αγγλικά. Το έχω προσπαθήσει, αλλά είναι διαφορετικό να γράφεις στην μητρική σου γλώσσα.
Ποιοι είναι οι καλλιτέχνες που θεωρείς ως μεγαλύτερες επιρροές σου;
Σκηνοθετικά μου αρέσει πολύ ο Τρίερ. Μουσικά επειδή έχω ακούσει πολύ Arctic Monkeys, Madrugada και τέτοιου είδους μπάντες, νομίζω φαίνεται και στην μουσική μου. Τελευταία έχω ακούσει αρκετά και Aurora και ενδεχομένως το νέο album να έχει κάτι τέτοιο παραμυθένιο.
Στις 19 Μαρτίου, σε απολαμβάνουμε στον Σταυρό του Νότου, σε ένα μεγάλο live. Τι να περιμένουμε να δούμε και να ακούσουμε εκεί;
Χαμός! (γέλια). Θα πούμε τα δικά μου κομμάτια και κάποιες διασκευές. Θα είναι καλεσμένες και οι Ελευθερία Λαναρή και η Αλεξάνδρα Μαρκοπούλου, οι οποίες τραγουδούν περισσότερο έντεχνο δικά τους και διασκευές . Η Αλεξάνδρα μάλιστα θα μοιραστεί μαζί μας και κάποια τραγούδια από το καινούργιο της album. Θα κάνουμε μια συναυλία που θα έχει πολλά ηχοχρώματα, είναι περισσότερο uptempo και περισσότερο πολυποίκιλη από άλλες συναυλίες. Το δοκιμάσαμε στο Death Disco και μας πήγε πολύ όμορφα. Θα έχουμε και guest έκπληξη τον Papazó και τον Leo, με τους οποίους θα τραγουδήσουμε το «beat» και κάποια δικά τους τραγούδια. Φυσικά θα παίζω με την μπάντα μου, τους 3,14.
Τέλος, τι θα ήθελες να θυμούνται οι θαυμαστές σου από σένα μετά από χρόνια. Τι θα ήθελες να αφήσεις πίσω σου, μουσικά πάντα;
Νομίζω θα ήθελα να θυμούνται φράσεις. Πρόσφατα είδα ότι κάποιος είχε γράψει έναν στίχο από το «Τα Μήλα» σε έναν τοίχο στο Παγκράτι και συγκινήθηκα. Δεν προτρέπω να βανδαλίζουμε τις δημόσιες ή ιδιωτικές περιουσίες (γέλια). Αλλά ήταν συγκινητικό.
__________
Σίλια Κατραλή Live
w/ Αλεξάνδρα Μαρκοπούλου, Ελευθερία Λαναρή, Papazó, Leo & 3,14
Tρίτη, 19 Μαρτίου
Σταυρός του Νότου Club
Εισιτήρια: εδώ
