Ποιος είπε ότι τα έντυπα περιοδικά πεθαίνουν;
Τα τελευταία χρόνια, το ελάχιστο ή/και μηδενικό κόστος της ψηφιακής δημοσιογραφίας φαίνεται να έχει αποδυναμώσει τον έντυπο τύπο, λειτουργώντας μάλιστα ως αφορμή ανάπτυξης αλλά και καθοριστικός παράγοντας άνθισης πληθώρας ηλεκτρονικών περιοδικών, templates, αλλά και τάσεων, όπως αυτή της γρήγορης είδησης.
Παράλληλα, όμως, γεννήθηκε η κατάλληλη συγκυρία για τη δημιουργία νέων έντυπων περιοδικών που προσφέρουν ειδήσεις πλαισιωμένες από ιδιαίτερη αισθητική και φιλοσοφία. Βαθιά επηρεασμένα από τη βαρύτητα της εικόνας που κυριαρχεί στα social media, θυμίζουν αυτά τα μαγικά coffee table books που θέλεις να διακοσμούν το χώρο σου.
Πίσω από αυτά τα περιοδικά βρίσκονται συνήθως καινοτόμοι νέοι που ζουν στον ιδιαίτερο, δημιουργικό κόσμο τους. Δεν είναι μαζικά, κυκλοφορούν κάθε δυο τρεις μήνες και παραμένουν απρόβλεπτα. Το Διαδίκτυο είναι όπλο στη φαρέτρα τους· υποστηρίζει τόσο τη διανομή όσο και την προώθηση και επικοινωνία του υλικού τους.
Ο χαρακτήρας τους είναι μοναδικός: βασίζεται στην οικολογία και στη μοναδική, εστιασμένη θεματολογία. Εκτός από βιβλιοπωλεία, τα περιοδικά αυτά συνεργάζονται με αγαπημένα στέκια της πόλης, όπου μπορεί κανείς να τα προμηθευτεί απολαμβάνοντας τον καφέ ή το γεύμα του.
[φρμκ] Φάρμακο
Το Φάρμακο είναι ένα εξαμηνιαίο περιοδικό για την ποίηση. Κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία και σε επιλεγμένους χώρους τέχνης δύο φορές το χρόνο. Κυκλοφορεί από το 2013. Οι εκδότες του απαρτίζονται από ποιητές και εικαστικούς. Το [φρμκ], οι άνθρωποί του, το οραματίζονται ως ένα δίκτυο από την τέχνη για την τέχνη, ένα δίκτυο άμεσης σύνδεσης μεταξύ των δημιουργών και των αποδεκτών τους. Κάθε τεύχος είναι αφιερωμένο σε μια θεματική συλλογή με κοινό παρονομαστή, ένα ανθολόγιο έργων από νέους ή/και γνωστούς ανθρώπους της τέχνης. Τα περιεχόμενα, ορισμένα αποσπάσματα και σχετικό υλικό είναι διαθέσιμα στην ιστοσελίδα τους – όπου εντοπίζουμε και το ακόλουθο απόσπασμα:
«Θεωρώντας την τέχνη ως ενιαίο πεδίο, το ΦΡΜΚ περιλαμβάνει ένα τμήμα αμιγώς εικαστικό, που δε θα λειτουργεί διακοσμητικά ή περιγραφικά, αλλά σαν μια αυτόνομη έντυπη έκθεση.»
YOKE magazine
Η μεγαλύτερη τάση στον έντυπο χώρο οφείλεται ίσως στους εμπνευστές του περιοδικού YOKE, που εκδόθηκε πρώτη φορά στην Ελλάδα τον Φεβρουάριο του 2021. Κυκλοφορεί τρία έντυπα τεύχη το χρόνο και ένα booklet. Απευθύνεται στους αναγνώστες εκείνους που ακολουθούν ένα πιο βιώσιμο lifestyle, μιας και το ίδιο το έντυπο αποτελεί βιοδιασπώμενο προϊόν, κατασκευασμένο από οικολογικό χαρτί. Δηλώνει ανεξάρτητο και μέσα στο περιοδικό διαβάζει κανείς δεκαεννέα κείμενα, επτά εκ των οποίων είναι συνεντεύξεις.
Το ΥΟΚΕ γεννήθηκε σε ένα hostel στη Βαρκελώνη τον Οκτώβριο του 2019, θέμα τότε της πτυχιακής εργασίας της Χριστιάνας Αθανασιάδου, φοιτήτριας στο Τμήμα Δημοσιογραφίας & Μ.Μ.Ε. του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Μερικούς μήνες μετά την παρουσίαση και τη βαθμολόγησή του, απέκτησε online παρουσία και άρχισε να συγκεντρώνει μεγάλο ενδιαφέρον. Σε έναν μόλις μήνα, το πρώτο πιλοτικό τεύχος ταξίδεψε και διαβάστηκε, αποκτώντας τελικά τον τίτλο του πρώτου οικολογικού ανεξάρτητου ελληνικού περιοδικού με θεματικές που αφορούν στον τρόπο ζωής.
“Το αίσθημα του «μαζί», η συλλογικότητα, το «ανήκειν», το σημείο συνάντησης, το αίσθημα πως είσαι αποδεκτός ακριβώς όπως είσαι.“
N O M A S
Το NOMAS πρόκειται για μια εμπειρία όχι μόνο για όσους αποτελούν την ομάδα έκδοσης του, αλλά και για τους αναγνώστες του που ξεφυλλίζοντας το γίνονται κομμάτι του ταξιδιού του. Κάθε τεύχος του NOMAS είναι αφιερωμένο σε έναν προορισμό ή σε έναν θέμα για το οποίο η ομάδα του περιοδικού ταξιδεύει ανά εξάμηνο. Το πρώτο τεύχος στην Ελλάδα βγήκε τον Φεβρουάριο του 2014. Κυκλοφορεί κάθε έξι μήνες σε επιλεγμένα σημεία, όπως το βιβλιοπωλείο ΙΑΝΟΣ, Πολιτεία, 2ος όροφος (Π. Κορομηλά 30) και International Press (Αγ. Σοφίας 35). Η ιδιαίτερη αισθητική στις φωτογραφίες του είναι χαρακτηριστική, όπως μπορεί να δει κανείς και στην ιστοσελίδα.
Ο Γιάννης Μπουρνιάς αναφέρει στη Lifo για την ιδέα πίσω από το NOMAS: «Το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια εμφανίζονται όλο και περισσότερα ανεξάρτητα περιοδικά δείχνει πως το έντυπο έχει ειδικό βάρος και αξία. Το Internet είναι γρήγορο και εύκολο. Μπαίνεις, παίρνεις την πληροφορία, φεύγεις. Τι μένει, όμως, από αυτό; Τίποτα. Η μνήμη μας φθίνει από την καθημερινή υπερπληροφόρηση. Απεναντίας, εκδόσεις όπως το “Nomas” συντηρούν τη μνήμη. Έχουν αναφορά στον χρόνο. Και αυτό τις κάνει συλλεκτικές. Επιπλέον, το “Nomas” μυρίζει χαρτί, όπως παλιά. Τυπώνεται σε ένα φανταστικό, μη επιχρισμένο χαρτί, το Munken Polar, 120 γραμμαρίων!».
«Απευθύνεται παντού. Έχει πολλή φωτογραφία, εξαιρετικές συνεντεύξεις, ταξιδιωτικά ημερολόγια, μόδα, τέχνη και το καλύτερο τοπικό φαγητό, χωρίς να είναι ταξιδιωτικός οδηγός.»
DAPPER DAN
Το DAPPER DAN είναι ένα ελληνικό φαινόμενο. Είναι το πρώτο αγγλόφωνο περιοδικό με διεθνή διανομή που δημιουργήθηκε από μια ελληνική εκδοτική ομάδα. Κυκλοφορεί δύο φορές τον χρόνο (κάθε 6 μήνες) σε όλο τον κόσμο, σε μουσεία, βιβλιοπωλεία και σημεία διανομής διεθνούς Τύπου ή μπορείς να το αγοράσεις online από το συνδεδεμένο ηλεκτρονικό κατάστημα. Το πρώτο τεύχος κυκλοφόρησε το 2010. Δηλώνει ανδρικό περιοδικό, αλλά είναι ανοιχτό σε ένα κοινό που μπορεί να πειραματιστεί. Μέσω της φωτογραφίας, προσεγγίζει τη μόδα, την κουλτούρα και τη φιλοσοφία.
«Το Dapper Dan δημιουργήθηκε για όσους δε νιώθουν την ανάγκη να ανήκουν σε σύνολα ούτε να μοιάζουν στη μάζα.»
HUMBA!
Το HUMBA magazine είναι ένα αθλητικό ελληνικό περιοδικό. Κυκλοφορεί κάθε τρίμηνο από το 2010. Είναι αφιερωμένο στην κοινωνική και πολιτική διάσταση των σπορ, την εμπειρία του γηπέδου, την οπαδική κουλτούρα και τον κόσμο της κερκίδας. Μπορείτε να το βρείτε στο βιβλιοπωλείο Κεντρί (Ναυαρίνου), Ακυβέρνητες Πολιτείες (Αλ. Σβώλου 28) και στο OBLIK (Σπανδώνη 29).
Στην περιγραφή για την ταυτότητα και την ιδέα πίσω από το όνομά του, βρίσκει κανείς στην ιστοσελίδα τους το εξής: «Το humba ξεκίνησε από τους οπαδούς της Mainz στα μέσα του 1990. Δε σημαίνει κάτι, συμβολίζει όμως κάτι πολύ σημαντικό: πως οι οπαδοί –ούτε οι παίκτες, ούτε οι προπονητές, ούτε οι παράγοντες– είναι τα πιο σημαντικά μέλη ενός αθλητικού συλλόγου».
«Σε κάθε γήπεδο (όχι μόνο στο ποδόσφαιρο), εκτελείται η τελετουργία του humba με μικρές παραλλαγές, αλλά η κεντρική ιδέα είναι ίδια: οι παίκτες και οι οπαδοί κάθονται κάτω, μετά χοροπηδούν και τραγουδούν όλοι μαζί.»