Album Review: Leonard Cohen – Popular Problems

Ποιός μπορεί να ορίσει την ημερομηνία λήξης, σε έναν καλλιτέχνη;  Φτάνει, μόνο, η ηλικία, για να θεωρήσεις πως κάποιος δεν μπορεί να προσφέρει, πια, στη μουσική βιομηχανία; Από την άλλη πλευρά, μπορεί ο εκάστοτε καλλιτέχνης να δημιουργεί «καλή» μουσική, μέχρι το τέλος της μουσικής πορείας του;  Όλα αυτά τα ερωτήματα, φαίνεται να αψηφά η ιδιάζουσα περίπτωση, του κύριου Cohen. Η ανακοίνωση της κυκλοφορίας  του 13^ου  album του Leonard Cohen, προκάλεσε μεγάλη έκπληξη, καθώς πολλοί ήταν εκείνοι που πίστεψαν πως το “Old Ideas”, που κυκλοφόρησε πριν από δύο χρόνια, αποτέλεσε και το τελευταίο δισκογραφικό πόνημα του μεγάλου καλλιτέχνη. Ο Leonard Cohen, λοιπόν, επέστρεψε δυναμικά στο μουσικό προσκύνημα, με ένα ολοκαίνουριο αυτοβιογραφικό album, το οποίο τιτλοφορείται “Popular Problems”.

O Cohen μπορεί να γίνεται φέτος ογδόντα χρονών, αλλά έχει να μας πει ακόμα πολλά!  Η ηλικία του δεν στέκεται εμπόδιο στο νέο του δισκογραφικό εγχείρημα. Αντιθέτως, αποτελεί πηγή έμπνευσης.  Η εισαγωγή στο album γίνεται με το αυτοβιογραφικό “Slow”,  το οποίο μας φανερώνει, αμέσως, τις μουσικές κατευθυντήριες, που ακολούθησε ο Cohen σε όλο το δίσκο.  Σε αυτό, το εναρκτήριο τραγούδι, η κλασική βραχνή φωνή του Cohen βρίσκεται σε πρώτο πλάνο, καθώς ο ίδιος μας απαγγέλει, σχεδόν ψιθυριστά, τους προσωπικούς στίχους του τραγουδιού.  Η γυναικεία φωνή, που ακολουθεί τα λόγια του, δένει αβίαστα τη, σχεδόν ποπ, μελωδία του πιάνου, με τα καθηλωτικά blues στοιχεία του τραγουδιού.  Το ίδιο μουσικό μοτίβο ακολουθεί ο Cohen και στο κομμάτι “Almost Like The Blues”.  Στα  highlights του “Popular Problems” συγκαταλέγεται το “Did I Ever Love You”, στο οποίο ο Cohen επιστρέφει στις country- folk καταβολές του.  Η ιδιαίτερη ενορχήστρωση του τραγουδιού ταξιδεύει τον ακροατή, καθώς η φωνή του μουσικού «χαϊδεύει» απαλά τα αυτιά του!   Έκπληξη του album αποτελεί το κομμάτι “Nevermind”, το οποίο αποκλίνει από τη σχετική ηχητική ομοιομορφία του “Popular Problems”.  O Cohen, στο “Nevermind” , πειραματίζεται  με ethnic ήχους, ενώ τα γυναικεία αραβικά φωνητικά προσδίδουν στο κομμάτι έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα.  Η  στιχουργική κορύφωση του album σημειώνεται στα τραγούδια “Born In Chains”  και “Samson In New Orleans”. Στα δύο αυτά τραγούδια, που περικλείουν την «κούραση», αλλά και την αισιοδοξία του καλλιτέχνη,  διαφαίνεται όλη η ποιητική μαεστρία του Cohen .  Στο “Popular Problems” δεν θα μπορούσαν να είναι όλα εξαιρετικά.  Υπάρχουν τραγούδια, που περνούν έως και αδιάφορα. Παρόλα αυτά, αποτελεί περίτρανη απόδειξη, πως ο Cohen, στα ογδόντα του,  έχει, ακόμα, να μας δώσει πολλά.

Εν κατακλείδι,  Ο Cohen, στον τελευταίο του δίσκο, έκανε αυτό, που πολλοί καλλιτέχνες φοβούνται να κάνουν. Επικεντρώθηκε στη δημιουργία ενός βαθειά προσωπικού album, αψηφώντας τις ανάγκες της σημερινής μουσικής βιομηχανίας. Πρόκειται για ένα album, στο οποίο ο Cohen πραγματοποιεί μια ανασκόπηση της ζωής του. Μας αφηγείται ιστορίες και μας δείχνει την σοφία των ογδόντα του χρόνων. Η δισκογραφική παρακμή παραμένει, ακόμα, άγνωστη για τον Cohen, καθώς το “Popular Problems” κατοχυρώνει, δικαιωματικά,  τη θέση ανάμεσα στα καλύτερα albums της χρονιάς. Αν αυτό το album αποτελεί το τελευταίο του κύριου Leonard Cohen, τότε η μουσική του πορεία, ίσως, τελειώνει με τον καλύτερο τρόπο. Αν, πάλι, έπεται συνέχεια,  το “Popular Problems” μας κάνει να ανυπομονούμε για την επόμενη κυκλοφορία του ογδοντάχρονου, πλέον, ποιητή!