«Λευκή», το ποίημα της Παρασκευής.

Χορεύει τώρα με το χέρι υψωμένο, το χέρι διαβαστής
του χρόνου και δερβίσης της, κατάστικτο μαχαίρια,
ψαλίδια, τραύματα. Εδώ χορεύει τώρα τις γραμμές
στην απαλάμη της κι απάνω στο φτερό του ώμου της
φτερά μιας πεταλούδας πλευροκοπούν τους αντιπάλους.
Αφού ο κόσμος δεν είναι ιπτάμενος, δεν είναι
χορευτής. Ο κόπος, ξέρεις, δεν είναι κόσμος. Ο κόπος
γράφει πάντα στην κοιλιά, πάνω στο χέρι. Στον ώμο
φυτεύεται μόνο η ψυχή που αμύνεται το ράμμα, το
τραύμα, το φτερό του κόσμου. Πολύ φοβάται, πολλά
θυμάται εκείνη τότε: Πως κάποτε τελειώνουν τα
μαχαίρια, τα ψαλίδια- κυρίως όμως τα χέρια, οι γραμμές
και οι άμυνες. Αυτό είναι, βεβαίως, ο κόπος κι ο κόσμος.
Και ρέει τότε η ψυχή, ολόκληρη και δοξασμένη
από το μεγάλο ακράτητο σύμπαν του χρόνου. Και
κυλάει.
Και λέει τότε το χέρι τίποτα λέει. Τίποτα.

Λευκή, της Μαίρης Κλιγκάτση.

Σύντομο βιογραφικό

Η Μαίρη Κλιγκάτση (Φλώρινα, 1985) είναι διπλωματούχος Μηχανικός Παραγωγής και Διοίκησης, τελειόφοιτος της Θεολογικής Σχολής του Εθνικού & Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και του μεταπτυχιακού προγράμματος σπουδών Δημιουργικής Γραφής του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας. Το 2011 ίδρυσε το ηλεκτρονικό πολιτιστικό περιοδικό ΝΤΟΥέΝΤΕ Magazine, ενώ από το Μάιο του 2015 διευθύνει τη λογοτεχνική πλατφόρμα litart.gr. Το ”Πλευρικά” αποτέλεσε το πρώτο της βιβλίο. Ζει πια στη Θεσσαλονίκη.