Ψηλά τακούνια στη Νέα Υόρκη των 60s & 70s μέσα από τον φακό του Frank Rispoli.

Στα τέλη της δεκαετίας του 70′, ο πασίγνωστος φωτογράφος Frank Rispoli περνούσε τα βράδια του στα club στο κέντρο του Μανχάταν, έχοντας φορτώσει στην κάμερα του φιλμ Kodachrome.

Αποδύθηκε σε μια ολόδική του περιπέτεια ανάμεσα στις – κάπως αμφιβόλου ηθικής- γυναίκες της νύχτας για μια σειρά φωτογραφιών που για πρώτη φορά παρουσιάζονται στο λεύκωμα High Heels (Ψηλά Τακούνια), που εξέδωσε προσφάτως ο οίκος Circa Press. Δουλεύοντας στο σταυροδρόμι της μόδας και του φετίχ, ο Rispoli επέλεγε απλές γυναίκες για αυθόρμητες φωτογραφίσεις, αφότου τις εντόπιζε στα διάφορα night clubs όπως τα CBGB, Mudd Club, Danceteria, Club 57 και ένα BDSM club σε υπόγειο στη συνοικία Meatpacking District, όπου τα καλντερίμια ήταν ακόμη καλυμμένα με αίμα από τα ζώα που είχαν σφάξει το πρωί.

Έναυσμα για όλα αυτά ήταν μια κυριακάτικη έκδοση του 1976 των Times της Νέας Υόρκης, μέσα στην οποία ο Rispoli βρήκε το Sighs and Whispers, έναν κατάλογο 36 σελίδων για παραγγελία εσωρούχων μέσω ταχυδρομείου, τις φωτογραφίες του οποίου είχε τραβήξει ο φωτογράφος μόδας Guy Bourdin, για λογαριασμό του πολυκαταστήματος Bloomingdale’s. Οι φωτογραφίες, εμπνευσμένες από ταινίες του Ingmar Bergman, προκάλεσαν αίσθηση.

Στο σχολείο, ο Rispoli ανακάλυψε ότι δεν μπορούσε να κοιτά κατάματα τις γυναίκες και γι’ αυτό τον λόγο έστρεψε το βλέμμα του προς τα κάτω· ανακάλυψε τη γοητεία των ποδιών των γυναικών, των υποδημάτων και των κάτω άκρων. Με την ενηλικίωσή του, άρχισε να απολαμβάνει την ευχαρίστηση, να βλέπει ψηλοτάκουνα υποδήματα, ενώ εκείνη την εποχή η γόβα «στιλέτο» είχε έρθει στη μόδα και μάλιστα, συμβόλιζε τον κίνδυνο και την παρακμή στη Νέα Υόρκη, στα τέλη της δεκαετίας του 1970. Ακόμη και η Debbie Harry, βάφτισε “The Stillettos” το πρώτο της συγκρότημα, μια γυναικεία μπάντα που έπαιζε στο CBGB την πρώτη περίοδο του punk.

«Ο Rispoli άρχισε να βηματίζει στα πεζοδρόμια της Νέας Υόρκης, ψάχνοντας υποψήφια (φωτογραφικά) θέματα» γράφει, στο λεύκωμα “High Heels“, ο Erik Bradshaw Hughes. «Αναζητούσε, στη σκιά, το σέξι και το σουρεαλιστικό, αποφασισμένος να σκιαγραφήσει το περίγραμμα αυτών που ζούσαν στο περιθώριο της με καλούς τρόπους κοινωνίας. Υπό τον όρο, βεβαίως, ότι βάδιζαν καμαρωτά ένα γύρω στην πόλη φορώντας ένα ζευγάρι τακούνια-δολοφόνους».

Δείτε περισσότερα: www.frankrispoli.com