Συνέντευξη με τον Alexskyspirit.
Ο Alexskyspirit είναι ένας Έλληνας techno παραγωγός με ήχο που συνδυάζει μια «ελαφριά» underground αισθητική, minimal στοιχεία και υπνωτικές ambient ατμόσφαιρες. Ξεκίνησε πριν τέσσερα χρόνια να ασχολείται ενεργά με το κομμάτι αυτό, ενώ ως είδος το αντιλαμβάνεται ως μυσταγωγία, «χτίζοντας» αργά και σταθερά την μουσική του ταυτότητα. Στις 15 Ιανουαρίου έκανε το ντεμπούτο του στην Quartz Rec. του Paul Ritch με το District X17, κυκλοφορία η οποία στάθηκε μια ιδανική αφορμή για να τον γνωρίσουμε καλύτερα.
Πότε και πώς ξεκίνησες με την μουσική παραγωγή;
Ξεκίνησα δειλά δειλά τα πρώτα μου βήματα σχετικά αργά μπορώ να πω. Ιανουάριο 2017 έτρεξα για πρώτη φορά το πρόγραμμα μουσικής παραγωγής ableton live και τον Μάιο του 2017 έγινε η πρώτη μου κυκλοφορία. Μέχρι τότε δεν είχα καμία επαφή με το αντικείμενο, ίσως δεν είχα και την πνευματική πειθαρχία που απαιτείται για να το εξερευνήσω νωρίτερα. Επίσης σημαντικό ρόλο σε αυτό έπαιξε το γεγονός πως εκείνη την περίοδο ζούσε και εργαζόταν στην Πάτρα ο καλός μου φίλος Σπύρος (Fac3less) και είχαμε μια αλληλοβοήθεια να το πω έτσι. Ξεκινήσαμε μαζί αυτό το ταξίδι και ήταν σημαντικό θεωρώ στην αρχή να έχεις έναν άνθρωπο να το μοιραστείς. Μετά όλα πήραν τον δρόμο τους.
Τι βιώνεις μέσα από την ηλεκτρονική μουσική ως είδος;
Αυτό που βιώνω είναι μία ψευδαίσθηση κυρίως, μια ουτοπία της στιγμής στον ορίζοντα χρόνου που δίνω εντολή στον εγκέφαλο μου να ζήσει. Κάτι το οποίο σχεδόν καθημερινώς το έχω ανάγκη. Δεν έχει να κάνει με πρόσωπα, με καταστάσεις ή τοπία. Έχει να κάνει με το ιδανικό που έχεις χτίσει εσύ στο μυαλό σου την ώρα που έχεις αφεθεί ελεύθερος. Η techno για εμένα και γενικότερα η σκοτεινή πλευρά της ηλεκτρονικής μουσικής είναι κάτι σαν μυσταγωγία.
Ποια πράγματα θα έλεγες πως σε προσδιορίζουν ως καλλιτέχνη;
Καλό είναι αυτό να το κρίνει κάποιος άλλος και όχι εγώ, αλλά νομίζω οι συνεχείς πειραματισμοί μου πάνω σε νέους ήχους και τάσεις και η επιμονή στην ταυτότητα που θέλω να χτίσω σιγά σιγά που είναι και ο μεγαλύτερος μου στόχος. Το να αναγνωρίζει δηλαδή ο ακροατής την μουσική μου από το πρώτο λεπτό.
Πού επικεντρώνεσαι όσον αφορά την σύνθεση; Με τι νιώθεις περισσότερο άνετα και οικεία;
Όλα αρχίζουν και τελειώνουν στην ατμόσφαιρα που θέλω να χτίσω σε κάθε κομμάτι. Σε συνδυασμό αρκετών pads και φυσικών θορύβων. Είναι το πιο διασκεδαστικό σημείο για εμένα στην όλη διαδικασία να αρχίσεις και να τελειώσεις ένα κομμάτι. Πολλές φορές έχω ξεκινήσει να δουλεύω μια ιδέα από μια φράση ενός ηθοποιού σε μια ταινία ή τον ήχο της κίνησης σε πολυσύχναστο δρόμο. Με όλα αυτά αισθάνομαι πολύ πιο άνετα να ξεκινήσω να γράφω ένα κομμάτι αφήνοντας στο τέλος το drum kit ως το τελευταίο part το οποίο θα δουλέψω.
Πώς κατάφερες να «στήσεις» τον ήχο σου;
Χωρίς να ακούγομαι μετριόφρων θα σου απαντήσω πως δεν το έχω καταφέρει ακόμα. Ούτε καν στο 70%. Κάθε μέρα που περνά μαθαίνεις και κάτι καινούριο. Ακούγεται κλισέ πλέον αλλά είναι η αλήθεια. Όσον αφορά το υπόλοιπο 30%, μια ταυτότητα ας την ονομάσουμε έτσι, σίγουρα με αρκετές ώρες πειραματισμών out of the box, πολλές αποτυχίες, αρκετή πρακτική μελέτη και κυρίως πολλές θυσίες προσωπικού χρόνου εδώ και αισίως τέσσερα χρόνια. Ευτυχώς έχω μια σύζυγο με πλήρη κατανόηση 🙂
Τι είναι αυτό που θες να εκφράσεις μέσα από τις κυκλοφορίες σου;
Ένα κομμάτι του εαυτού μου. Κυρίως κάποιες ανησυχίες, κάποιες στιγμές φόβου φανταστικού ή μη. Είναι η κύρια πηγή έμπνευσης που διαθέτω. Είτε πρόκειται για συγκεκριμένη σκηνή τηλεοπτικής σειράς, είτε πραγματική προσωπική εμπειρία όπως μια κακή αεροπορική πτήση που δεν φημίζομαι για την ψυχραιμία μου. Όταν με κυριεύουν συναισθήματα τέτοιας φύσεως θέλω και βγαίνει μέσα από την ψυχή μου να τα μετατρέψω σε μουσική.
Τι σε κάνει να νιώθεις περήφανος μέχρι στιγμής;
Στο γενικότερο πλαίσιο ότι μπορώ να τους κοιτάω όλους στα μάτια με ειλικρίνεια και σεβασμό. Στο πλαίσιο της μουσικής αυτό που με κάνει να νιώθω περισσότερο περήφανος από κάθε τι άλλο είναι το γεγονός πως ποτέ δεν έχω μπει στην διαδικασία να γράψω μουσική ανάλογα την δισκογραφική και ούτε πρόκειται. Το βλέπω συχνά στον χώρο που κινούμαστε και να πω την αλήθεια δεν μου αρέσει το να αλλάζεις το στυλ σου ανάλογα με το πού υπογράφεις.
Πώς χρησιμοποιείς την τωρινή κατάσταση για προσωπική βελτίωση ή/και αλλαγή;
Ευτυχώς για εμένα σύμφωνα με την τωρινή κατάσταση δεν έχει αλλάξει κάτι δραματικά στην ζωή μου, αφενός διότι συνεχίζω κανονικά την κύρια δουλειά μου και αφετέρου κάποιο πρόγραμμα και δραστηριότητες που ακολουθούσα συνεχίζω να τα κάνω. Σίγουρα μας έχει επηρεάσει όλους αυτός ο εγκλεισμός που ζούμε, αλλά προσπαθώ ως επί το πλείστον να το χρησιμοποιώ προς όφελός μου.
Σχετικά με το ντεμπούτο σου στην Quartz Rec, ποια είναι η ιδέα πίσω από αυτή τη δημιουργία;
Η ιδέα ήταν ίδια ακριβώς όπως στις άλλες μου δουλειές, δίνοντας περισσότερη έμφαση στο “early morning” κομμάτι της techno. Απλά έπρεπε να δουλέψω πολύ περισσότερο για αυτό. Δεν ήταν εύκολο για εμένα. Επικοινώνησα πρώτη φορά με τον Paul Ritch τον Φεβρουάριο του 2020 στέλνοντας του την μουσική μου και καταλήξαμε μαζί στις τελικές επιλογές τον Σεπτέμβριο του 2020. Είμαι πολύ χαρούμενος που είμαι μέλος της Quartz Rec μιας και, διαχρονικά, τους καλλιτέχνες που υπογράφει το κάνει με γνώμονα την μακρά και συνεχή συνεργασία. Εύχομαι να γίνει το ίδιο και με εμένα.
Τι θα ήθελες να νιώθει ο ακροατής και τι μέσα-στοιχεία χρησιμοποιείς για να το πετύχεις;
Θα ήθελα να νιώθει αυτό που προσπαθώ να εκφράσω μέσα από την μουσική μου. Τον φόβο,την αγωνία και το σασπένς. Κάθε φορά που ξεκινάω κάποιο καινούριο project μπαίνω αυτόματα σε αυτήν την ψυχοσύνθεση. Στόχος μου πάντα είναι το εγκεφαλικό και ψυχικό rave. Τα στοιχεία που χρησιμοποιώ πάντα στην μουσική μου είναι σκοτεινά κινηματογραφικά pads, κάποια dark leads και πολλούς υποτονικούς φυσικούς θορύβους με μινιμαλιστική προσέγγιση ως προς την επεξεργασία.
Μια θετική σκέψη και έναν προβληματισμό για το μέλλον;
Η θετική μου σκέψη πάντα στο τέλος της ημέρας είναι πώς εφόσον έχουμε δίπλα μας τους ανθρώπους που αγαπάμε και μας αγαπάνε όλα θα πάνε καλά. Οι προβληματισμοί πολλοί, θα σταθώ όμως στον μεγαλύτερο που δεν είναι άλλο από την κλιματική αλλαγή. Διακρίνω μια υποτίμηση από την πλειοψηφία του κόσμου και αυτό με τρομάζει εις διπλούν.
Ένα μήνυμα που θα ‘θελες να μοιραστείς;
Θα ήθελα να μοιραστώ σαν επίλογο αυτό που προτρέπω όλους να κάνουν ειδικά την περίοδο που διανύουμε. Να είστε δημιουργικοί με κάτι, ποτέ δεν είναι αργά!
Interview with Alexskyspirit.
Alexskyspirit is a Greek techno producer whose sound combines a light underground aesthetic, minimal elements and hypnotic ambient atmoshperes. He started being further involved into production four years ago and ever since setting up his musical identity, while he considers this genre to be something rather mystical. On 15th of January he made his debut in Paul’s Ritch Quartz Rec. called District X17, a release which was an ideal occasion to get to know him better.
How and when did you start with music production?
I started my first steps relatively late I can say. In January 2017 I ran the music production program Αbleton live for the first time and, in May 2017, I had my first release. Until then I had no contact, maybe I did not have the spiritual discipline that was needed to explore it earlier. Also important in this was the fact that, at that time, my good friend Spyros (Fac3less) lived and worked in Patras and we had a mutual help to say so. We started this journey together and it was important I think in the beginning to have someone to share it with. Then everything took its course.
What are you experiencing through electronic music?
What I am experiencing is an illusion mainly, a utopia of the moment on the time horizon that I put my brain into. Something I need almost every day. It has nothing to do with faces, situations or landscapes. It has to do with the ideal that you have built in your mind the moment you let yourself free. Techno for me and the dark side of electronic music in general is something like a mystagogy.
Which things you would say define you as an artist?
It’s better if someone else judges that, not me, but I think my constant experimentation with new sounds and trends and the persistence in the identity I want to build, slowly and steadily, is my biggest goal: For the listener to recognize my music from the first minute.
Where do you focus in terms of musical composition? What makes you feel more comfortable?
It all starts and ends in the atmosphere I want to build in each piece. In combination with several pads and natural noises. It’s the most fun point for me in the whole process to start and finish a piece. Many times I have started working on an idea from a phrase of an actor in a movie or the sound of traffic on a busy street. With all this, I feel much more comfortable to start writing a piece leaving the drum kit as the last part that I will work on.
How did you manage to set up your sound?
Without sounding modest, I will answer you that I have not managed it yet. Not even at 70%. Every day you learn something new. It sounds cliché now but it is the truth. As for the remaining 30%, let’s call it an identity, certainly with several hours of “out of the box” experimentation, many failures, a lot of practical study and, above all, many sacrifices of personal time for four years straight. Fortunately I have a fully understanding wife 🙂
What do you want to express through your releases?
A piece of myself. Mostly some worries, some moments of imaginary -or not- fear. It’s my main source of inspiration. Whether it is a specific TV series scene or a real, personal experience like a bad air flight that I am not known for my composure. When I am overwhelmed by emotions of this nature, I want and it comes out of my soul to turn them into music.
What makes you feel proud so far?
In a general context I can look everyone in the eye with honesty and respect. As for music, what makes me feel more proud than anything else is the fact that I have never been in the process of writing music according to the record label, nor I am going to. I often see it in our scene and to tell you the truth I do not like when someone changes his/her style depending on where he/she signs.
How do you use the current situation for personal improvement and change?
Fortunately for me, according to the current situation nothing has changed dramatically in my life, on one hand I still have my main job and on the other I continue the same schedule and activities that I followed. This lockdown has certainly affected us all, but I mostly try to use it to my advantage.
Regarding your debut in Quartz Rec., what’s the idea behind this release?
The idea was exactly the same as in my other works, emphasizing on the “early morning” piece of techno. I just had to work much harder for it. It was not easy for me. I first contacted Paul Ritch in February 2020 sending him my music and, together, we reached the final selections in September 2020. I am very happy to be a member of Quartz Rec since, over time, the artists he signs are for a long and continuous cooperation. I hope the same happens to me.
What would you like the listener to feel and what elements are you using to achieve that?
I would like him/her to feel what I am trying to express through my music. Fear, anxiety and suspense. Every time I start a new project I automatically begin with this mood. My goal is always a form of cerebral and mental rave. The elements I always use in my music are dark cinematic pads, some dark leads and many subdued natural noises with a minimalist approach in terms of processing.
A positive thought and a concern about the future?
My positive thought always at the end of the day is how, if we have next to us the people we love and those that love us, everything will go well. There are many concerns but I will focus on the biggest one, which is none other than the climate change. I see a devaluation from the majority of the world and that scares me double.
A message you would like to share?
I would like to share as an epilogue what I urge everyone to do, especially in the period we are going through. Be creative with something, it’s never too late!
