Συνέντευξη με τον Martin Hossbach στο πλαίσιο της συμμετοχής του στο τρίτο Music Showcase of Greece.
Ο Martin Hossbach διετέλεσε συνεπιμελητής του Pop-Kultur festival και είναι καλεσμένος ως συνομιλητής στο φετινό Music Showcase of Greece. Μια δραστήρια προσωπικότητα στον χώρο της μουσικής σε θέσεις συμβούλου, υπεύθυνου μουσικών προγραμμάτων και bookings, με ένα πλούσιο βιογραφικό που εκτείνεται μέχρι κινηματογράφο και δημοσιογραφία. Η συμμετοχή του στη διοργάνωση αφορά το πρώτο, κατά σειρά, panel με θέμα την «Στήριξη καλλιτεχνών: Ψηφιακός ακτιβισμός ή συνειδητή αλλαγή στάσης» που θα προβληθεί στις 5 Δεκεμβρίου, με τον ίδιο να αφιερώνει λίγο χρόνο απαντώντας σε μερικές ερωτήσεις για το Beater.gr.
Πώς ήταν η εμπειρία σου με το Pop-Kultur και πώς μπορείς να την χρησιμοποιήσεις για μελλοντικά project και συνεργασίες;
Φέτος το festival έλαβε χώρα διαδικτυακά. Το μετατρέψαμε σε τρία εξηντάλεπτα shows. Το καθενά περιείχε περίπου δέκα καλλιτέχνες, των οποίων τα performance είχαν μαγνητοσκοπηθεί από πριν. Μου αρέσει όταν το σκέφτομαι αλλά μου λείπει να βλέπω ζωντανά το κοινό, όπως μετακινούνται από show σε show και που περνάνε καλά. Τα clicks από μόνα τους δεν με κάνουν χαρούμενο. Βέβαια, συνεχίζω να ευχαριστιέμαι το ότι μπορώ να στείλω ένα link σε κάποιον σε άλλη χώρα και να το δει οποιαδήποτε στιγμή. Στο μέλλον, ακόμα πιο πολύ, τα events θα μαγνητοσκοπούνται και θα αποθηκεύονται κι αυτό είναι κάτι που μου αρέσει.
Κατά την άποψή σου, μπορεί η πανδημία να χρησιμοποιηθεί για να αλλάξει τις παραδοσιακές μεθόδους που χρησιμοποιούνται από τους καλλιτέχνες; Είναι εφικτό να λειτουργήσει θετικά αυτό στον ψηφιακό κόσμο;
Μάλλον δεν είναι η κατάλληλη στιγμή γι’ αυτή την ερώτηση καθώς είμαι μπουχτισμένος με όλα αυτά τα ψηφιακά. Δεν μου αρέσει να βλέπω κάποιον να παίζει ζωντανά σε μια οθόνη και δεν με ενδιαφέρει να το αναπτύξω περαιτέρω στην παρούσα φάση. Έφυγα από τον κόσμο των festivals μετά από δέκα χρόνια. Για ‘μένα είτε ερμηνεύεις μπροστά σε κοινό, είτε όχι κι επικεντρώνεσαι σε κάτι άλλο. Ο ψηφιακός κόσμος λειτουργεί πολύ καλά αν θες να δουλέψεις μαζί με κάποιον που βρίσκεται μακριά. Κάνει κάποια πράγματα γρηγόρα και φθηνά. Αλλά αυτό γίνοταν και πρότινος, ανεξάρτητα από την τωρινή πανδημία.
Ποιες είναι οι πολιτισμικές αλλαγές σε σχέση με την online δραστηριότητα; Πώς μπορεί ο καλλιτέχνης να παραμείνει μαι φωνή επανάστασης κι ελευθερίας όταν καλείται να εξαρτηθεί από τα social media και τις διάφορες πλατφόρμες;
Οι πολλές φωνές συνθέτουν μια επανάσταση και σίγουρα όχι ο καλλιτέχνης από μόνος του. Δεν είμαι ένας από αυτούς οπότε και μου είναι δύσκολο να απαντήσω ή να δώσω συμβουλές. Προσωπικά, με ενδιαφέρει ένας καλλιτέχνης που έχει κάτι να πει. Που δεν χρειάζεται να είναι κάτι το πολιτικό. Δεδομένου αυτού, οτιδήποτε μπορεί να θεωρηθεί πολιτικό και δεν είμαι ο πρώτος που το ισχυρίζεται. Δεν μου αρέσει να μου λένει τι να πιστέψω, ποιον να υποστηρίξω, για τι να παλέψω υπέρ ή κατά. Οι καλλιτέχνες που μου αρέσουν εκφράζουν κάτι το πολιτικό χωρίς να το λένε. Είναι διαμέσου των πράξεών τους, επιλέγοντας συγκεκριμένα θέματα για να τραγουδήσουν, συγκεκριμένους συνεργάτες, επιλέγοντας το να μην κάνουν κάποια πράγματα. Τα social media ήταν πάντα ένας καλός τρόπος για να προσφέρεις στον κόσμο την τέχνη σου. Δεν πιστεύω ότι θες ένα «ζωντανό» περιβάλλον γι’ αυτό. Να αφήνεις τους ανθρώπους να κατανοήσουν το περιεχόμενο της τέχνης σου και το πώς αυτή δείχνει, ήταν πάντοτε μια πρόκληση γιατί είναι δύσκολο να το αντιληφθεί κανείς. Τα περισσότερα απ’όσα βλέπω δείχνουν κι ακούγονται άσχημα αλλά… έτσι ήταν πάντοτε κι ούτε αυτό σχετίζεται απαραίτητα με την πανδημία.
Πώς ήταν να βιώσεις κάτι, που σίγουρα προορίζεται για συμμετοχή με φυσική παρουσία, διαδικτυακά; Είχε σημαντική επίδραση στους στόχους σου;
Μου άρεσε η επιμέλεια και ο προγραμματισμός του, όπως και να το βλέπω, παρ’ότι δεν ήταν τόσο συναρπαστικό όσο ένα πραγματικό festival με πραγματικό κοινό. Δεν θα με ενδιέφερε να το επαναλάβω οπότε ναι, επέδρασε σημαντικά στους προσωπικούς μου στόχους. Αφήνω αυτό το κομμάτι της βιομηχανίας και συνεπώς το “Pop-Kultur”.
Πώς πρέπει τα μέσα ενημέρωσης να υποστηρίζουν σε καιρό πολιτισμικής κρίσης και, σημαντικότερα, τους ίδιους τους καλλιτέχνες; Πώς επιτεύχθηκε αυτό από την πλευρά σου;
Τα μέσα ενημέρωσης πρέπει να λάβουν σοβαρότερα υπ’όψιν την μουσική και να την προβάλλουν περισσότερο. Πρέπει να γράφουν για καλλιτέχνες, να εξηγούν το τι αφορά η τέχνη τους, τι είδους άνθρωποι κάνουν αυτά τα έργα κτλ. Το “Pop-Kultur” πάντα στεκόταν σοβαρά απέναντι στην μουσική. Είχαμε έναν απαιτητικό και ποικίλο μουσικό προγραμματισμό, παρέα με μια πληθώρα επιπλέον πληροφοριών. Χειριζόμασταν τα social media κανάλια μας επίσης σοβαρά και παράγαμε ποιοτικό περιεχόμενο. Χρειάζεται να σκεφτεί κανείς σοβαρά αυτό που τον ενδιαφέρει και να αφιερώσει πολύ χρόνο εφευρίσκοντας τρόπους για να το παρουσιάσει όσο καλύτερα γίνεται στο κοινό. Κι αυτό πιστεύω το κάναμε πολύ καλά.
Είναι εφικτό η ανταλλαγή ιδεών να πραγματοποιηθεί αποτελεσματικά πέρα από χωρικούς περιορισμούς;
Το να ανταλλάξεις ιδέες με κάποιον που δεν βρίσκεται στην χώρα σου δεν ήταν ποτέ ευκολότερο, απλά προχώρα και καν’το. Από την άλλη όμως, μένοντας στην περιοχή σου, βρίσκοντας τι είναι αυτό που την κάνει ενδιαφέρουσα, τα τοπικά έθιμα μπορεί να είναι απαιτητικό αλλά κι επιβραβευτικό. Ένα πράγμα που μου έδειξε η κατάσταση με την πανδημία είναι ότι, όσο και να μου άρεσε, είμαι χαρούμενος να κάθομαι και να παρατηρώ αυτά που έχω και όσα λαμβάνουν χώρα τριγύρω μου.
Πώς το Βερολίνο διατήρησε την πολυποίκιλη και διαφοροποιημένη πολιτισμική του ταυτότητα στη διάρκεια της χρονιάς; Υπήρχε κάποια δράση από την πλευρά σου για να εξασφαλιστεί αυτό για τους καλλιτέχνες;
Η ίδια η πόλη προσέφερε διάφορες μορφές οικονομικής υποστήριξης στους καλλιτέχνες, για τις οποίες μπορούσαν να κάνουν αίτηση. Σαν festival, εμείς προσπαθήσαμε να ενσωματώσουμε όσους περισσότερους μπορούσαμε στην διαδικτυακή μας εκδοχή, πληρώνοντας το ίδιο αντίτιμο όπως κι αν γινόταν live.
Τι θα ήθελες να δεις αλλαγμένο στη βιομηχανία και πώς εσύ, όντας κάποιος που συμμετέχει σε καλλιτεχνικά δρώμενα, μπορείς να εφαρμόσεις κάτι επιδραστικό πρός αυτή την κατεύθυνση;
Το να περιοδεύεις σε μεγάλες πόλεις ή σε μια χώρα, ή ακόμα και μία πόλη ανά χώρα, δεν δείχνει πλέον σωστό. Θα ήθελα να δω τις πτήσεις να μειώνονται και μάλιστα θα ήταν πολύ ωράιο ο καλλιτέχνης να περνάει περισσότερο χρόνο στο μέρος της περιοδείας του και την χώρα που επισκέφτηκε. Δεν είναι βιώσιμη οικονομία, η μουσική βιομηχανία κι αυτό είναι κάτι που πρέπει να αλλάξει, να γίνει φιλικότερο προς το περιβάλλον. Με την καλλιτέχνιδα που συνεργάζομαι, την Tara Nome Doyle, σκεφτόμαστε τρόπους για να κάνουμε live με έναν πιο υγιή και φυσικό τρόπο και θα δούμε πώς θα πάει.
______________________
Το Music Showcase of Greece προσαρμόζεται στις νέες συνθήκες και επιστρέφει για 1η φορά online το Σάββατο 5 Δεκεμβρίου. Μείνετε συντονισμένοι και δείτε το online μέσα από τη σελίδα του Beater.gr στο Facebook!
Δείτε περισσότερα εδώ!
An interview with Martin Hossbach who participates in the third Music Showcase of Greece.
Martin Hossbach was co-curator of the Pop-Kultur festival and is a guest speaker at this year’s Music Showcase of Greece. He is very active in the field of music in positions such as consultant, manager of music programs, and bookings, with a rich biography that extends to cinema and journalism. He will participate in the first panel, as scheduled, with the topic of “Supporting artists: Digital activism or conscious change of attitude” that will air on the 5th of December and before that, he found some time to answer some questions for Beater.gr.
What was your experience with Pop-Kultur and how you can use it for your future projects and collaborations?
This year, our festival took place online only. We transformed the festival into three 60-minute shows. Each show featured approx. ten artists who pre-recorded their performances. I like looking at it but I missed seeing our audience in the flesh, watching them move from show to show, enjoying themselves. Clicks alone don’t make me happy. I still enjoy the fact that I can send a link to someone living in another country who can then watch at any time. In the future, even more, events will be filmed and archived, this is what I liked.
In your opinion, can the pandemic be used to revolutionize the traditional methods that have been used by artists? Is it possible to work positively in the digital world?
It’s maybe not the best time to ask me as I’m completely fed up with everything digital. I don’t like watching someone perform live on a screen and I am not interested in developing this any further at the moment. I have left the festival world now, after having worked in this field for ten years. To me, you either perform in front of an audience or you don’t but focus on something else. The digital world can be great if you want to work with someone who lives far away. It can make things quicker and cheaper. But that has always been the case and is not specific to the pandemic.
What are the cultural challenges in terms of online activity? How can an artist remain a voice of revolution and freedom when he or she is bound to be dependent on social media or platforms?
There are many voices that make a revolution, it’s definitely not the artist alone. I’m not an artist so it’s difficult for me to say or to give advice. Personally, I’m interested in an artist who has got something to say. But it doesn’t have to be something political. Having said that, everything can be political, I’m not the first one saying this. I don’t like to be told what to believe in, who to support, what to fight for or against. The artists I like are political without saying it. They are political through their actions, through choosing certain subject matters to sing about, choosing certain collaborators, choosing not to do certain things. Social media has always been great to inform people about your art. I don’t think you need a live environment for that. Letting people know what your art is about, how it looks like, has always been a challenge because it’s difficult to get it right. Most of what I see looks and sounds horrible but… that has always been the case and is, again, also not something that has to do with the pandemic.
What was it like to experience something, that is definitely meant to be with a physical presence, online? Did it have a major effect on your goals?
I liked curating and planning it, I liked watching it, too, although it wasn’t as exciting as the actual festival with an actual live audience. I am not interested in repeating it so, yes, it had a major effect on my personal goals. I will leave this part of the music industry, I will no longer curate “Pop-Kultur”.
How should media backup a cultural crisis and most importantly the artists themselves? How is this achieved on your end?
The media should take music more seriously and give more exposure to music. The media should write about artists, explain what their art is about, what kind of people make this art, etc. “Pop-Kultur” always took music very seriously. We had a very challenging and diverse musical programming and there was plenty of additional info. We took our social media channels seriously, too, and produced content of high value. You need to take seriously what you care about and you need to spend a lot of time thinking about ways how to best present it to an audience. I think we did quite well.
How can the exchange of ideas be effectively transferred above any regional boundaries?
Exchanging ideas with someone who doesn’t live in your country has never been easier, just go ahead and do it. On the other hand: Staying in your region, find out what makes your region interesting, finding out about local customs, that can be very challenging and rewarding, too. One thing the pandemic has shown me is that I, as much as I used to like it, am happy to stay and look at what I have and what is actually taking place around me.
How did Berlin pertain its multidisciplinary and diversified cultural identity through this year? Was there a course of action from your side to ensure the “safety” of artists?
The city itself offered various forms of financial support to artists for which you could apply. As a festival, we tried to involve as many acts as we could in our online edition and pay the same fees as for a live performance.
What would you like to see changed in the industry and how you, as someone involved in matters of art, can implement a significant factor towards that?
The concept of touring just major cities in a country, or maybe just one city per country, doesn’t seem right anymore. I would like to see the amount of flying/flights reduced, it would be great if an artist would spend more time on the ground and spend more time in the country that’s visited. It’s not been a very sustainable economy, the music industry, this needs to be changed, it needs to become greener. With the artist I manage, Tara Nome Doyle, we’re thinking about ways to perform live in a more healthy and natural way, let’s see how that goes.
______________________
Music Showcase of Greece adapts to the new conditions and returns for the first time online on Saturday, December 5th. Stay tuned and watch it online through the Beater.gr Facebook page!
