Συνέντευξη με τον Crystal Geometry.
Φωτογραφίες: Victor Maitre
Ο Maxime Sabre, γνωστός και ως Crystal Geometry, είναι ένας παραγωγός από την Γαλλία. Ένας καλλιτέχνης ο οποίος με τη μουσική και το attitude που εκπέμπει, έχει σημαντικό αντίκτυπο στην διαμόρφωση της σκηνής του σήμερα. Ύστερα από την συμμετοχή του στην λίστα του Ιανουαρίου με τους καλλιτέχνες που πρέπει ν’ ανακαλύψεις, μοιράστηκε τις απόψεις και τις σκέψεις του σε μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη για τον Beater.gr.
Σκεπτόμενος το τώρα, ποια είναι τα πιο ικανοποιητικά επιτεύγματα και οι πιο μεγάλες προκλήσεις;
Αυτό που σκέφτομαι είναι ότι δεν ικανοποιούμαι εύκολα, οπότε η ερώτηση μου είναι κάπως δύσκολη. Είναι επίσης δύσκολο να μετρήσεις την ικανοποίηση, που για να λέμε την αλήθεια δεν νιώθω να έχω καταφέρει πολλά. Οπότε, δεν ξέρω. Μπορώ να πω ότι είμαι χαρούμενος για το “Senestre” στην Sonic Groove και ότι γούσταρα να παίζω 200bpm hardcore μπροστά σε εκατό χιλιάδες κόσμο στο techno parade του Παρισιού το 2003. Η τωρινή κατάσταση με την πανδημία είναι μια ιδιαίτερη πρόκληση. Είχα την λαμπρή ιδέα να σταματήσω την δουλειά μου για να επικεντρωθώ στην μουσική, τον περασμένο Σεπτέμβριο και τώρα είμαι σαν «άνεργος» με περιορισμένες προοπτικές. Πραγματική πρόκληση.
Τι σε κάνει να δημιουργείς τέτοια επιθετικότητα και ένταση; Πώς κατέληξες σε αυτό;
Όταν ξεκίνησα με την μουσική παραγωγή στα 19, ήθελα να δημιουργήσω μια -όσο το δυνατόν- πιο βίαιη μουσική, επειδή ως ακροατής αυτό ήταν που έψαχνα στα εφηβικά μου χρόνια. Ξεκίνησα να ακούω metal στα 11 και από το κλασσικό hard rock πήγα στο black metal, στο hardcore techno και στο speedcore σε λίγα χρόνια. Μετά, πιάστηκα με την παραγωγή και ήθελα να κάνω κάτι ακόμα πιο βίαιο και τρελό. Τώρα, η μουσική μου είναι σίγουρα λιγότερη επιθετική και έντονη.
Που βρίσκεις υποστήριξη όταν έχεις μια παύση δημιουργικότητας;
Προσπαθώ να μην πιέζω τον εαυτό μου, δεν έχω μια θαυματουργή λύση. Συνήθως περνάω τον χρόνο που θα χρησιμοποιούσα για παραγωγή με το να βλέπω ταινίες ή να ψάχνομαι στο wikipedia. Σχετικά με την μουσική υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορώ να κάνω και δεν βασίζονται απόλυτα στην δημιουργικότητα, όπως το να ασχολούμαι με τα samples, να «μετατρέπω» τα studio κομμάτια μου στην live τους μορφή με modular αναπαραγωγή, να ψάχνω στο internet για νέα μουσική και να παίζω με τα loops με αυτά που μου αρέσουν για τα υβριδικά μου sets.
Υπήρξε κάτι που σου έδωσε την αυτοπεποίθηση για να συνεχίσεις αυτό που κάνεις; Κάποιο/α gig/s, συνεργασία/ες ή προσωπική εμπειρία;
Το 2006 σκεφτόμουν να σταματήσω την παραγωγή αφότου μπούχτισα με την hardcore σκηνή και το label μου. Πίστευα ότι μπορούσα να το πάρω απόφαση να μην κάνω άλλο μουσική. Αλλά δεν γίνεται. Μερικούς μήνες μετά άρχισα να δημιουργώ κάτι εντελώς διαφορετικό. Εκεί ήξερα ότι πάντοτε θα ασχολούμαι με αυτό, είτε με επιτυχία είτε όχι, είναι κάτι που έχω μέσα μου. Το ότι συνεχίζω δεν είναι θέμα αυτοπεποίθησης, απλώς δεν μπορώ να το σταματήσω!
Τι έχεις στο μυαλό σου όταν ασχολείσαι με την παραγωγή και τι στα decks;
Είναι δύο απολύτως διαφορετικά mindset. Συνήθως τα κομμάτια δεν έχουν μια καθαρή ιδέα ή ένα concept. Απλώς το αφήνω να συμβεί. Ξεκινάω από βασικά στοιχεία και χτίζω σε αυτά, αυτοσχεδιάζω και προσπαθώ να μπω στο κλίμα. Τις περισσότερες φορές χρησιμοποιώ ένα σύνολο από ιδέες σε σχέση με το πώς θέλω να ακούγεται το κομμάτι ή ποια στοιχεία θέλω να χρησιμοποιήσω προτού αρχίσω την παραγωγή. Κρατώ πολλές σημειώσεις σε ένα πολύ ανοργάνωτο σημειωματάριο. Ενώ όταν κάνω DJing προσπαθώ να καθαρίσω το μυαλό μου και να επικοινωνήσω με το κοινό. Σκέφτομαι σε κατευθύνσεις, πώς από ένα Α σημείο μπορώ να πάω στο Β σε τρία – τέσσερα κομμάτια, πόσο μακριά μπορώ να πάω μουσικά τον κόσμο;
Στην πραγματικότητα, τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια εξάρση στην techno από την Γαλλική πλευρά. Ποιος πιστεύεις ήταν ο λόγος για τέτοιο πάθος και δραστηριότητα;
Δεν μπορώ να πω με σιγουριά, νιώθω εντελώς έξω από την σκηνή αυτή, κάτι σαν ξένος. Ένας κατά κάποιον τρόπο μοναχικός λύκος. Ποτέ δεν έπαιρνα σοβαρά μέρος σε ομάδες/groups/crews για πολύ καιρό και δεν ξέρω τι οδήγησε σε τέτοια άνθηση.
Αν δεν ήσουν παραγωγός και άκουγες την μουσική σου για πρώτη φορά, ποιο κομμάτι/κυκλοφορία θα ξεχώριζες και γιατί;
Μάλλον το “We follow the left hand path” γιατί είναι το πρώτο που κατάφερε να με κάνει να το νιώσω περισσότερο σαν τραγούδι παρά σαν techno κομμάτι.
Υπάρχει ένα συγκεκριμένο κομμάτι, το “Killing Dance Sorcery”, το οποίο φέρνει στο μυαλό από ένα ravey και σκοτεινό warehouse πάρτι. Πώς περιγράφουν αυτές οι τρεις λέξει το dancefloor όραμά σου;
Παραθέτω μερικά λόγια από τους TTC (Γαλλικό συγκρότημα πειραματικού hip hop) σε συνεργασία με Modeselektor (Modselektor – 2000007 ft. TTC):
C’est la vengeance, c’est la punition, c’est la techno dans la cathédrale.
C’est la rave party gothique, sors tes glowsticks, c’est le black métal.
(this is revenge, punishment, it’s techno in the cathedral.
It’s the gothic rave party, bring your glowsticks, this is black metal.)
Αυτό είναι ακριβώς το όραμά μου από όταν ξεκίνησα να παίζω, καιρό πριν το κομμάτι να γραφτεί, αλλά περιγράφει πλήρως αυτό που είχα για καιρό στο μυαλό μου.
Στις κυκλοφορίες σου υπάρχει ένα συγκεκριμένο vibe μιας φουτουριστικής δυστοπίας. Πώς αποφάσισες να αναφερθείς σε τέτοια κοινωνικοπολιτικά θέματα; Υπήρχαν εμπειρίες που έδωσαν κάποια ώθηση για να εδραιωθούν αυτές οι ιδέες στο μυαλό σου;
Το project Crystal Geometry είναι το πρώτο στο οποίο χρησιμοποιώ την δικιά μου φωνή. Στην αρχή ήθελα μόνο να χρησιμοποιώ φωνητικά στην μουσική μου για τα ηχητικά τους χαρακτηριστικά, σαν στοιχείο για το όλο sound design, να δημιουργήσω συναισθήματα. Αλλά μετά αντιλήφθηκα πως θα χρειαστεί να γράψω εγώ τους στίχους και έτσι βγήκαν πράγματα που είχα καιρό στο μυαλό μου, το βλακώδες σύστημα μέσα στο οποίο ζούμε και την ανάγκη για την καταστροφή του.
Μια αναπάντεχη κατάσταση μας οδήγησε σε έναν πιο ψηφιοποιημένο μουσικό κόσμο. Ποιες είναι οι ανησυχίες σου για τον τρόπο που θα εξελιχθεί η σκηνή;
Θα είναι ακόμα εφικτό να ζούμε από την underground μουσική σε μια εποχή που δεν μπορείς να ζήσεις με εκπτώσεις σε κυκλοφορίες και τα λεφτά από τα gigs θα είναι το μοναδικό πραγματικό εισόδημα;
Με τα live streams και με τις πρωτοβουλίες από πλατφόρμες όπως το bandcamp και τα labels που φτιάχνουν τα δικά τους compilation για στήριξη, οδηγούμαστε σε μια πιο ενεργή μουσική κοινότητα. Πιστεύεις πως αυτή είναι η σωστή συνταγή για τις μέρες που έρχονται;
Βοηθάει, αλλά δεν είναι αρκετό για να επιβιώσουν οι μουσικοί παραγωγοί. Θα χρειαστούμε είτε μια παράλληλη δουλειά ή την επιστροφή στα gigs.
Θα βοηθήσει το παραπάνω σε περισσότερες underground δραστηριότητες, στηριζόμενες κυρίως από το κοινό, ή θα καταλήξουμε κάπου αλλού; Ποια είναι η γνώμη σου;
Όσο λιγότερα πάρτι έχουμε, τόσο πιο underground θα γίνονται τα πράγματα. Και είναι κάτι το οποίο απεύχομαι.
Μια καλή και μια κακή σκέψη που έκανες στην τωρινή κατάσταση;
Θα ήθελα πραγματικά να επικεντρωθώ στην μουσική για το υπόλοιπο της ζωής μου, αλλά σε έναν κόσμο χωρίς gigs δεν ξέρω πώς αυτό μπορεί να γίνει εφικτό, γι’ αυτό σχετικά με αυτή την πλευρά τα πράγματα είναι άσχημα για ‘μενα. Το καλό είναι ότι αυτή η κρίση μπορεί να βοηθήσει κάποιους να ανοίξουν το μυαλό τους και να αντιληφθούν πόσο κακό είναι το σύστημα στο οποίο ζούμε. Σκέψου αυτό, ο Jeff Bezos είναι αυτός που κέρδισε περισσότερα από όλο αυτό. Οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι ανισότητες έχουν φτάσει σε ένα σημείο το οποίο κανείς δεν πρέπει να δέχεται.
Υπάρχει κάτι που θα ήθελες να αλλάξει ή να το δεις να αλλάζει στην μουσική βιομηχανία του είδους; Πώς θα υποστήριζες ή θα ξεκινούσες αυτή την αλλαγή από την πλευρά σου;
Βασικά θα ήθελα πάρα πολύ ο κόσμος να αγοράζει την μουσική!
Μια μόδα που βρίσκεις ενοχλητική από την πλευρά των καλλιτεχνών αλλά και των fans;
Βρίσκω τρομερά ενοχλητική την μόδα των κακόγουστων techno remix της pop/eurodance. Απευθύνεται σε κοινό με το ελάχιστο μουσικό ενδιαφέρον και δεν εξυψώνει κανέναν. Είναι καθαρά λειτουργικό, σχεδιασμένο για να κάνει τους ανθρώπους να χαμογελάνε με τρόπο οπισθοδρομικό, το αντίθετο δηλαδή από την εκπαίδευση του ακροατή. Θα ήθελα ο κόσμος να παίρνει την μουσική στα σοβαρά. Πολλές φορές το σοβαρό μπορεί να γίνει και διασκεδαστικό, δεν χρειάζεται να παρατήσεις κάπου το μυαλό σου για να απολαύσεις ένα πάρτι. Ένα αστείο κομμάτι σε κάποιο set είναι μια χαρά, αλλά όχι όταν αυτό αποτελείται εξ’ ολοκλήρου από eurodance remix στα 140bpm μιας techno trance, δηλαδή εντάξει αυτό είναι πολύ ευτελές. Αυτός μάλιστα ήταν και ο λόγος που αποσύρθηκα από την hardcore σκηνή πριν καιρό, οι άνθρωποι να θέλουν απλώς να παρτάρουν και να μην έχουν γούστο στην μουσική.
Ποιες είναι οι μελλοντικές σου προσδοκίες με τον τρόπο που τα πράγματα έχουν φτιαχτεί μέχρι σήμερα; Είμαστε καθόλου κοντά σε μια θετική κοινωνική αλλαγή;
Πιστεύω ότι είμαστε πιο κοντά στο 1984 από μια θετική αλλαγή, το μέλλον μου φαίνεται πολύ σκοτεινό.
Ένα μήνυμα που θα ήθελες να μοιραστείς;
Ας απολαύσουμε το γεγονός ότι είχαμε την ευκαιρία να χαρούμε την rave κουλτούρα, γιατί μπορεί να είμαστε και οι τελευταίοι. Να μην περιμένετε πολλά από το μέλλον και να γιορτάζετε όσο ακόμη μπορείτε!
Interview with Crystal Geometry.
Maxime Sabre, currently known as Crystal Geometry, is a producer from France that makes a great impact through his music and attitude. Enjoy his interesting interview for Beater.gr!
Thinking about it now, which are the most satisfying achievements and the most challenging experiences?
I think I am not easily satisfied so that’s a hard one. It’s also hard to rate satisfaction furthermore I don’t really feel I have accomplished much. So I don’t know. I can say I am happy about my album “Senestre” released on Sonic Groove and I enjoyed playing 200bpm hardcore to a crowd of 100k’s at Paris techno parade back in 2003. The current pandemic situation is a very challenging experience, I had the bright idea to quit my job to focus on music last September and now I am just like “unemployed” with limited perspectives. Challenging indeed.
What makes you produce such aggressiveness and intensity? What led you to this direction?
When I started producing music when I was 19, I wanted to create the most violent music possible, because as a listener that was what I was looking for in my teenage years. I started listening to metal when I was 11 and from there went from classic hard rock to black metal to hardcore techno to speedcore in a few years. Then, I started producing and I just wanted to make something even more violent and crazier. Nowadays, my music is far less aggressive and intense.
Where do you rely on when you have a creativity setback?
I try not to force myself, I don’t have a miracle solution, I usually spend the time I would have used to produce to watch movies or dig deep into Wikipedia. Music-wise there is always a lot of stuff I can do that don’t rely on creativity like organizing samples, converting studio tracks into their “live” counterparts by reproducing their sequence in the modular, digging the internet for new tracks, cutting loops from tracks I like for my hybrid sets.
Is there something that provided you with the right amount of confidence to continue? Any gig/s, collaboration/s, or personal experience?
I thought I would quit producing music in 2006 after being fed up with the hardcore scene and my label. I thought I could decide I would not make music anymore. But I can’t. Just a few months later I was just producing something totally different. From there I knew I will always produce music, being successful or not is not the point, it’s just something I have in me. I am not continuing out of confidence, I just can’t stop!
What do you have in mind when it comes to production and being there on the decks?
It’s two very different mindsets producing and djing for me. I don’t always produce with a clear idea of a concept for a track about half the time. I just let it happen by itself. I start with basic elements and build from there, improvising, trying to get “in the zone”. Most of the time I build from a number of ideas of what the track should sound like or the elements I want to use before producing. I take lots of notes in a very unorganized notebook. When I Dj I try to clear my mind and connect with the audience. I think in terms of directions, how from point A reaching point B in 3-4 tracks, how far can I bring people?
As a matter of fact, in the last few years there has been a significant amount of techno movement from the French side. What do you think was the reason for such passion and activity?
I can’t really say, I feel completely disconnected from the French scene, I am pretty much an outsider. Some sort of lone wolf. I haven’t been seriously involved in teams/groups/crews for a very long time now and so I don’t really know why the scene has been booming lately.
If you were not a producer and you were listening to your music for the first time, which track/release you would distinguish and why?
Probably the track “We follow the left-hand path” because that’s the first one I did that feels (to me) more like a song than a techno track
There is a certain track, “Killing Dance Sorcery”, that brings up images of a ravey and dark warehouse party. How do these three words describe your dancefloor vision?
Here are some lyrics from TTC (a French experimental hip hop band) collaboration with Modeselektor (Modeselektor – 2000007 ft. TTC) :
C’est la vengeance, c’est la punition, c’est la techno dans la cathédrale.
C’est la rave party gothique, sors tes glowsticks, c’est le black métal.
(this is revenge, punishment, it’s techno in the cathedral.
It’s the gothic rave party, bring your glowsticks, this is black metal.)
That has been exactly my vision since I first started playing long before that song was written, but it exactly captures what I had in mind for so long.
Your tracks give a certain vibe of a future dystopia. How did you decide to bring up such sociopolitical matters? Any experiences that pushed you even more to cement the subject?
Crystal Geometry is my first project using my own voice. At first, I only wanted to use a human voice in my music for its sound characteristics, as an element of sound design, to bring emotions. But then I realized I would need to write lyrics so I just brought what’s been on my mind for a long time, the bullshit system we are living in, and the need to destroy it.
An unpredictable situation led to a more digitized musical world. What are your concerns on how this will evolve the scene?
Will it still be possible to live from underground music in an era where you can’t live on record sale and money from gigs is the only real form of income?
With the live streams and some initiatives from platforms like Bandcamp or labels setting up a compilation for support, this leads to a more community-driven action. Do you think this is the recipe for the right direction for the days to come?
It helps but it won’t be enough to feed music producers. We will need either a side job or having gigs again.
Will this enhance the underground activities relied mainly, if not completely, on the support from the people or maybe this will lead to a different outcome? What is your opinion?
The less party there will be, the more underground everything will become as a matter of fact. That’s not what I am hoping for.
A good and a bad thought that you made in the current situation?
I would really like to be able to focus only on music in my life but in a world, without gigs, I don’t see it being possible therefore regarding the music side of things it’s all bad for me personally. The good thing is this crisis might help some people open their eyes to how bad the system we live under is. Think about it, Jeff Bezos is the one who has profited the most of this crisis. The richest keep getting richer whatsoever, social disparities and inequalities have increased to a point that nobody should accept.
Is there something you would like to change or see it changed in the musical industry of the genre? How would you embrace or initiate this difference from your side?
Well, I would love people to actually buy music!
A trend that you find disturbing on the side of the artists and of fans?
I find disturbing the trend of bad taste remix of pop/Eurodance into techno. It appeals to the public lowest interest in music, it doesn’t elevate anyone. It’s just functional, designed to make people smile in a regressive way, it’s the opposite of educating a listener. I would like people to take music seriously. Serious can be fun too, you don’t have to leave your brain aside to enjoy a party. A “joke” track in a set is fine but listening to a whole set of Eurodance remix into 140bpm techno trance, come on this is just lame. That’s what got me quitting the hardcore scene long before, people wanting only to party and having no taste for music.
What are your future expectations as how things are shaped until now? Are we any close to a positive social change?
I think we are closer to 1984 than a positive social change, the future looks very dark to me.
A message you would like to share?
Let’s enjoy the fact that we had the chance to enjoy rave culture, we could be the last ones. Don’t expect much from the future and celebrate while you can!
