Η έκθεση της Venice Biennale 1948 που άλλαξε την τέχνη για πάντα!
Παρότι εκείνη τη χρονιά, τα περισσότερα pavillion επιδείκνυαν έργα του Picasso, των Ιμπρεσσιονιστών και την «έκφυλη» τέχνη που προσπάθησαν να απαγορεύσουν οι Ναζί, ήταν η έκθεση της Guggenheim που προκάλεσε αναταρραχή και συγκέντρωσε το περισσότερο ενδιαφέρον. Η κυβισμός, ο φουτουρισμός, η αφαιρετική τέχνη και ο σουρεαλισμός βρήκαν για πρώτη φορά στέγη, στο μεγαλύτερο μεταπολεμικό event της τέχνης.
70 χρόνια μετά, αυτή η έκθεση θεωρείται ότι ανέτρεψε τον τρόπο που βλέπουμε την τέχνη. Ήταν πρωτοποριακή και ζωντανή, με 136 έργα από 73 καλλιτέχνες, όπως ο Kandinsky, ο Klee, ο Pollock, ο Rothko και ο Man Ray να εκτίθενται για πρώτη φορά. Ένα πολύχρωμο και πολυφωνικό σκηνικό που παράλληλα αιχμαλώτισε και μπέρδεψε το κοινό.
Αυτή η μπερδεμένη κριτική του κοινού εκδηλώθηκε επίσης και στα πρωτοσέλιδα του Τύπου:
“The Exhibition of Wonders or Guggenheim’s Noah’s ark?”
“Apologies, We Laughed.”
Όπως λέει η ίδια: “The pavilion was one of the most popular of the Biennale. What I enjoyed most was seeing the name of Guggenheim appearing on the maps in the public gardens next to the names of Great Britain, France, Holland… I felt as though I were a new European country.”
Το pavilion της Guggenheim έγινε το σημείο συνάντησης των καλλιτεχνών και της τέχνης από όλο τον κόσμο. Φωτογράφοι, κριτικοί, πρωθυπουργοί από όλο τον κόσμο συγκεντρώθηκαν επίσης από περιέργεια, μόνο για να καταλήξουν σε δημόσιους επαίνους, ο καθένας με τον τρόπο του.
Το θάρρος της Guggenheim να υποστηρίξει την τέχνη που αγαπά έδωσε μια νέα πνοή στην Biennale, η οποία έκτοτε όχι μόνο «συνομιλεί» με το κοινό, αλλά το καλεί σε συνεχείς προκλήσεις. Φέτος, το Peggy Guggenheim Museum της Βενετίας αποτίει φόρο τιμής στο έργο της Guggenheim, αναπαραστώντας την εμπειρία αυτού του “milestone event”. Η έκθεση είναι ενεργή μέχρι τις 25 Νοέμρβιου του 2019.