Μίνως Θεοχάρης – Δημήτρης Μακαλιάς: «Απέναντι στον έρωτα είμαστε όλοι ίσοι».

Οι δύο χρόνιοι φίλοι και ταλαντούχοι ηθοποιοί καταλαμβάνουν για πέντε τελευταίες παραστάσεις μέχρι την Κυριακή 9 Οκτωβρίου το θέατρο Blackbox και μας κλείνουν το μάτι με την παράσταση Smiley.

Πώς προέκυψε το Smiley και τι πρόκειται να δούμε;

M. Πριν δυο χρόνια ο Μάνος Πετούσης σκηνοθέτης της παράστασης, μας πρότεινε αυτό το έργο σε συνεργασία με την μεταφράστρια η οποία ειναι και φίλοι του δημιουργού Γκιγιόμ.

Με το που το διαβάσαμε, είπαμε το “ναι”. Μια ρομαντική ιστορία αγάπης ανάμεσα σε δυο αγόρια σήμερα. Η προσπάθειά τους να διαχειριστούν την ταχύτητα των μέσων κοινωνικής δικτύωσεις και όλες τις επιρροές αυτών στην καθημερινότητά τους. Πώς μπορούμε να έρθουμε κοντά ο ένας στον άλλον και πώς αφήνουμε ή όχι τις ανασφάλειές μας να πάρουν τον έλεγχο.

Θ. Είναι μια ρομαντική, διαδραστική κωμωδία που “ξεναγεί” το κοινό στη gay κουλτούρα. Έχει δανειστεί τη δομή της κλασικής ερωτικής κομεντί όπου δυο διαφορετικοί κόσμοι έλκονται και το ταξίδι ξεκινά. Ο ένας “ψαγμένος” αρχιτέκτονας και ο άλλος “λαϊκός” μπάρμαν. Ωστόσο οι προθέσεις είναι καθαρές και σε καμία περίπτωση καρικατούρες ανθρώπων.

Μ. Το άλλο επίσης φοβερό ειναι η προσαρμογή στην πόλη που παίζουμε. Η παράσταση ξεκίνησε απο την Βαρκελώνη, και εμείς τη φέραμε στην Αθήνα και τώρα στη Θεσσαλονίκη, προσαρμόζοντας μέρη, δρόμους, περιοχές.

Και η συνέχειά του;

Μ. Θα επιστρέψουμε στην Αθήνα και στη συνέχεια στην Πάτρα και όπου αλλού μας βγάλει.

Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης βοηθούν ή τα κάνουν μαντάρα;

Θ. Όλα βοηθάνε, αν θέλεις να βοηθηθείς!

Μ. Σίγουρα η ταχύτητα μετάδοσης του μηνύματος μπορεί να σε φέρει πιο κοντά στον άλλον αλλά ταυτόχρονα μπορεί και να σε απομακρύνει. Λανθασμένες ερμηνείες και παραφράσεις είναι πιθανότερο να συμβούν λόγω απόστασης.

Το τελευταίο emoji πουστείλατε και λάβατε.

Θ. Δε χρησιμοποιώ καθόλου emojis, αλλά πάρα πολλά θαυμαστικά ή τελίτσες, ξέρεις ότι και καλά πάντα υπονοώ κάτι.

Μ. Το χειρότερο μου είναι φατσούλα που αντί για μάτια έχει Χ Χ. Μου προκαλεί άσχημα συναισθήματα. Μερικές φορές μου αρέσει να στέλνω το κεφάλι του εξωγήινου γιατί όντως νιώθω εκτός τόπου και χρόνου εκείνη τη στιγμή

Πώς σας φαίνεται η προσαρμογή στη Θεσσαλονίκη;

Μ. Στην Αθήνα ολοκληρώθηκε ένας κύκλος παραστάσεων, περάσαμε πολύ ωραία, κάναμε και μεταμεσονύχτιες τα Σάββατα, στην καρδιά της αθηναϊκής νύχτας. Τώρα στη Θεσσαλονίκη, ξεκινήσαμε την προηγούμενη εβδομάδα και μέχρι 9 Οκτωβρίου θα δώσουμε τις 5 τελευταίες μας παραστάσεις. Το κοινό είναι πολύ ενεργό και εμπλέκεται πολύ όμορφα

Θ. Το κοινό της Θεσσαλονίκης είναι πιο εξωστρεφές από το αθηναϊκό. Βέβαια σε αυτό μπορεί να συμβάλει και η δική μας πλέον πιο έμπειρη ματιά προς το έργο, όπως επίσης και ο ίδιος ο χώρος. Όταν λες μια ιστορία με αλήθεια και με χιούμορ ο κόσμος χαλαρώνει και περνάει πολύ ωραία. Είναι πολύ κοντά στα κείμενα που γράφω, υπάρχει μια συνέπεια ως προς αυτό.

Μ. Ναι, το Blackbox είναι φοβερό. Ένας χώρος ζεστός, για άμεση επαφή με τον θεατή, ο οποίος γίνεται συμπαίκτης.

Η μεταξύ σας συνεργασία.

Μ. Μας αρέσει να δουλεύουμε μαζί. Είναι μια συνεργασία που κρατάει χρόνια και θέλουμε συνεχώς να την εξελίσσουμε.

Θ. Δεν είναι μόνο η επικοινωνία εκτός σκηνής αλλά και εντός και αυτό δε συμβαίνει με όλους σου τους φίλους. Να υπάρχει σκηνική χημεία πέρα από την προσωπική φιλία. Συνενοούμαστε πολύ γρήγορα, με τα βλέματα, άμεσος συντονισμός.

Μ. Είναι σαν να παίζεις ποδόσφαιρο. Κάποιος σου κάνει μια πάσα που δεν την περιμένεις αλλά είσαι εκεί για να ανταποκριθείς και να συνεχίσεις τη φάση.

Θ. Η κοινή μας αισθητική μας οδηγεί να πειραματιζόμαστε σε νέα σχέδια, να συμπληρώνουμε, να αφαιρούμε και να σχηματίζουμε εντέλει τον από κοινού μας κώδικα.

Η χαλάρωση μετά τη δουλειά. Μουσική, ταινίες;

Μ. Δουλεύοντας μέχρι αργά στο θέατρο, μου αρέσει μετά να πηγαίνω στο σινεμά. Βλέπω τα πάντα. Επιζητώ το ταξίδι μιας κινηματογραφικής διαδρομής.

Θ. Μπορώ να ακούω άπειρες ώρες μουσικής, οτιδήποτε νέο ή παλιό. Όσο για τον κινηματογράφο αποφεύγω τις πολύ “σοβαρές” ταινίες, γιατί είναι πολύ πιεσμένη η κατάσταση γενικά, με τα κοινωνικο-οικονομικο-πολιτικά και θέλω απλά να χαλαρώσω και να δω κάτι “υπερηρωικό”! Επίσης, ενδέχεται να “λιώσω” σε σειρές ελληνικές και ξένες ή απλά να περιηγούμαι με τις ώρες από τη μια σελίδα του ίντερνετ στην άλλη.

Υπάρχουν ρόλοι που θέλετε να διεκδικήσετε και να κερδίσετε;

Μ. Δεν έχω στο μυαλό μου ρόλο φετίχ. Πέρα φυσικά από τον Πήτερ Παν που ήθελα να το κάνω και το έκανα, γιατί μου αρέσει να πετάω!

Θ. Θα ήθελα να ξανακάνω μιούζικαλ αλλά με μια ανατροπή. Όχι μωρέ πάλι τον κομπέρ δηλαδή, κάτι πιο ιντριγκαδόρικο.

Η κατάσταση του ελληνικού θεάτρου σήμερα.

Θ. Το ελληνικό θέατρο είναι ακραίο. Για να το προσδιορίσουμε καλύτερα, θεωρώ πως δεν υπάρχει μια μέση λύση. Υπάρχουν τεράστιες συγκεντρώσει στο μεν άκρο όπου βρίσκουμε καλλιτέχνες που προσφέρουν τέχνη τελείως εσωτερικής κατανάλωσης, μόνο για κριτικούς, συναδέλφους και συγκεκριμένο κοινό και στο άλλο άκρο του υπερβολικά εμπορευματοποιημένου.

Μ. Θεωρώ πως υπάρχει υπερπροσφορά και απλά ο καθένας βρίσκει εντέλει αυτό που ψάχνει. Από το πολύ λαϊκό μέχρι το ελιτίστικο. Από το ερασιτεχνικό μέχρι την υπερπαραγωγή.

Θ. Έχουμε λίγο κόμπλεξ να μη φανούμε φθηνοί και από την άλλη μην πούν ότι κάνουμε αρπαχτή και αυτό μου λείπει τόσο ως θεατής όσο και ως καλλιτέχνης.

Τα συγκινητικά κομμάτια μέσα σε μια ανατρεπτική κωμωδία.

Θ. Ο χαρακτήρας που υποδύεται ο Δημήτρης παρομοιάζει τους συντρόφους που έχουν όλοι όσοι είναι γύρω του με μπύρες. Και αυτός ψάχνει αλλά δεν μπορεί να βρει την ιδανική του μπύρα. Με συγκινεί κάπως αυτή η παρομοίωση, γιατί νομίζω χαρακτηρίζει μια ολόκληρη γενιά. Οι περισσότεροι απολαμβάνουν μια μπύρα και όταν τελειώσει βρίσκουν με ευκολία μια άλλη ακόμη και αν δεν τους αρέσει όσο η προηγούμενη. Ωστόσο υπάρχουν και αυτοί που συνεχίζουν και επιμένουν να ψάχνουν την ιδανική, όσο κόπο κι αν χρειαστεί να καταβάλουν.

Μ. Είναι πολύ φορτισμένη η σκηνή που ο χαρακτήρας του Μίνωα ξυπνάει από έναν εφιάλτη. Σύμφωνα με έναν ιαπωνικό μύθο, όλοι οι άνθρωποι έχουν δεμένη στο πόδι τους μια κόκκινη κλωστή η οποία καταλήγει σε έναν και μόνο άνθρωπο. Αυτός λοιπόν βλέπει στον ύπνο του πως στο άλλο άκρο της κλωστής δεν υπάρχει κανείς.

Θ. Το μότο της παράστασης είναι “απέναντι στον έρωτα είμαστε όλοι ίσοι” και αυτό εμπεριέχει όλες τα σκαμπανεβάσματα της σχέσης.

Η πρώτη φορά που είδε ο ένας τον άλλον και η γνωριμία.

Θ. Τον είδα πρώτη φορά στον μονόλογο “Νούμερο 17”, στις Ροές το 2007 και θυμάμαι πως σχεδόν είχα ζηλέψει αυτό που μόλις είχα δει. Μπορεί και να μην μιλήσαμε εκείνο το βράδυ γιατί έφυγα με τη σκέψη πως εγώ δεν θα το έκανα ποτέ.

Μ. Εγώ πάλι θυμάμαι να γνώρισα τον Μίνωα σε κάτι πιο ποπ. Στα γυρίσματα της σειράς του ant1 “Steps”, στα δυο πρώτα επεισόδια.

Θ. Στη συνέχεια οι δρόμοι μας διασταυρώθηκαν πολλές φορές, είτε μέσα από κοινούς αγαπημένους ανθρώπους είτε από συνεργασίες. Έχουμε γίνει με έναν τρόπο οικογένεια!

______________________
Κείμενο: Guillem Clua
Σκηνοθεσία: Μάνος Πετούσης
Μετάφραση: Μαρία Χατζηεμμανουήλ
Φωτογραφίες – Σχεδιασμός Αφίσας: Νίκος Καρανικόλας
Μουσική: Στάμος Σέμσης
Στίχοι: Φωτεινή Αθερίδου, Μίνως Θεοχάρης
Βοηθός Σκηνοθέτη-μουσική επιμέλεια: Δανάη Μπάρκα
Παραγωγή: M101 / Γιάννης Μπαλαφούτης

BLACKBOX
Βασιλίσσης Όλγας 65 &Φλέμινγκ 2, Θεσσαλονίκη
τηλ. 2310 829254

από τη Τετάρτη 28/9/16
και μόνο για δέκα παραστάσεις

ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ &ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ
Τετάρτη 5 Οκτωβρίου
Βραδινή | Ώρα έναρξης 21:15 | Γενική είσοδος 10€

Πέμπτη 6 Οκτωβρίου έως και Σάββατο 8 Οκτωβρίου
Βραδινή | Ώρα έναρξης 21:15 | Γενική είσοδος 12€ | Μειωμένο 10€ (Φοιτητικό, ανέργων & group > 15 ατόμων)

Κυριακή 9 Οκτωβρίου (Τελευταία παράσταση)
Απογευματινή | Ώρα έναρξης 20:00 | Γενική είσοδος 12€ | Μειωμένο 10€ (Φοιτητικό, ανέργων & group > 15 ατόμων)

Φοιτητές δραματικών σχολών και Τμήματος Θεάτρου Α.Π.Θ.: 5€

Προπώληση
www.ticketservices.gr
www.gooddeals.gr
και στο ταμείο του θεάτρου

Ώρες Ταμείου
Δευτέρα με Κυριακή
10:30 – 13:30 & 17:30 – 21:00
Τηλ. 2310 829254