Μια Σωτηρία, παρούσα στη σκηνή!

Κείμενο: Βαγγέλης Μακρυγιάννης

Μία παράσταση με τη Σωτηρία Μπέλλου να μιλάει για την πολυτάραχη ζωή της, καθώς βρίσκεται στο νοσοκομείο, εν αναμονή της χειρουργικής επέμβασης, που είχε ως αποτέλεσμα να χάσει τη φωνή της. Το θεατρικό έργο «Σωτηρία με λένε» της δημοσιογράφου Σοφίας Αδαμίδου ανεβαίνει, για πρώτη φορά, στο ΚΘΒΕ.

Το δυνατό στοιχείο της παράστασης είναι αδιαμφισβήτητα η ερμηνεία της ηθοποιού Έφης Σταμούλη, η οποία είναι απόλυτα συνεπής στην προσέγγισή της, από την αρχή, μέχρι το τέλος. Με αβίαστες μεταστροφές στις εντάσεις της, η έμπειρη ηθοποιός φανερώνει την ανήσυχη και έντονη προσωπικότητα της μεγάλης ερμηνεύτριας, Σωτηρίας Μπέλλου, αλλά και την εύθραυστη εσωτερική της κατάσταση, λίγες ώρες πριν τη δύσκολη επέμβαση. Με πλήθος εκφραστικών μέσων, προσφέρει συγκινητικές και χιουμοριστικές στιγμές, ενώ θα λέγαμε πως κατορθώνει να δημιουργήσει στο κοινό την αίσθηση, ότι μπροστά του βρίσκεται πραγματικά η Σωτηρία Μπέλλου.

Η άλλη ηθοποιός επί σκηνής, Ειρήνη Μουρελάτου, ως νοσοκόμα, στηρίζει τη σκηνική δράση, με μια λιτή, καθαρή ερμηνεία, που λειτουργεί βοηθητικά στην εξέλιξη του χαρακτήρα της πρωταγωνίστριας.

Ο σκηνικός χώρος δίνει ξεκάθαρα την αίσθηση του δωματίου ενός νοσοκομείου, και αυτό είναι αρκετό για να μεταφέρει στους θεατές τη δυσφορία και την απομόνωση, που θα βίωνε και η ίδια η Σωτηρία Μπέλλου, εκείνες τις ώρες. Χαρακτηριστική είναι η τάση της να θέλει να βγει από το δωμάτιο κάθε στιγμή που η νοσοκόμα φεύγει, γεγονός που έρχεται σε ταύτιση με τον αντισυμβατικό χαρακτήρα της και την ανάγκη της για απόλυτη ελευθερία. Σκηνοθετικά, η Χριστίνα Χατζηβασιλείου φαίνεται να επέλεξε να κινηθεί σε καθαρές γραμμές, με συγκεκριμένα δομικά πλαίσια, ώστε να κεντρίσει το θεατή, με τις ερμηνείες των δυο γυναικών. Ιδιαίτερα πετυχημένη είναι η λειτουργία των ορίων του νοσοκομειακού δωματίου, τα οποία συχνά περνούσε η πρωταγωνίστρια, ώστε να μεταβεί στη διήγηση ιστοριών, από το έντονο παρελθόν. Με την ταυτόχρονη αλλαγή του φωτισμού, η μετάβαση γίνεται αρμονικά και οδηγεί στη κορύφωση του ενδιαφέροντος. Η χρήση μεγάλων μουσικών επιτυχιών της Σωτηρίας Μπέλλου είναι κομβική, ώστε να παρασυρθεί το κοινό σε μια συγκινησιακή φόρτιση, που ωστόσο μπορεί να θεωρηθεί εύκολο τέχνασμα από πολλούς, μιας και κατά τη διάρκεια της αναπαραγωγής των τραγουδιών, δε συνέβαινε κάποια ανάλογα ισχυρή σκηνική δράση, που ίσως να οδηγούσε την παράσταση σε κάποια λιγότερο κλισέ κατάσταση. Χαρακτηριστικό τέτοιο παράδειγμα το φινάλε, όπου φεύγει από τη σκηνή η πρωταγωνίστρια και το κοινό μένει στο απόλυτο σκοτάδι, ακούγοντας τη μουσική και σιγοτραγουδώντας.

Συνολικά, η παράσταση επιτυγχάνει να κεντρίσει το ενδιαφέρον όλων, ακόμη κι αυτών που πιθανόν να μη γνώρισαν ή ενδιαφέρθηκαν να μάθουν το έργο και τη ζωή της Σωτηρίας Μπέλλου. Αξίζει να σημειωθεί ξανά η ερμηνεία της Έφης Σταμούλη, που σηκώνει το μεγαλύτερο βάρος της προσπάθειας αυτής, αλλά και το μεγαλύτερο μερίδιο της επιτυχημένης πορείας της παράστασης.

Συντελεστές
Σκηνοθεσία-δραματουργική επεξεργασία: Χριστίνα Χατζηβασιλείου
Σκηνικά-Κοστούμια: Όλγα Χατζηιακώβου
Φωτισμοί: Μαρία Λαζαρίδου
Μουσική επιμέλεια: Χριστίνα Χατζηβασιλείου
Ηχητική επιμέλεια: Γιάννης Πειραλής
Βοηθός σκηνοθέτη: Μαρία Λαζαρίδου
Οργάνωση παραγωγής: Marleen Verschuuren

Παίζουν με αλφαβητική σειρά: Ειρήνη Μουρελάτου, Έφη Σταμούλη

Μικρό Θέατρο Μονής Λαζαριστών

Ημέρες και ώρες παραστάσεων

Τετάρτη 18:00, Πέμπτη-Παρασκευή-Σάββατο 21:00, Κυριακή 19:00