Γιώργος Χατζηπαύλου: Ένας σαραντάρης ή δυο εικοσάρηδες;

Συνέντευξη με τον έναν από τους πιο αστείρευτους και παραγωγικούς Έλληνες comedians.

Αντί εισαγωγικού, βαρετού κειμένου για το πως και γιατί βρεθήκαμε, παραθέτω γεγονός. Δίπλα από το παγκάκι, στο οποίο καθόμαστε, περνάει ένας κύριος, κρατώντας από το χέρι το γιο του. Ο Γιώργος μονολογεί πως πλέον νοιώθει πιο κοντά στον κύριο, παρά στο παιδάκι. Και εγένετο σαράντα!

Το “σχεδόν 40” και η έλλειψη αντοχών.

Αυτός ο ευφάνταστος, περίτεχνος, περίπλοκος τίτλος, προφανώς σχετίζεται με την ηλικία μου. Θέματα που με απασχολούν σήμερα, αν δεν έχουν την ωριμότητα, έχουν σίγουρα την εμπειρία των 38 χρόνων που έκλεισα το καλοκαίρι. Μια αναδρομή σε ό,τι ζει ένας άντρας από την παιδική, την τρομερή εφηβική ηλικία και εντέλει, την ενηλικίωσή του. Ξεκίνησα να το γράφω όταν συνειδητοποίησα πως έριχνα ευθύνες αλλού, για τη δική μου βιολογική φθορά. Για παράδειγμα, έπινα 2 ποτά, το επόμενο πρωί ήμουν ένα ράκος και κατέληγα πως τα ποτά ήταν νοθευμένα. Αντίστοιχα, καθόμουν μια ώρα στον ήλιο και έβλεπα μυγάκια κατηγορώντας την τρύπα του όζοντος. Χρειάστηκε να αποδεχθώ την έλλειψη αντοχών, λόγω ηλικίας, και να ξορκίσω με κάποιο τρόπο, αυτή τη δεύτερη 20ετία.

Η διαδικασία της συγγραφής

Γενικά, κρατάω σημειώσεις κάθε μέρα. Φροντίζω 4-6 ώρες καθημερινά, να κάθομαι στο γραφείο και να δουλεύω το κείμενό μου. Κάποια κείμενα είναι πιο “ζωντανά”, σε “ιντριγκάρουν” να ασχοληθείς περισσότερο μαζί τους. Έχεις υλικό, το οποίο εντέλει σχηματοποιείται πάνω στη σκηνή. Και αυτό είναι το σημαντικότερο κομμάτι, καθώς εκεί αποκτάς παρτενέρ. Βλέπεις ακριβώς τι λειτουργεί και πως.

Είναι μια αντρική παράσταση; Γραμμένη από άντρα για άντρες; Το γυναικείο κοινό, πού χωράει σε όλο αυτό;

Δε νομίζω ότι η παράσταση έχει ως κεντρικό άξονα τη ζωή ενός άντρα. Άλλωστε, τι είναι ένας άντρας, χωρίς μια γυναίκα στο πλάι; Ομολογουμένως, τα περισσότερα κομμάτια στη ζωή μας, διαμορφώνονται από το έτερον ήμισυ. Μοιραία, έχω ένα μεγάλο κομμάτι, το οποίο τιτλοφορείται “πρώτα ραντεβού”. Όταν είσαι στην εφηβεία, πιστεύεις παθολογικά πως μια γυναίκα σε απορρίπτει, επειδή έκανες τη χωρίστρα σου στη λάθος πλευρά. Το αντρικό μυαλό το καταλαμβάνουν φοβερές ανοησίες. Σε κάθε ηλικία. Το “έβαλα τη λάθος μπλούζα” αντικαθίσταται από το “δεν την πήγα στο σωστό εστιατόριο” και πάει λέγοντας. Ένας πιτσιρικάς θα αναγνωρίσει τον εαυτό του και θα δει ίσως το μέλλον του. Όσο για τις γυναίκες που έρχονται στην παράσταση, γελάνε συνωμοτικά, εκλεπτυσμένα. Ακριβώς όπως είναι ως φύλο.

Το stand up, το ελληνικό

Το stand up στην Ελλάδα είναι είδος προς εξέλιξη και μάλιστα, με γεωμετρική πρόοδο. Ωστόσο, εκλείπουν οι χώροι με κύρος, να το εμπιστευτούν μαζικά και να το στηρίξουν. Υπάρχει η αντίληψη της μόδας και πολλοί επιχειρηματίες στο χώρο της διασκέδασης, το αντιμετωπίζουν ως παράσταση-δώρο για τους θαμώνες τους. Στην Ελλάδα, υπάρχει το εξής παράδοξο: δεν έχουμε γίνει ακόμα τόσο mainstream, ώστε να βρεθούν διάφορες ηλικίες σε κοινό μπαρ για ποτό. Στην Αγγλία, για παράδειγμα, σε παραστάσεις και σε μπαρ, μπορεί να δει κανείς όλες τις ηλικίες. Στην Ελλάδα, το κοινό μεγαλύτερης ηλικίας θα πάει πιο εύκολα σε θεατρική σκηνή, παρά σε οποιονδήποτε άλλο χώρο.

Τα πρότυπα και οι φίλοι

Μ’ αρέσει ο Γούντι Άλεν. Έχει κάνει ελάχιστο stand up, μόλις 4 χρόνια, αλλά εκεί ήταν που έφτιαξε την περσόνα του νευρωτικού, που βλέπουμε στις ταινίες του. Επίσης, αγαπημένοι οι Τζέρι Σάινφελντ και Λούις Σι Κέι. Αν έπρεπε να διαλέξω Έλληνες, ξεχωρίζω τους Λάμπρο Φισβή, Αριστοτέλη Ρήγα και Δημήτρη Δημόπουλο. Αυτούς τους 3 ενδεικτικά, γιατί έχουν αρκετά διαφορετικό στυλ μεταξύ τους και μεγάλες παραστάσεις.

Δουλειά για το σπίτι και το γέλιο στη καθημερινότητα

Γενικά, δε γελάω εύκολα και για να είμαι ειλικρινής, δεν το επιδιώκω, για λόγους ισορροπίας. Προτιμώ να διαβάζω αστυνομικά μυθιστορήματα. Φαντάσου ένα λογιστή να επιστρέφει σπίτι για να ξεκουραστεί και να ξαπλώνει στον καναπέ του, αγκαλιά με 10 ισολογισμούς.

Ομολογουμένως, γελάω πάρα πολύ με διαλόγους μικρών παιδιών. Ειδικά στην ηλικία των 3- 4 χρόνων, που προσπαθούν να συνεννοηθούν ένα κοριτσάκι με ένα αγοράκι, μου φαίνεται εξωφρενικά αστείο το τι μπορεί να ειπωθεί. Και το πιο αστείο είναι ότι όντως, είναι μια προεπισκόπηση για ό,τι ακολουθήσει.

Υπάρχει κάπου στο πίσω μέρος του μυαλού, το “σχεδόν 60”;

Όταν τελειώνω το κείμενο μιας παράστασης, λέω ότι δε θα ξαναγράψω ποτέ. Τελευταία φορά. Θα κάνω κάτι άλλο μετά. Θα γράφω κείμενα για άλλους. Το “σχεδόν 60” πάντως, θα ήθελα να συμβεί. Σε 15-20 χρόνια, θα είναι δυνατό. Και θα ήθελα να είμαι μέρος του.

Περισσότερες Πληροφορίες

Θέατρο Αθήναιον (Βασιλίσσης  Όλγας 35 , Τηλέφωνο 2310 832 060)
Παραστάσεις: Παρασκευή 21, 28 Οκτωβρίου & 4 Νοεμβρίου. Σάββατο 22,29 Οκτωβρίου & 5 Νοεμβρίου. Κυριακή 23, 30 Οκτωβρίου και 6 Νοεμβρίου.
Ώρα έναρξης: Παρασκευή & Σάββατο στις 21:30, Κυριακή στις 20:00.
Διάρκεια: 120 λεπτά (με διάλειμμα)
Εισιτήρια: 10 ευρώ (κανονικό), 8 ευρώ (φοιτητικό – μαθητικό – ανέργων).
Προπώληση: Ηλεκτρονικά στο ticketservices.gr, στο ταμείο του Αθήναιον τις ημέρες των παραστάσεων και στο ταμείο του Θεάτρου Αριστοτέλειον (Εθν.Αμύνης 2 – τηλ. 2310262051)
‘Ωρες ταμείων: 10:30 – 14:30 & 17:30 – 21:00.

Αγοράστε έγκαιρα το εισιτήριό σας ηλεκτρονικά από εδώ!