“Βetween me: Αλλάζω εγώ αλλάζει και αυτό μαζί μου “

Κείμενο: Κατερίνα Καρσιώτη

Κάτι όμορφο και δημιουργικό συνέβη στην Αθήνα πριν λίγες εβδομάδες και συγκεκριμένα, στην οδό Ευμολπιδών, στο Κεραμεικό, όπου στεγάζεται το Σύγχρονο Θέατρο. Από τις 16 μέχρι και τις 26 Απριλίου, στα πλαίσια του φεστιβάλ Scale # 1:100, παρουσιάστηκαν επί σκηνής ποικίλες παραστάσεις.

Εμείς βρεθήκαμε εκεί, παρακολουθήσαμε και προβληματιστήκαμε. Πρόκειται για ένα project της «KUNST-STOFF productions» και του Γιάννη Αντωνίου, ένα σημείο συνάντησης εκεί, όπου οι τέχνες συγκλίνουν με κέντρο το σώμα, μία σκέψη πάνω στο χορό και την κοινωνική του οργάνωση. Κίνηση, ρυθμός, ήχοι και χρώματα, όλα τόσο αρμονικά δεμένα.

Η αυλαία του φεστιβάλ άνοιξε στις 16 Απριλίου, μ’ ένα opening event, με την υποστήριξη του «AthensSyn». Την δεύτερη ημέρα του φεστιβάλ, στα πλαίσια του οποίου έλαβαν χώρα τέσσερις παραστάσεις, η σύζευξη του σύγχρονου χορού και των στοιχείων σωματικού θεάτρου ήταν εμφανέστατη. Άλλωστε, δεν είναι λίγες οι φορές που το σώμα μπορεί να αντικαταστήσει το λόγο, να “μιλήσει”, να εκφραστεί, να εξωτερικεύσει.

Παρόλο που ζούμε σε μία εποχή αστάθειας και η κρίση καραδοκεί, η τέχνη από τη μεριά της διεκδικεί, ανθεί και δημιουργείται μέσα από δύσκολες συνθήκες. Άλλωστε, για να καταφέρει ο άνθρωπος να ξεπεράσει, έστω και για λίγο, τον κοινωνικό χαμό που συμβαίνει γύρω του, καλλιεργεί ολωσδιόλου αυθόρμητα, την καλλιτεχνική και δημιουργική του πλευρά, βρίσκοντας εκεί τη διέξοδό του, την έμπνευσή του. Έτσι, λοιπόν, όλο και περισσότερο, παρακολουθούμε την γέννηση θεατρικών σχημάτων και ομάδων χορού, που κινούνται εκτός των ευθύγραμμων παραδοσιακών συμβατικών πραγμάτων και προάγουν τη μοντέρνα και μεταμοντέρνα τέχνη.

Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με τις παραστάσεις, που παρακολουθήσαμε κατά την διάρκεια της δεύτερης ημέρας του Scale # 1:100. Παραστάσεις έξω από τα καθιερωμένα πρότυπα, όπου ο σύγχρονος χορός, μαζί με το φορμαλιστικό η αλλιώς σωματικό θέατρο, δείχνει να κυριαρχεί. Εκεί, όπου το σώμα των performers, ως βασικό συστατικό, θα αποτελέσει το υλικό για την παράσταση, εκεί όπου τα πάντα διατυπώνονται μέσα από την κίνηση και τις εκφράσεις του σώματος και του προσώπου.

Εμείς εστιάζουμε στην παράσταση «Μεταξύ μου – Between me». Μία παράσταση, που αποτελεί αποτέλεσμα μιας ολοκληρωμένης συνθετικής και δημιουργικής έρευνας ενός έτους, επάνω στο θέμα  της εσωτερικής ψυχικής και διανοητικής αλλαγής. Διαπραγματεύεται το θέμα της πάλης, μεταξύ του θέλω και του πρέπει, η οποία καθορίζεται από τη συγκυρία της τυχαιότητας και βιώνεται ως ακροβασία, επάνω στα όρια της ατομικής μας ασφάλειας.

Το έργο οργανώνεται σε τρεις εικόνες. Έξι χορευτές δημιουργούν τρία κινητικά δίπολα (duetti). Άλλοτε ταυτόσημα και άλλοτε αντιθετικά, σκιαγραφώντας τρία εννοιολογικά τοπία. Πρόκειται για μια τριλογία και για μία παράσταση, που αγγίζει την αισθητική γαλλικής ταινίας. Τα τρία πλαίσια, στα οποία διαρθρώνεται η παράσταση, είναι υφολογικά, εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους.

Το πρώτο πλαίσιο έχει, ήδη, παρουσιαστεί τον Ιανουάριο του 2015, ως έργο σε εξέλιξη (work in progress), στο «Athens Video Dance Festival», στη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα, ενώ το δεύτερο και τρίτο πλαίσιο, επίσης ως έργο σε εξέλιξη, παρουσιάστηκε στις 17 Απριλίου, στα πλαίσια του Festival Scale # 1:100. Αναμένεται τώρα το νήμα, το οποίο έξυπνα και δημιουργικά θα περιπλέξει και τα τρία αυτά πλαίσια, για να μας τα ξεδιπλώσει στην επίσημη πρεμιέρα της παράστασης, η ημερομηνία της οποίας, περιμένουμε ανακοινωθεί σύντομα.

Μία παράσταση, που πραγματικά αφορά όλους μας. Μία παράσταση, που εντρυφεί στο θέμα της εσωτερικής αλλαγής, που προβληματίζει, που αφυπνίζει. Και όλα αυτά, μέσω της δύναμης του χορού και της επιστράτευσης του σώματος, της κίνησης και της έκφρασης του προσώπου. Το σώμα του καλλιτέχνη πάλλεται, αντιστέκεται και εξεγείρεται, μέσα από διάφορες μορφές έκφρασης. Στην προκειμένη περίπτωση, μέσω του σύγχρονου χορού και της δυναμικής του. Άλλωστε, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το σώμα ανά τους αιώνες, δέχτηκε κακουχίες, βασανιστήρια και εξευτελισμούς. Τώρα είναι η σειρά του να δείξει το κάλλος και την ιδεολογία του, μέσα από την τέχνη, είτε διαμαρτυρώντας, είτε εκθέτοντας, είτε παίζοντας μία προσωπική, πολιτική, κοινωνική ιδέα.

Οι Αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν πως ο χορός είναι ένα υψηλό δώρο. Ήταν πιστά αφοσιωμένοι σ’ αυτό. Και για να κλείσουμε με κάτι από την παράσταση, μην ξεχνάτε ότι

“Για να αλλάξω κάτι, χρειάζεται να θέλω.
Αυτό που θέλω να αλλάξω, αλλάζει εμένα.
Αλλάζω εγώ, αλλάζει και αυτό μαζί μου”.

**Πληροφορίες Παράστασης
Ιδέα,σύλληψη – Σοφία Κονδυλιά
Χορογράφος – Σοφία Κονδυλιά
Βοηθός χορογράφου – Ζαφειρία Τσιρακάκη
Χορεύουν – Σοφία Κονδυλιά, Καρολίνα Θελερίτη, Ζαφειρία Τσιρακάκη, Ιουλία Κουκουζέλη, Φωτεινή Αγγελη.
Παραγωγή – Τeam in progress 2015

Κάνε click εδώ για να ακούσεις τον Beater.gr σε νέο παράθυρο!
Ακολούθησε τον Beater.gr σε Facebook, Twitter και Instagram!