Γιώργος Χρανιώτης: «Η μοναχικότητα είναι ένας ωραίος δρόμος για να καταφέρεις να επιβιώσεις».

Βίντεο & Φωτογραφίες: Άννα Καρμίρη, Φανή Σταυρίδου, Ορέστης Τσιάνης
Ήχος: Νίκος Καλλιάνης

Ο Γιώργος Χρανιώτης συμπρωταγωνιστεί, μαζί με τον Αλέκο Συσσοβίτη, στην πάρασταση “Ο βουβός σερβιτόρος” σε σκηνοθεσία Άρη Τρουπάκη. Δυο επαγγελματίες δολοφόνοι, κλεισμένοι σε ένα υπόγειο, περιμένουν το επόμενο θύμα τους. Ή τουλάχιστον έτσι νομίζουν. Σκοτώνουν την ώρα τους χαζολογώντας με επουσιώδη θέματα και μικροζητήματα, όταν ο φάκελος που γλιστράει κάτω από την πόρτα, σηματοδοτεί την αρχή μιας παρανοϊκής αναζήτησης. Η επικίνδυνη κωμωδία του Χάρολντ Πίντερ σηματοδοτεί την έναρξη μιας νέας εποχής για το θέατρο Αθήναιον, στην Θεσσαλονίκη.

Πώς προέκυψε η συνεργασία με τον Αλέκο Συσσοβίτη;

Η σκέψη για την συνεργασία μας υπήρχε εδώ και δώδεκα χρόνια, χωρίς να τα έχουμε καταφέρει όλο αυτό το διάστημα. Μία συζήτηση το καλοκαίρι κι ένα τηλέφωνο τον χειμώνα, ήταν αρκετά. Ο Αλέκος μου πρότεινε κάποια κείμενα και προτίμησα τον “Βουβό Σερβιτόρο” του Πίντερ, από τον οποίο γοητεύτηκα την προηγούμενη χρονιά, συμπρωταγωνιστώντας στον “Επιστάτη” με τον Γιώργο Κιμούλη.

Συγκεκριμένα ποιο στοιχείο βρίσκεις γοητευτικό, στα έργα του Χάρολντ Πίντερ;

Το στοιχείο της προσωπικότητας του Πίντερ, που αποτυπώνεται και στην συγγραφή των περισσοτέρων έργων του, είναι η αποκρυπτογράφηση. Ο Πίντερ θέτει ένα αίνιγμα το οποίο καλείται ο ηθοποιός να λύσει. Δεν χρησιμοποιώ την λέξη “αποκρυπτογράφηση” τυχαία, καθώς ο Πίντερ αρέσκεται να κρύβεται πίσω από τις λέξεις, όπως κάνουμε οι περισσότεροι άνθρωποι. Μιλάμε για τον καφέ, ενώ θέλουμε να μιλήσουμε για το πόσο μόνοι μας είμαστε. Μιλάμε ακατάσχετα για το ποδόσφαιρο ή τις πολιτικές εξελίξεις, ενώ θέλουμε απλώς να παροτρύνουμε τον συνομιλητή μας, να μας κάνει να αισθανθούμε ζεστασιά και να αποφύγουμε την μοναξιά μας, που ούτως ή άλλως είναι δεδομένη. Και ο Πίντερ αυτό το ήξερε, από την ηλικία των 27, όταν έγραψε τον “Βουβό Σερβιτόρο”. Μέσα από τα έργα του, θέλησε να καταδείξει το αδιέξοδο της μοναξιακής αντιμετώπισης της ζωής του σύγχρονου ανθρώπου. Προσωπικά, με αφορούν οι μοναχικοί άνθρωποι κι ακόμη περισσότερο, ο κόσμος που προσπαθώ να φανταστώ και όχι αυτός που βλέπω μπροστά μου.

Πού πιστεύεις ότι οφείλονται οι πεσιμιστικές τάσεις του Πίντερ;

Ο Θουκυδίδης έλεγε πως θα πρέπει να διαλέξουμε μεταξύ ευτυχίας και ανησυχίας. Πιστεύω ότι ο πεσιμισμός του σύγχρονου ανθρώπου, είναι δείγμα έλλειψης αναισθησίας. Ζούμε σε μια τεταμένη πολιτικά περίοδο, αντίστοιχη με αυτή που ζούσε ο Πίντερ στην Αγγλία, μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Θεωρώ, πως ο δρόμος απομάκρυνσης από την αναισθησία σε οδηγεί όχι στην μοναξιά, αλλά στην μοναχικότητα. Και η μοναχικότητα είναι ένας πολύ ωραίος δρόμος για να καταφέρεις να επιβιώσεις και να έρθεις λίγο πιο κοντά με το υπαρξιακό σου κέντρο.

Από τα λεγόμενά σου, φαίνεται να ακολουθείς ο ίδιος, έναν αντίστοιχο δρόμο μοναχικότητας.

Δεν με θεωρώ αναίσθητο και δεν νιώθω μόνος. Είμαστε πολλοί. Δυστυχώς όμως, πολλοί είναι κι αυτοί που τους ενδιαφέρει μόνο η δική τους επιβίωση και αδιαφορούν για την δυστυχία της διπλανής πόρτας.  Απορώ ειλικρινά πώς νιώθουν ολοκληρωμένοι, όταν ο διπλανός τους ζει κάτω από άσχημες συνθήκες.

Τι σημαίνει για σένα η ουσιαστική βοήθεια στον συνάνθρωπο;

Πρακτικά, μπορούμε να δώσουμε ένα πιάτο φαγητό και μια κουβέρτα σε έναν άνθρωπο που μένει στον δρόμο. Πρακτικά, μπορούμε να χαμογελάσουμε σε έναν κατσουφιασμένο, ταλαιπωρημένο άνθρωπο και να του πούμε δυο ζεστές κουβέντες. Μπορούμε να δράσουμε και μέσω διαδικτύου. Μια από τις αγαπημένες μου φράσεις, λέει ότι η επανάσταση ίσως ξεκινήσει από τον καναπέ, γιατί το διαδίκτυο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, είναι ένας χώρος που μπορεί κανείς να εκφράσει τις αντιρρήσεις του και να συσπειρωθεί.

Να υποθέσω ότι έχεις ενεργή παρουσία στα social media.

Ναι, αλλά όχι με πάθος. Έχω φροντίσει να αγοράσω ένα παλιό κινητό ώστε να μην έχω άμεση πρόσβαση. Ωστόσο, είναι βασικό μέσο επικοινωνίας με το κοινό, όταν κάνω μια παράσταση ή ένα live με την μπάντα. Δεν συνηθίζω να βγαίνω σε εκπομπές, πλην σημαντικών λόγων, προτιμώ την άνεση του διαδικτύου.

Πώς δρα ο Γκας που υποδύεσαι, ό ένας εκ των δυο επαγγελματιών δολοφόνων στον “Βουβό σερβιτόρο”;

Ο Γκας βρίσκεται σε εφιαλτική πνευματική κατάσταση. Διωκόμενος από τις Ερινύες λόγω της προηγούμενης “αποστολής”, δεν μπορεί να κοιμηθεί πλέον ήσυχος. Τον κατατρέχουν εφιάλτες και στιγμές που θα ήθελε να ξεχάσει, όπως αυτή της δολοφονίας ενός κοριτσιού. Ο Γκας ωστόσο, είναι γοητευτικά αφελής. Πολύπλοκος και φανερά συνδεδεμένος με την παιδική του ηλικία, φαίνεται να προσπαθεί να ισορροπήσει σε τεταμένο σχοινί.

Μια λέξη που χαρακτηρίζει τον Γιώργο Χρανιώτη.

Ανησυχία.

Ποιο στοιχείο του Αλέκου Συσσοβίτη σου προκαλεί εκνευρισμό;

Το άγχος και το γεγονός ότι το μεταδίδει. Τρέμει ολόκληρος και φαίνεται. Δεν θα έπρεπε να αγχώνεται έτσι… μια χαρά παιδί είναι! Με εκνευρίζει, γιατί επηρεάζει ουσιαστικά τον ίδιο.

Έχεις επηρεαστεί από το άγχος των 40;

Την ηλικία μου την απολαμβάνω, ειδικά τώρα. Συλλογίζομαι την συμβουλή του Αλέκου: “Ετοιμάσου να διανύσεις μια από τις ωραιότερες δεκαετίες της ζωής σου”. Κάτι καλό φαίνεται να ξεκινάει σε αυτήν την δεκαετία. Στο τέλος της, θα ήθελα να είμαι υγιής, να κάνω θέατρο, μουσική και ταξίδια. Να ισορροπήσω τα παραπάνω, με την αγάπη μου για την φύση.

Ποια είναι η πολυσυζητημένη σχέση σου με την μουσική;

Ένα ειδύλλιο που ξεκίνησε το 2005. Η πρώτη μου μπάντα, λεγόταν Barbus. Εδώ και 2μιση περίπου χρόνια είμαι στους Imitate Your Mother και έχουμε κάνει αρκετά live, πολλά από αυτά στο Faust, τον χώρο που παίζαμε τον “βουβό σερβιτόρο” στην Αθήνα. Γράφουμε δικά μας τραγούδια, τώρα έχουμε 16 και ξεκινάμε διαδικασία ηχογράφησης με τον Θάνο Αμοργινό από τους Last Drive. Ο δίσκος θα κυκλοφορήσει σε βινύλιο και ο ήχος είναι ένα κράμα ψυχεδελικού garage και rock and roll. Νιώθω πολύ χαρούμενος που έχουμε τα δικά μας τραγούδια, “τα παιδιά μας” όπως αρέσκομαι να λέω.

Έχοντας δουλέψει από πολύ νεαρή ηλικία στον χώρο του θεάτρου, της τηλεόρασης και του κινηματογράφου, θα μπορούσες να θέσεις μια ιεράρχηση;

Δεν με αφορά ο χώρος, αλλά η συνεργασία. Ακόμη και στην περίπτωση που με δελεάζει το έργο, κυρίαρχο παράγοντα επιλογής, παίζουν οι συντελεστές. Έχω περάσει από ευτυχείς και ατυχείς συνεργασίες, τόσο στο θέατρο, όσο στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο.

Ερμηνευτικά απωθημένα υπάρχουν;

Δεν έχω απωθημένα από κείμενα ή ρόλους, αλλά θα έλεγα με σιγουριά, ότι θα ήθελα να δουλέψω ξανά, πάνω στον Πίντερ. Είναι ο πρώτος συγγραφέας που τολμώ να πω πως εθίστηκα. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην κυνηγήσω έργο του. Μπορεί να φαντάζει υπερβολή, αλλά δηλώνω πως έχω πάθει έναν μικρό έρωτα με τον κύριο Χάρολντ.

Ποιος ή τι είναι ο βουβός σερβιτόρος του τίτλου;

Ο βουβός σερβιτόρος ως μετάφραση της λέξης dumbwaiter, είναι ο ανελκυστήρας τροφίμων στα εστιατόρια. Η Χριστίνα Παγκουρέλη, εύστοχα επέλεξε αυτόν τον κάπως ασαφή τίτλο. Βρισκόμουν στην Ικαρία και διαβάζοντας το κείμενο, προσπαθούσα να καταλάβω ποιος είναι αυτός ο βουβός σερβιτόρος που δε φαίνεται καθόλου στο έργο. Ως αποτέλεσμα, σχημάτισα εικόνες που με έναν πολύ προσωπικό μου τρόπο, χρησιμοποίησα αργότερα στις πρόβες.

Στο έργο γίνεται ιδιαίτερα εμφανής η αντιστροφή των ρόλων θύτη και θύματος.

Όλοι μας έχουμε ζήσει κάτι αντίστοιχο. Σε επίπεδο πολιτικής, είναι εμφανέστερο. Εύχομαι άνθρωποι που έχουν βρεθεί στην εξουσία, να βρεθούν στην φυλακή και άνθρωποι που έχουν βρεθεί στην φυλακή, να μπορούσαν να έρθουν στην εξουσία. Ο Μπόμπι Σαντς, θύμα της Θάτσερ, πέθανε μετά από απεργία πείνας 66 ημερών, μαζί με άλλους 14 συγκρατούμενους του. Άτομα με ιδιαίτερες και ριζοσπαστικές ιδέες, ωθούνται στον ρόλο του θύματος. Ο ίδιος ο Πίντερ, θα μπορούσε να γίνει θύμα. Ένας άνθρωπος αναρχικός ως προς τις απόψεις του και πολιτικά επαναστατικός, μαχόμενος τον Τόνι Μπλερ. Πολύ δυνατό πνεύμα αλλά και σώμα, θα ήταν εύκολο να στοχοποιηθεί.

Συνήθως βρίσκεσαι στην θέση του θύτη ή του θύματος;

Δυσφορώ στον ρόλο του θύματος. Κάνω τα πάντα, για να ξεφεύγω από την θέση αυτή. Δεν κυνηγώ και δεν μου αρέσει να με κυνηγούν άνθρωποι ή ιδέες παρά μόνο οι προσωπικές μου εμμονές.

______________________

“Ο βουβός σερβιτόρος” του Χάρολντ Πίντερ

Συντελεστές:
Μετάφραση: Χριστίνα Μπάμπου – Παγκουρέλη
Σκηνοθεσία: Άρης Τρουπάκης
Σκηνικά – Κοστούμια – Φώτα: Θοδωρής Χρυσικός
Μουσική: Αντώνης Μοσχούτης
Φωτογραφίες: Βασίλης Τοπουσλίδης
Παίζουν: Αλέκος Συσσοβίτης & Γιώργος Χρανιώτης

Ημέρες και ώρες παραστάσεων:
Παρασκευή : 21.30
Σαββάτο : 19.30 και 21.30
Κυριακή : 20.00

Τιμές εισιτηρίων :
12 ευρώ (Γενική είσοδος)
10 ευρώ (Φοιτητικό-Μαθητικό-Ανέργων)

Θέατρο Αθήναιον (Βασιλίσσης Όλγας 35, τηλ. 2310832060)

**Ευχαριστούμε πολύ το La Place Mignonne, για την παραχώρηση του χώρου.