12ος Πίθηκος: Στο τέλος της μέρας μένουν μόνο οι επιλογές μας.

Φωτογραφίες: Άννα Θεοδωρίδου

Γιορτάζουμε τα 12 χρόνια δισκογραφίας και παρουσίας του 12ου Πίθηκου στο χώρο της Rap/Hip Hop μουσικής, που άφησαν πίσω τους θρυλικά κομμάτια, με τη συμμετοχή επί σκηνής των Βήτα Πεις, Εισβολέα, Πελίνα, Dj Waif, Captain P και John Wane. 

Αυτά τα 12 χρόνια θα γιορταστούν την Παρασκευή 23 Ιουνίου, στον υπαίθριο χώρο του Labattoir, παρέα με τους καλύτερους graffiti writers, b-boys και free-runners, που θα ενώσουν τις δυνάμεις τους για να ενώσουν το κοινό με μερικά special shows, αφιερωμένα σε έναν από τους μεγαλύτερους ραπ καλλιτέχνες της Θεσσαλονίκης. Με αφορμή αυτό, θυμόμαστε τη συνέντευξη που έδωσε ο 12ος Πίθηκος στον Beater.gr, με αφορμή τη συμμετοχή του στον Battle of the Year, όπου μας διαβεβαιώνει ότι στο τέλος της μέρας, αυτό που ζούμε… είναι οι επιλογές μας!

Πώς συνυπήρξαν στην ζωή σου ο χορός, το graffiti και η hip hop; Τι ήταν αυτό που σε ενέταξε στην street κουλτούρα και τι αυτό που σε κράτησε σε αυτήν;

Κατά κάποιον τρόπο ήταν και είναι ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του εαυτού μου, από τα πρώτα χρόνια της παιδικής μου ηλικίας, μέχρι και σήμερα! Για μένα, το να πάω για προπόνηση ή για graffiti είναι κάτι συνηθισμένο πλέον, που όταν το κάνω, απλά ξεφεύγω από την καθημερινότητα, χωρίς να σκέφτομαι τίποτα άλλο. Δυστυχώς, δεν έχω το χρόνο να εξασκούμε όσο θα ήθελα. Η μουσική που άκουγα από μικρός ήταν rap, οπότε μεγάλωσα μέσα σε μια hip-hop κουλτούρα. Από μικρός ήμουν κοπρόσκυλο και όλη μέρα μου άρεσε να τριγυρίζω στους δρόμους, αυτό με έκανε να αγαπήσω αυτό που κάνω.

Πώς επιβιώνει η break dance σκηνή στην Ελλάδα και τι προοπτικές μπορεί να δώσει στους χορευτές του;

Δύσκολα θα έλεγα. Έτσι και αλλιώς από τη φύση του είναι δύσκολο και θέλει πολύ προσπάθεια, ιδρώτα, χρόνο, πόνο και αγάπη γι’ αυτό για να το κάνεις, γι’ αυτό και δεν είναι πολλοί αυτοί που ασχολούνται. Βέβαια, πλέον υπάρχουν αρκετά παιδιά και ομάδες, έτσι το επίπεδο έχει ανέβει, κάτι που είναι ενθαρρυντικό, παρόλα αυτά όμως, πάλι ο αριθμός δε είναι και πολύ μεγάλος. Το ταβάνι για το break στην Ελλάδα, όπως και για πολλά άλλα θέματα δυστυχώς είναι κάπως χαμηλό. Παρόλα αυτά, έχει μια αρκετά δυνατή σκηνή και γίνονται προσπάθειες ώστε να ανέβει και άλλο.

Η συμμετοχή σου στο Black Out crew και ο διαγωνισμός σας στο Battle of The Υear και το Battle of the Best, σας έδωσε το εισιτήριο για την εκπροσώπηση της χώρας σε διάφορους διαγωνισμούς στο εξωτερικό. Χωρίς τέτοιου είδους δράσεις και διοργανώσεις, υπάρχουν άλλοι τρόποι και ευκαιρίες για διακρίσεις και ανάδειξη του καλλιτεχνικού στερεώματος;

Γενικά, είναι δύσκολο να μπορέσεις να βγεις στο εξωτερικό και να διακριθείς, αν δεν ζείς από το break ή αν δεν κερδίσεις κάποιον εγχώριο διαγωνισμό που θα σου καλύψει τα έξοδα. Αν δουλεύεις πρωινή ή βραδινή δουλειά, είναι σύσκολο να σου μείνει χρόνος για προπόνηση και ταξίδια, αλλά και να επιβιώσεις. Αυτή στιγμή όμως, υπάρχουν κάποιες καλές διακρίσεις από Έλληνες.

Τι λείπει και τι είναι αυτό που εκτιμάται πραγματικά;

Σίγουρα λείπουν φρέσκα πρόσωπα και ομάδες στην Ελλάδα, που θα τονώσουν τον ανταγωνισμό, μιας και σε όλους τους διαγωνισμούς, βλέπεις πάνω-κάτω τα ίδια πρόσωπα και ομάδες.

Τι να εκτιμηθεί και από ποιον; Ο καθένας στο τέλος της ημέρας το κάνει για τον εαυτό του, οπότε εκτιμάει τον κόπο του και τον αγώνα του για να μπορέσει να συνεχίσει. Ο καθένας ξέρει τι έχει στερηθεί για να έχει τον χορό στη ζωή του. Το πιο όμορφο είναι πως περνώντας τόσο πολύ χρόνο με την ομάδα, αυτή γίνεται παρέα-οικογένεια και αυτό είναι το πιο σημαντικό απ’ όλα.

Είσαι ένας καλλιτέχνης που έχει γευτεί και προσωπικά την συμμετοχή στο Battle of the Year. Πώς αξιολογείται η προσπάθεια αυτή με τα σημερινά ελληνικά δεδομένα, δεδομένου ότι το break dance βιώνει και πάλι περίοδο ακμής, λόγω της υπερπροβολής του;

Ήταν σίγουρα για μένα προσωπικά ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα, μετά από πολλές ώρες προπόνησης. Είναι μια αξίωση που για πολλούς εκεί έξω δεν έχει καμία απολύτως σημασία, αλλά για ένα bboy, που μεγάλωσε βλέποντας σε βιντεοκασέτες αυτούς τους διαγωνισμούς, είναι μια ικανοποίηση που κατάφερε να συμμετέχει σε αυτή τη μεγάλη διοργάνωση!

Υποστηρίζεται από άλλους φορείς η street κουλτούρα σαν κομμάτι του δημόσιου χώρου; Έχει κερδίσει τη θέση της στα ενδιαφέροντα και τα βλέμματα των καλλιτεχνικών χώρων όπως πολλές ακόμα μορφές τέχνης που βλέπουμε καθημερινά;

Πλέον ναι , έχει αρχίσει και παίρνει περισσότερο σεβασμό και προσοχή στις μέρες μας, αλλά όπως και να’ χει ίσως να περάσουν αρκετά χρόνια ακόμα, μέχρι να πάρει αυτό που αξίζει. Προέρχεται από το δρόμο και γενικά μια τέτοιου είδους μορφή τέχνης, δεν ήταν ποτέ κατανοητή και πλήρως αποδεκτή στην Ελλάδα.

Ήταν στο περιθώριο. Οφείλει να παραμείνει εκεί για να κρατήσει τον χαρακτήρα της; Μακριά από προβολείς, διαγωνισμούς και προσπάθειες εξέλιξής της;

Δεν πρέπει να είναι στο περιθώριο, αλλά ούτε και να ξεφτιλίζεται για την προβολή. Πρέπει να εκπροσωπείται με σεβασμό. Το να υπάρχουν διαγωνισμοί αρκετοί είναι πολύ καλό, όπως και το να βλέπεις break σε ένα video clip που να ταιριάζει μουσικά είναι εξίσου ωραίο. Πρόβλημα είναι το να βλέπεις Break στα μπουζούκια. Ας το κάνει ο καθένας εικόνα στο μυαλό του και ας αποφασίσει μόνος του αν είναι ωραίο. Δεν κρίνω κανέναν, πολλοί θα πουν πως έτσι βγάζουν το ψωμί τους, απλά εγώ προσωπικά, δεν θα το έκανα. Για μένα είναι τρόπος ζωής, δεν είναι απλά μουσική ή είδος χορού. Η λέξη εξέλιξη για τον καθένα έχει διαφορετική έννοια, οπότε δυστυχώς, δεν μπορώ να σου πω κάτι παραπάνω.

Υπάρχει ακόμα το μυστήριο πίσω από την ποινικοποίησή και το ενδιαφέρον του «απαγορευμένου και μη αποδεκτού»;

Δεν μπορούμε να τα μετράμε όλα με τον ίδιο τρόπο, μιας και σαν κουλτούρα περιέχει μέσα πολλά είδη τέχνης (μουσικής, χορού, extreme sports, graffiti, streetart κλπ). Γενικά, το street από τη φύση του έχει μέσα μια αγριάδα και αντισυμβατικότητα, άλλωστε αυτή είναι και η ομορφιά του, αλλά δεν παύει να έχει βγάλει σε πολλούς τομείς φοβερά και μεγάλα ταλέντα, οπότε και το αν είναι ή όχι νόμιμο και παράνομο είναι σχετικό.

Το break τότε και τώρα.

Υπάρχει σίγουρα μεγάλη διαφορά από το παρελθόν. Δεν μου αρέσει να μιλάω όπως αυτούς που μας έλεγαν «Αχ ρε εμείς στην ηλικία σας…». Τότε, είχε την ομορφιά του όπως και τώρα, απλά παλιότερα ήταν πολύ πιο δύσκολο να μάθεις, να δεις από κάπου για να επηρεαστείς. Είχες δύσκολη πρόσβαση σε όλα. Δεν υπήρχε Youtube, ούτε πολλοί διαγωνισμοί για να χορέψεις, τώρα υπάρχει πολύ μεγάλη διάδοση του break παγκοσμίως.

Η ζωή ενός bboy μέσα από τα μάτια του θεατή και η ζωή του μέσα από τα μάτια της πραγματικότητας.

Σε άλλους θα αρέσει και θα τους εντυπωσιάσει. Κάποιοι θα θεωρήσουν πως δεν είναι χορός αυτός, αλλά ακροβατικά. Άλλοι θα απορήσουν με τι καθόμαστε και ασχολούμαστε, ενώ κάποια θα το εκτιμήσουν πραγματικά και θα χειροκροτήσουν ή θα χαμογελάσουν. Ένα bboy θα ακούσει να του λένε «Τι σπαταλάς τόσο χρόνο σ’ αυτά; Λεφτά δεν βγάζεις, μεγαλώνεις. φτάνει πια! Τι είσαι κάνα παιδάκι;». Αν δεν είχες κάνει κάτι στη ζωή σου που να σε εκφράζει πραγματικά, δεν θα καταλάβεις τι είναι το break για ένα bboy. Θα πάει στη δουλειά του, στο σχολείο, στη σχολή του και όσο κουρασμένος και να είναι, όσο περιορισμένο χρόνο και να έχει, θα πάει να κάνει αυτό που ζητάει η ψυχή του για να νιώθεο καλά. Θα γουστάρει, θα εκφραστεί, θα χτυπήσει, θα μελανιάσει, θα ξεσκάσει, θα πονέσει, θα ζοριστεί, θα στερηθεί χρόνο από την προσωπική του ζωή και άλλα πολλά, γιατί στο τέλος της μέρας μένουν μόνο οι επιλογές μας.

**Περισσότερες Πληροφορίες:

12 ΧΡΟΝΙΑ – 12ος ΠΙΘΗΚΟΣ
23 Ιουνίου – Υπαίθριος Χώρος Labattoir
Συμμετέχουν: Βήτα Πεις, Εισβολέας, Blackout Crew & Πολλοί ακόμα street artists!

Είσοδος Ελεύθερη

Labattoir
26ης Οκτωβρίου 35 (πρώην Σφαγεία)

Λεωφορεία: 31 & 40 – Στάση Σφαγεία.
Οι πόρτες ανοίγουν στις 16.00
Facebook Event

Το πρόγραμμα αναλυτικά:
12:00 – 17:00: Graffiti Action από τους Risk, Rasel, Rino, Amok, Jasone και Jamer.
17:00 – 18:00: Freeruning Showcase από τον παγκόσμιο πρωταθλητή Parkour Δημήτρη Κυρσανίδη.
18:00 – 19:00: Bboy Cypher και Breakdance Special Show από τους πρωταθλητές Black Out Crew.
19:00 – 20:00: Warm-Up από τον DJ Walf.
20:00 – 23:00: Συναυλία “12 ΧΡΟΝΙΑ – 12ος ΠΙΘΗΚΟΣ”.