Skip to content

Oscar-Προβλέψεις: Ποιός θα πάρει το χρυσό αγαλματίδιο;

DATE

SHARE THIS ARTICLE

 

Η Κυριακή των Oscars και των καρναβαλιών, λοιπόν, είναι προ των πυλών. Εγώ θα ασχοληθώ με το πρώτο και αφήνω το δεύτερο σε εσάς!

Η προετοιμασία για την πολυαναμενόμενη διοργάνωση έχει, φυσικά, ξεκινήσει εδώ και μήνες. Οι κυρίες της μεγάλης οθόνης έχουν διαλέξει το outfit, με το οποίο θα κατακτήσουν το κόκκινο χαλί, μια διαδικασία που θέλει κάνα τρίμηνο σίγουρα, ενώ οι κύριοι έχουν διαλέξει κι αυτοί το σμόκιν τους. Τα προγνωστικά έχουν ξεκινήσει κι αυτά, προ πολλού, καθώς, ήδη, έχουν προηγηθεί απονομές, όπως οι Χρυσές Σφαίρες και τα BAFTA, που έχουν αναδείξει φαβορί και δείχνουν να σκιαγραφούν τις προτιμήσεις του κοινού και των αρμοδίων.

Πριν ξεκινήσετε, λοιπόν, να διαβάζετε τις δικές μου προβλέψεις για το βράδυ της 22ας Φεβρουαρίου, στις οποίες δεν άντεξα και έβαλα και μια πιο προσωπική πινελιά, έχω μια ερώτηση, που καίει το σινεφίλ κοινό ανά την υφήλιο: Πού είναι το “Interstellar”; ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ;

Oscar «Καλύτερης ταινίας»
Ποιος θα τα πάρει: Boyhood
Ποιος θέλω να τα πάρει: The Grand Budapest Hotel

Το να γυρίζεις μια ταινία 10+ χρόνια, όπως συνέβη με το Boyhood, σίγουρα δείχνει όχι μόνο επιμονή, αλλά και αγάπη και αφοσίωση σ’ αυτό που κάνεις. Βγάζω το καπέλο, λοιπόν, στον Richard Linklater για την ταινία του, αλλά δεν μπορώ να ξεπεράσω και την ταινία του 46χρονου Wes Anderson. Αν το πάρουμε με τη μέθοδο της ατόπου απαγωγής και αποκλείσουμε ταινίες, βάση και μόνο της υπόθεσής τους, αυτή η ταινία θα ξεχώριζε και πάλι. Νομίζω ότι ήταν ένα ευχάριστο διάλειμμα από τις ιστορίες αγάπης και αυτό-ανακάλυψης ή τις ταινίες, που έχουν βασιστεί σε πραγματικά γεγονότα. Αν και από όλες τις υποψήφιες, μπορούμε να πούμε ότι καμία, σχεδόν, δεν έχει συνηθισμένη ιστορία, αλλά για μένα, μόνο μία είχε αυτό, το κάτι παραπάνω.

Oscar «Α’ Γυναικείου Ρόλου»
Ποιος θα το πάρει: Julianne Moore, “Still Alice”
Ποιος θέλω να το πάρει: Julianne Moore “Still Alice”

Νομίζω έφτασε πια το πλήρωμα του χρόνου, για την 55χρονη Αμερικανίδα ηθοποιό, να πάρει το Oscar της. Μετά από πέντε υποψηφιότητες, οι τελευταίες το 2002 για το “Far from Heaven” και το “The Hours”, για Α’ και Β’ Γυναικείο ρόλο αντίστοιχα, νομίζω ότι αυτή θα είναι η χρονιά της. Βέβαια, κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει και την Rosamund Pike, για το “Gone Girl”, και την ερμηνεία της, η οποία έκανε τους άντρες ανά την υφήλιο, να φοβούνται και τις θηλυκές γάτες.

Oscar «Α’ Ανδρικού Ρόλου»
Ποιος θα το πάρει: Eddie Redmayne, “The Theory of Everything”
Ποιος θέλω να το πάρει: Steve Carell, “Foxcatcher”

Και θα εξηγήσω, αμέσως, γιατί θα ήθελα το Oscar να πάει στο ομολογουμένως λιγότερο φαβορί. Το να είσαι νέος και να δίνεις μια ερμηνεία, η οποία συγκινεί και προκαλεί θαυμασμό, είναι σίγουρα ένα επίτευγμα. Αν, όμως, δεν είσαι πια στην πρώτη νιότη, αν έχεις «καεί» με κωμικούς ρόλους ταινιών και σειρών, αν ο κόσμος σε κοιτάει και βλέπει κάποιον που δεν μπορεί να παίξει έναν πιο σοβαρό ρόλο, και ξαφνικά καταφέρνεις να δώσεις μια ερμηνεία, που όχι μόνο δεν βγάζει γέλιο, αλλά δεν βγάζει καν συμπάθεια για τον χαρακτήρα που υποδύεσαι, νομίζω αυτό αξίζει την Οσκαρική αναγνώριση. Ο Steve Carell έδειξε ότι ένας ηθοποιός, είναι οι επιλογές του, και το να υποδυθεί έναν τέτοιο ρόλο, ήταν σίγουρα ρίσκο, για κάποιον που έγινε γνωστός για τους ρόλους του στο “Anchorman: The Legend of Ron Burgundy” και “Bruce Almighty”.

Oscar «Β’ Γυναικείου Ρόλου»
Ποιος θα το πάρει: Patricia Arquette, “Boyhood”
Ποιος θέλω να το πάρει: Χμμ…

Δεν είμαι σίγουρη ποια κυρία θα ήθελα να πάρει εναλλακτικά το Oscar, το οποίο, κατά 99%, σίγουρα θα πάρει η Patricia Arquette. Ξέρω, όμως, ποιες δε θα ήθελα να το πάρουν. Με 19 υποψηφιότητες, τρεις εκ των οποίων κατέληξαν σε νίκη, νομίζω ότι η Meryl Streep είναι τουλάχιστον καλυμμένη, από την συγκεκριμένη διοργάνωση. Κι επίσης Keira Knightely, καλή μου, ειλικρινά δεν ξέρω τι θα κάνεις, αλλά νομίζω ότι αν έχω δει μία ερμηνεία σου, τις έχω δει όλες. Πρέπει κάτι να γίνει γι’ αυτό το άχρωμο, άοσμο, βρετανικό, που βγάζεις σε κάθε ταινία και τότε θα έχεις την πλήρη υποστήριξή μου, συνοδευόμενη με τα κατάλληλα σημαιάκια, μπλουζάκια και σφηνοπότηρα.

Oscar «Β’ Ανδρικού Ρόλου»
Ποιος θα το πάρει: J. K. Simmons, “Whiplash”
Ποιος θέλω να το πάρει: J. K. Simmons, “Whiplash”

Του αξίζει δικαιωματικά. Ήταν μια ταινία, στην οποία ό,τι συναίσθημα κι αν ένιωθες, ήταν λόγω της δικής του ερμηνείας. Χωρίς να έχει στην υπόθεση ανθρωποκυνηγητό, όπλα, απαγωγή, μια επικείμενη δολοφονία βρε αδερφέ, ένιωθες τέτοιο άγχος, τέτοια αγωνία, τέτοιο καρδιοχτύπι, που πραγματικά απορούσες. Και όλα αυτά, γιατί ο J. K. Simmons δεν υποδυόταν απλά έναν δάσκαλο μουσικής, αλλά έναν άνθρωπο, που θα σε φέρει στα όριά σου και μετά θα σε πάει λίγο πιο πέρα και μετά θα σου δώσει μία και τα όρια δεν θα φαίνονται πια, ούτε με κιάλια.

Oscar «Καλύτερης Σκηνοθεσίας»
Ποιος θα το πάρει: Alejandro González Iñárritu, “Birdman”
Ποιος θέλω να το πάρει: Wes Anderson, “The Grand Budapest Hotel”

Νομίζω ότι σε αυτήν την κατηγορία, τα πράγματα περιπλέκονται λίγο. Δεν μπορώ, παρά να αναγνωρίσω το ρίσκο και την καινοτομία του Alejandro González Iñárritu, όσον αφορά τη σκηνοθεσία. Νομίζω ότι στο τέλος της ταινίας, σου αφήνει κάτι το ανεξήγητο, το οποίο, σε συνδυασμό με το φανταστικό στοιχείο της υπόθεσης, σε κάνει να νιώθεις ότι μόλις είδες κάτι, που είναι τόσο μπροστά από την εποχή του, που δεν μπορείς καν να ξεκινήσεις να το αντιλαμβάνεσαι. Δεν έχω πρόβλημα με τέτοιου είδους ταινίες (αλήθεια, τι είδους ταινίας είναι το “Birdman”;), ταινίες δηλαδή που δημιουργούν μία πρόκληση. Αν, όμως, το πρίσμα μου γίνει πιο υποκειμενικό, απ’ ότι συνήθως, νομίζω ότι και ο Wes Anderson  έκανε κάτι εξαιρετικό, για μια ιστορία που, ίσως, στα χέρια άλλου σκηνοθέτη, να ήταν αδιάφορη. Φυσικά, δεν μπαίνω στη διαδικασία να συγκρίνω τις δύο ταινίες, καθ’ ότι εξ’ ορισμού, δεν συγκρίνονται. Αυτό που ξέρω, όμως, είναι ότι οι ταινίες του Anderson δημιουργούν τη δική τους πρόκληση και έναν κόσμο ασυνήθιστο και οικείο, ταυτόχρονα.

WesAndersonRalphFiennesGrandBudapestHotel_article_story_large
Ο Wes Anderson και ο Ralph Fiennes στα γυρίσματα του “The Grand Budapest Hotel”.

AUTHOR

Άννα Κορωνιώτη

Έχει μια αγάπη, εξ απαλών ονύχων, για τη συγγραφή, τη λογοτεχνία, τη μουσική και αυτά τα πλασματάκια που γαβγίζουν. Αν μπορούσε να πίνει καφέ αντί για νερό, θα το έκανε.

Loading...
Αναστάσης Ροϊλός: «Ο Δον Ζουάν μιλάει για την ελευθερία και για τα όρια της».
“American Sniper” η νέα ταινία του Clint Eastwood