Logan | Επιτέλους ο Wolverine όπως του αξίζει.

Κείμενο: Ζήσης Πιτένης

Κάθε Πέμπτη κάνουν πρεμιέρα νέες ταινίες στις αίθουσες και πλέον, έχει γίνει αγαπημένη συνήθεια η προσέλευσή μας, με σκοπό να παρακολουθήσουμε και τους σούπερ ήρωες, που έρχονται στη μεγάλη οθόνη. Αυτή την εβδομάδα, έκανε την έξοδό της η νεότερη προσθήκη στο κινηματογραφικό στερέωμα των X-Men, η ταινία Logan. Από τον τίτλο και μόνο, ετοιμαζόμαστε να δούμε ένα φιλμ μόνο με τα απολύτως απαραίτητα. Και αυτό είδαμε.

Πρόκειται για την τρίτη ταινία με πρωταγωνιστή τον Wolverine, τον πλέον δημοφιλή ήρωα της ομάδας των X-Men, σε μια ιστορία που διαδραματίζεται στο κοντινό μέλλον. Στην ταινία συμπρωταγωνιστεί ένας ακόμη αγαπημένος μας, ο Καθηγητής Χ των X-Men, ο Charles Xavier. Το Logan θα είναι η τελευταία φορά που θα δούμε στη μεγάλη οθόνη τη δίδυμη δυναμική των Hugh Jackman και Patrick Stewart, οι οποίοι πρωτοέπαιξαν τους συγκεκριμένους ρόλους, πρώτη φορά, πριν 17 χρόνια (πρώτη φορά στο X-Men του 2000).

[youtube id=”gbug3zTm3Ws”]

Αν κάτι μας κάνει να συμπαθούμε λίγο περισσότερο τον Wolverine ως χαρακτήρα, αυτό είναι η ανθρωπιά που κουβαλάει μέσα του. Σε αυτή την ιστορία, παρακολουθούμε έναν Logan πιο σπασμένο από ποτέ, με ρωγμές που έχουν δημιουργηθεί στο πέρασμα της κινηματογραφικής του πορείας ως τώρα, γεγονός που συνδέει ελαφρώς τις ταινίες της σειράς. Αυτό που πάντα μου φαινόταν παράξενο όμως, ήταν ότι ενώ είχαμε ήδη δει ένα ζευγάρι ταινιών με πρωταγωνιστή τον Wolverine, έναν κομικίστικο ήρωα τόσο αγαπημένο, δεν μπόρεσε να ικανοποιήσει τις προσδοκίες των θαυμαστών του είδους, απογοητεύοντας, στα περισσότερα σημεία της διλογίας, με πραγματικά κακές επιλογές. Στην τρίτη αυτή ιστορία, μπορώ να πω ότι, επιτέλους, βλέπουμε μια ταινία που αξίζει στον Logan, μιας και φτιάχτηκε στα μέτρα του.

Η πιο βρώμικη, η πιο αιματηρή και σίγουρα η πιο συγκινητική ταινία X-Men που θα δείτε ποτέ. Αυτό που πραγματικά εντυπωσιάζει είναι ο συνδυασμός των τοποθεσιών με τις άγριες, σκονισμένες και θανατηφόρες μάχες μιας ταινίας, που ξέρει να το κάνει όπως πρέπει. Η σκηνοθεσία του James Mangold, που άφησε το στίγμα του και στο “The Wolverine” του 2013, όχι απλά δεν απογοητεύει, αλλά δένει την ταινία αρμονικά μαζί  με τη μουσική, συνδυασμός που σίγουρα προκαλεί αναταραχές στα στομάχια των θεατών. Και μιας και λέω για στομάχια, καλό θα ήταν να είστε προετοιμασμένοι, γιατί θα έλεγα πως είναι η πιο βίαιη και παραστατική ταινία X-Men.

Στο γεγονός αυτό συνεισφέρει και ο σκουριασμένος Logan, πιο τσατισμένος, πιο αμείλικτος από ποτέ. Ζει τη ζωή του ως σοφέρ, σίγουρα ένα από τα πολλά κωμικά στοιχεία της ταινίας, που ίσως δεν τα περιμέναμε. Ο Καθηγητής Χ, ο σπουδαιότερος εγκέφαλος του πλανήτη αντιμετωπίζει παράλληλα μια εγκεφαλική ασθένεια, γι’ αυτό κι ο Logan τον φροντίζει καθ’ όλη τη διάρκεια του φιλμ, όπως είχε κάνει κι ο πρώτος, παλιότερα, στην ακαδημία των παιδιών με «ειδικές ικανότητες». Την παράσταση κλέβουν για λίγο οι πρωτοεμφανιζόμενοι μεταλλαγμένοι πιτσιρικάδες, με πρωταγωνίστρια την μικρή Laura ή αλλιώς X-23, που έχει τις ίδιες δυνάμεις με τον Wolverine. Η Dafne Keen που την ενσαρκώνει, είναι ένας παραπάνω λόγος να αγαπήσει κανείς αυτή την ταινία.

Το Logan είναι η ταινία που αναπροσδιορίζει το είδος των υπερηρωικών ταινιών, τουλάχιστον όπως τις έχουμε δει ως τώρα. Προσθέτει τον συγκινησιακό παράγοντα και εξελίσσεται σε δραματική ταινία. Οι ερμηνείες των Jackman, Stewart και Keen, αλλά και η καταπληκτική τους συνύπαρξη στην ταινία, μας κερδίζουν σε κάθε τους λεπτό και συνθέτουν ένα αξέχαστο τέλος για έναν ήρωα που διέγραψε μια μακρόχρονη πορεία στον κινηματογράφο. Ένα τέλος που μας πονάει περισσότερο, λόγω και της απώλειας των Jackman και Stewart από τη σειρά X-Men, μιας και τώρα τους θέλουμε για λίγο περισσότερο απ’ ότι περιμέναμε.