Ένα “Masturdating” επί σκηνής με 7 ερμηνευτές σε 6 παραστάσεις!
“Masturdating” ή αυτοραντεβού ονομάστηκε τα τελευταία χρόνια το ραντεβού με τον ίδιο μας τον εαυτό για τη πραγματοποίηση μιας δράσης (π.χ. γεύμα, σινεμά, παράσταση κ.α.).
Με σαφή υπαινιγμό στην λέξη masturbation (αυνανισμός ή ονανισμός), μίας λέξης και μίας σεξουαλικότητας που δεν συζητήθηκε όσο καμία άλλη στους τρεις τελευταίους αιώνες, 7 ερμηνευτές προετοιμάζονται για ένα masturdating στην πρωτοχρονιάτικη συναυλία της Φιλαρμονικής της Βιέννης.
Η σύνδεση με ότι γονεΐκα, κοινωνικά προσδοκάται είναι μοιραία. Το ερώτημα είναι πως επηρεάζει τη σχέση με τον εαυτό τους και με τους άλλους.
Φορούν τα “καλά” τους και διαπραγματεύονται την σχέση τους με μία επίπεδη επιφάνεια σε ένα διάλογο-μονόλογο, σε μία ομολογία όπου το υποκείμενο που μιλά συμπίπτει με το υποκείμενο που εκφέρει.
Το έργο εμπνέεται από την ιστορία της σεξουαλικότητας του αυνανισμού, διαπερνά τα στάδιά της από τον 17ο αιώνα έως και σήμερα, χωρίς εν τέλει ποτέ να ξεπερνά εντελώς το προηγούμενο. Ξεκινά ως συμβάν, γίνεται “λάθος δρόμος ή αυτό-μολυσματικό βίτσιο που μπορεί να προκαλέσει ακόμη και το θάνατο” και καταλήγει να αποτελεί “πρακτική ατομικής αυτονομίας, σεξουαλικού δυναμισμού και αγάπης προς τον εαυτό.” Σημερινά φαινόμενα όπως ομαδικοί αυνανισμοί, διαδικτυακές κοινότητες live αυνανιζόμενων καθώς και φαινόμενα όπως solo-γάμοι, coaching για να ερωτευτείς, δίκτυα που εμφανίζουν τη διαθεσιμότητα γειτόνων για sex ομολογούν “κάτι άλλο” στο τρόπο που αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος τον έρωτα σήμερα.
Παράλληλα, τα 7 solo που έχουν προετοιμαστεί και η παράσταση η ίδια, όλα μαζί συνθέτουν μία ομολογία επιτέλεσης, μία αμοιβαία συνάρθρωση όπου επί της ουσίας οι συμμετέχοντες, θεατής-ερμηνευτής-δημιουργός, μόνο να φανταστούμε μπορούμε τις επιθυμίες του άλλου.
Ομολογούμε την εξουσία μιας κουλτούρας που ζυγιάζει την πραγματικότητα με το βλέμμα και τον λόγο, όπου το οποιοδήποτε μυστικό της μύησης σε μία δράση έχει πρωτίστως επεξηγηθεί και φαντασιωθεί, δηλαδή έχει απλά εξομολογηθεί.
Συντελεστές: Ιδέα – Δημιουργία: Ανδρονίκη Μαραθάκη , Ερμηνευτές: Ματίνα Κοκολάκη, Εμμανουέλα Κορκή, Λουκιανή Παπαδάκη, Άρης Παπαδόπουλος, Μάρθα Πασακοπούλου, Μαρία Πασχαλίδου, Αχιλλέας Χαρίσκος, Σύμβουλος σκηνικού χώρου: Κωνσταντίνα Μαρδίκη, Φωτισμοί: Νύσος Βασιλόπουλος, Σύμβουλος δραματουργίας: Κωνσταντίνος Ντέλλας, Προβολή – Επικοινωνία: Γιώργος Κατσώνης, Φωτογραφία – Trailer: Μυρτώ Αποστολίδου, Artwork: Ευτυχία Λιάπη
Με την υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού & Αθλητισμού και του Ινσιτιτούτου Κοινός Τόπος.
Δείτε το trailer της παράστασης
[vimeo id=”251167900″ mode=”normal” autoplay=”no”]
[icon name=”info-circle” class=”” unprefixed_class=”fa-2x”]
ΕΝΑ MASTURDATING
Έρωτας & Επανάσταση: Μέρος ΙΙ, Ανδρονίκη Μαραθάκη
1 – 6 Φεβρουαρίου 2018 | 21.00
Art Factory – Τεχνοστάσιο
Πειραιώς 178 & Λαμίας 6, Ταύρος
Ημέρες & ώρες παραστάσεων: 1, 2, 3, 4, 5, 6 Φεβρουαρίου 2018, Διάρκεια: 45 λεπτά
Εισιτήρια: 10€ (Γενική είσοδος) – Περιορισμένος αριθμός θέσεων
Τηλέφωνο κρατήσεων: 211.4100962
Χώρος διεξαγωγής: Art Factory – Τεχνοστάσιο, Αίθουσα 2ου ορόφου (Πειραιώς 178 & Λαμίας 6, 177 78, Ταύρος)
Η Ανδρονίκη Μαραθάκη γεννήθηκε το 1981. Σπούδασε αρχικά στην Σχολή Συντήρησης Αρχαιοτήτων και Έργων Τέχνης και μετά αλλάζοντας κατεύθυνση σπούδασε χορό. Ως υπότροφος του Ι.Κ.Υ. συνέχισε τις σπουδές της σε μεταπτυχιακό επίπεδο όπου και ξεκίνησε τη μελέτη της πάνω στις «μετατροποιήσιμες χορογραφίες». Η έρευνά της αφορά τις δομές σύνθεσης και τη χορογράφηση ροών κίνησης. Στα έργα που έχει παρουσιάσει μέχρι στιγμής δοκιμάζει τα στοιχεία που συνήθως διαμορφώνουν ένα θέαμα, επεξεργάζεται τη λειτουργικότητα στην κίνηση και εκτιμά την επιφανειακότητα ως δυνητικά δημιουργικό πεδίο.
Στο χορογραφικό της έργο συγκαταλέγοται οι παραστάσεις: Biograms, 2009, Οmfalia, 2011, Κυριακή, 2015, ενώ το Ένα Masturdating αποτελεί μέρος ενός πολύπτυχου έργων με τίτλο Έρωτας & Επανάσταση το οποίο περιλαμβάνει ακόμα τα έργα: Η ανωμαλία του ελάχιστου, 2016, Προς-ευχές, 2017 και Hi Jack. Hijack!, 2018.
Παράλληλα με την καλλιτεχνική της δραστηρίοτητα, εργάζεται ως εκπαιδευτικός στο χορό διδάσκοντας κίνηση και αυτοσχεδιασμό σε ενήλικους και ανήλικους χορευτές, ενώ από το 2014 είναι μέλος της ομάδας χορευτών του εκπαιδευτικού προγράμματος Dancing to Connect (Στέγη Ιδρύματος Ωνάση) το οποίο πραγματοποιείται σε σχολεία της Αττικής και της ελληνικής περιφέρειας με στόχο την εξοικείωση των μαθητών με την τέχνη του χορού.
Τέλος, πέραν των προσωπικών χορογραφικών εργασιών της, έχει οργανώσει και επιμεληθεί αυτοσχεδιαστικές δράσεις με την συμμετοχή κοινού και performer όπως: Σωσίβια (Rabbithole & Σ.Ε.ΧΩ.ΧΟ.), καθώς και τις long-durational performances: Λέλα, 2015 (Break The Chain Festival) και Διαρροή, 2011 (3η Μπιενάλε Αθήνας) κ.α.
